James Brown Familievete: Inside a 12-Year Fight Over Bigamy, DNA Tests and Copyright Law
Maar Hynie stond niet in Browns testament, omdat hij dat tijdens hun relatie nooit heeft bijgewerkt. Zij diende een verzoek in om dit na zijn dood te corrigeren.
De kwestie van bigamie op bigamie verklaart voor een deel de lange duur van de erfrechtzaak, die het hoger beroepcircuit is opgegaan, weer naar beneden en weer naar boven, omdat rechters in South Carolina worstelden met de implicatie van het trouwen van iemand die getrouwd is met iemand anders die getrouwd is met nog weer anderen. In juli bevestigde een hof van beroep in Zuid-Carolina de beslissing dat Hynie en Ahmed nooit echt getrouwd waren, omdat de staat het bigamiehuwelijk niet erkent. Daarom had Hynie “geen beletsel voor haar geldige huwelijk met Brown,” oordeelde het hof.
Tussen is er de zoon, James II, die, net als zijn moeder, niet in Browns testament was opgenomen. De twijfels over zijn afstamming komen voort uit het verhaal dat Brown zich in de jaren tachtig heeft laten steriliseren om vaderschapsklachten te voorkomen – en James II was Browns enige kind dat in de nasleep daarvan is geboren.
James II heeft zichzelf als zoon bewezen na het ondergaan van een DNA-test – twee keer. Er zijn nog steeds nare gevoelens over het feit dat hij zo ver moest gaan. In een brief aan de rechtbank van 11 september merkte een advocaat van de beheerder van de James Brown Estate op dat verschillende andere kinderen van Brown “hebben nagelaten zich te onderwerpen aan het probate DNA-protocol.”
Maar de strijd is natuurlijk nog niet voorbij. De andere kinderen van Brown blijven in hoger beroep beweren dat het verhaal over Ahmed’s Pakistaanse echtgenotes berust op ontoelaatbare geruchten, zonder dat de ware toedracht is ontdekt. “We zijn zeer optimistisch dat Tomi Rae’s echtelijke status snel zal worden teruggedraaid door het Hooggerechtshof van South Carolina, omdat het in strijd is met de wet op zoveel niveaus,” zegt Marc Toberoff, de advocaat die nu negen erfgenamen van James Brown vertegenwoordigt.
In januari hebben deze erfgenamen – Deanna Brown-Thomas, Yamma Brown, Kenisha Brown, Michael D. Brown, Nicole C. Brown, Jeanette Bellinger, Sara Fegan, Ciara Pettit, en Cherquarius Williams – een aparte aanklacht ingediend in Californië. De rechtszaak is inmiddels verplaatst naar de federale rechtbank van Zuid-Carolina (Brown is geboren in Barnwell, Zuid-Carolina). Hynie wordt in de aanklacht beschuldigd van “het aangaan van een reeks dubbelzinnige zakelijke machinaties met als doel Brown’s kinderen hun rechtmatige belangen in Brown’s muziek te ontnemen onder de Copyright Act.”
Om de basis en het belang van de aanklacht te begrijpen, moet men eerst iets weten over een steeds belangrijker wordend gebied van de auteurswet dat bekend staat als beëindigingsrechten. In de jaren ’70 heeft het Congres de termijn van het auteursrecht verlengd. Daarmee erkenden de wetgevers dat velen die werken hadden gemaakt in het beginstadium van hun carrière, de rechten hadden overgedragen aan uitgevers zonder veel onderhandelingsmacht. Daarom kregen auteurs – of hun erfgenamen – de mogelijkheid om die overeenkomsten 35 jaar na publicatie van hun werk te beëindigen en de rechten tijdens de latere jaren van de auteursrechtelijke termijn op te eisen. Veel songwriters, waaronder Bob Dylan, Tom Petty, Prince en David Byrne, hebben dit gedaan of gedreigd dit te doen wanneer zij opnieuw onderhandelden over royaltydeals. Gezien het jaar (1978) waarin de wet in werking trad en de wachtperiode van 35 jaar, beginnen deze beëindigingsrechten net een grote impact te krijgen in erfrechtelijke zaken en elders (zoals echtscheidingen van beroemdheden).
Als overlevende echtgenoot zou Hynie recht hebben op 50 procent van de beëindigingsrente, terwijl de andere 50 procent gedeeld zou worden door de overlevende kinderen (of kleinkinderen als het kind overleden is). Belangrijk is dat Hynie, vanwege haar enorme belang, een veto kan uitspreken over elke stap om de zangrechten terug te vorderen. En natuurlijk, als er geen beëindiging is, dan gaan volgens de bestaande song publishing overeenkomsten de royalty’s naar de nalatenschap, die het geld verdeelt in overeenstemming met Brown’s testament en eventuele door de rechter opgelegde wijzigingen. Voor zijn dood heeft Brown een deel van zijn nalatenschap bestemd voor liefdadigheidsinstellingen. Volgens de nalatenschap, hoewel het de bedoeling was om geld te doneren voor studiebeurzen aan behoeftige kinderen, “is er tot op heden geen cent beschikbaar geweest voor deze studiebeurzen omdat de probate rechtszaken zijn voortgezet.”
In de nieuwe rechtszaak, vertellen Brown’s kinderen (anders dan James II) over de strijd over huwelijk en vaderschap, hoewel ze zeggen dat ze niet proberen om Hynie’s en James II’s status als overlevende echtgenoot en kind te “re-litigeren”, in ieder geval in de federale actie. De laatste zaak richt zich vooral op “achterkamer-afspraken”.
Beginnend in 2013, aldus de aanklacht, probeerde een adviseur voor de nalatenschap de kinderen zover te krijgen dat ze hun auteursrechtelijke beëindigingsbelangen weg zouden geven in ruil voor contante betalingen. In de aanklacht staat: “Verweerders hebben de achterbakse aard van deze voorstellen opzettelijk verborgen gehouden door hun drukcampagne te orkestreren via tussenpersonen die valselijk beweerden te werken in het belang van de eisers.”
Terwijl de beheerders van de nalatenschap een plan zouden hebben georkestreerd om de kinderen van hun beëindigingsrechten te beroven, deelden Hynie en James II aan Warner/Chappell Music, de uitgever en rechthebbende van James Browns oude catalogus, mee dat zij de beëindigingsrechten op 138 van Browns composities zouden uitoefenen. De twee vertelden dat niet aan de andere erfgenamen.
Toen, in 2015, vervolgt de aanklacht, kwam Hynie tot een deal van 1,875 miljoen dollar met Warner/Chappell om de rechten op vijf van de nummers terug te dragen. De aanklagende kinderen beweren dat de deal was geschreven op een manier die een royalty-structuur intact liet die de nalatenschap bevoordeelde ten nadele van Brown’s kinderen. Hynie, wier status als langstlevende echtgenoot dankzij een schikking niet langer door de nalatenschap wordt aangevochten, wordt er in wezen van beschuldigd de bevoegdheden van de familie om auteursrechten te beëindigen te hebben verraden. De kinderen en kleinkinderen, die zich grotendeels buitengesloten voelen, vinden dat de achterkamertjeshandel stinkt naar de hemel.
Hoe zou dit alles kunnen aflopen?
Hynie en de beheerders van de nalatenschap willen de zaak seponeren met het argument dat de kinderen veel van de kwesties die al zijn behandeld in de erfrechtzaak en in hoger beroep, opnieuw willen oprakelen. Ze zeggen dat de kinderen “er niet in geslaagd zijn hun doelen te bereiken” in eerdere procedures en dat ze dit gebruiken als een “back-up”. Zij stellen dat de rechtszaak niet thuishoort in een federale rechtbank, en dat de auteurswet geen remedie biedt om het soort overeenkomsten waar het hier om gaat ongeldig te verklaren.
Deze zaak heeft de potentie om de familiedynamiek en de gebruikelijke verdeling van bezittingen van overleden musici (en andere auteurs) overhoop te gooien. Als het auteursrecht het onmogelijk maakt om beëindigingsrechten vooraf toe te wijzen, kan een overlevende echtgenoot dan afspraken maken om de opbrengst van de beëindigingsrechten van de familie vooraf toe te wijzen? Kan een overlevende echtgenoot andere erfgenamen uitsluiten door met derden afspraken te maken over het niet uitoefenen van beëindigingsrechten? Moeten de nalatenschappen van auteurs nu in een ander juridisch forum worden afgewikkeld dan die van alle anderen in het land vanwege deze vreemde juridische mysteries? Hoe kunnen degenen die momenteel de nalatenschappen van auteurs plannen, vooral degenen met grote families, door de waanzin navigeren om meer decennialange juridische oorlogen te voorkomen?
” wordt een steeds grotere zaak,” zegt Zia Modabber, een managing partner bij het advocatenkantoor Katten dat een paar jaar geleden een geschil over de beëindiging van auteursrechten behandelde waarbij Smokey Robinson en zijn ex-vrouw betrokken waren. “Veel van de muziek is nu lang genoeg uit om voor het eerst auteursrechtbeëindiging aan de orde te stellen. Dat zullen we vaker gaan zien. En de regels en feiten zijn zo ingewikkeld, dat het erg rommelig wordt.”
Dit verhaal verscheen voor het eerst in het 3 oktobernummer van het tijdschrift The Hollywood Reporter. Om het magazine te ontvangen, klik hier om te abonneren.