Jim Brown gaat met pensioen terwijl hij op de set staat van ‘The Dirty Dozen’

Toen het seizoen van de NFL in 1965 ten einde liep, was Jim Brown de ster van de competitie. Hij was de MVP van 1965 nadat hij 1.544 yards had geracet in een seizoen van 14 wedstrijden, wat 677 yards meer was dan de runner-up, een rookie van Chicago Bears genaamd Gale Sayers. Op dat moment was Brown de leider in de sport in single-season en carrière rushing yards, rushing touchdowns en totaal aantal touchdowns. In negen jaar pro-ball was Brown acht keer de rushing kampioen en drie keer de MVP.

Velen beschouwen deze 77-yard TD als de beste play uit Jim Brown’s carrière. #HappyBirthdayJimBrown https://t.co/tp2MMttbCT

– Cleveland Browns (@Browns) 16 februari 2016

Maar hij verveelde zich. Dus toen het seizoen was afgelopen, was Brown uit in Londen om de film The Dirty Dozen te filmen, in een poging om zijn geest te stimuleren. Het was zijn tweede acteeroptreden en door vertragingen in de opnames, kropen de dagen steeds dichter naar het moment dat Brown terug zou moeten keren om zich voor te bereiden op het volgende NFL-seizoen. Hij besefte dat hij een beslissing moest nemen. Het was al juli, en Brown stond op het punt om het laatste jaar in te gaan van een tweejarige deal die hem iets meer dan 60.000 dollar per jaar betaalde. Maar als hij het volgende seizoen wilde spelen en zijn geld wilde innen, zou hij de film moeten dumpen. Browns eigenaar Art Modell gaf een verklaring uit met daarin een ultimatum.

Modell zei onder andere: “‘Geen enkele veteraan Browns speler heeft toestemming gekregen of zal toestemming krijgen om zich te laat te melden op ons trainingskamp in Hiram College – en dit geldt ook voor Jim Brown. Mocht Jim er niet in slagen zich op Hiram te melden op de check-in tijd deadline, die zondag 17 juli is, dan heb ik geen alternatief om hem te schorsen zonder loon. Ik ben me bewust van de complexe problemen van de filmindustrie, omdat ik er een aantal jaren in heb gewerkt. Maar in alle eerlijkheid tegenover iedereen die betrokken is bij de Browns – de coachingstaf, de spelers en het allerbelangrijkste, onze vele trouwe fans – voel ik me gedwongen te zeggen dat ik een dergelijke actie zal moeten ondernemen als Jim op 17 juli afwezig is.”

Modell begon Brown zelfs een boete van 100 dollar op te leggen voor elke dag dat hij niet kwam opdagen. Maar niemand vertelde Brown wat hij moest doen. Zelfs niet de eigenaar van het team waar hij voor speelde.

Een paar dagen later liet Brown aan Modell weten wat er stond te gebeuren. Er werden geen woorden aan vuil gemaakt.

De Art:

Ik schrijf je om je te informeren dat ik in de komende dagen zal aankondigen dat ik met voetbal zal stoppen. Deze beslissing is definitief en wordt alleen genomen vanwege de toekomst die ik wens voor mijzelf, mijn familie en, om niet afgezaagd te klinken, mijn ras. Het spijt mij zeer dat ik u niet eerder op de hoogte heb kunnen stellen, want een van mijn grote zorgen was om op alle mogelijke manieren te proberen de zaken zo te regelen dat ik nog een jaar zou kunnen spelen.

Ik vond het erg jammer dat u de verklaringen aflegde die u deed, want het was geen overwinning voor u of mij, maar voor de krantenmannen. Gelukkig schijn ik iets meer vertrouwen in u te hebben dan u in mij. Ik mag u oprecht graag en ben bereid u op elke mogelijke manier te helpen, maar ik vind dat u zich moet realiseren dat wij allebei mannen zijn en dat mijn mannelijkheid voor mij net zo belangrijk is als de uwe voor u.

In de kranten uit Cleveland stond dat u mij per telefoon probeerde te bereiken. Nou, ik hoop dat u zich realiseert dat als ik in mijn appartement ben, ik nooit weiger mijn telefoon op te nemen. De enige reden dat ik u niet heb gecontacteerd voor ik de voltooiingsdatum van de film kende, is dat die datum de enige belangrijke factor was. Je moet beseffen dat je organisatie geld zal verdienen en succesvol zal blijven of ik er nu ben of niet. De Cleveland Browns zijn een instituut dat nog heel, heel lang zal blijven bestaan.

Ik ben bezig met een paar projecten die me erg interesseren. Ik heb op dit moment veel problemen op te lossen en ik weet zeker dat u er veel kent, dus als we de situatie goed afwegen hebben de ‘Browns’ eigenlijk niets te verliezen, maar Jim Brown heeft heel veel te verliezen. Ik neem aan dat ik uw begrip en beste wensen heb, want in mijn publieke benadering van deze zaak zal deze houding de boventoon voeren.

De zakelijke aangelegenheden die we zullen moeten uitwerken kunnen we doen wanneer ik terug ben in Cleveland. Ik zal u alle hulp geven die ik kan en hoop dat uw operatie een succes wordt. Je weet op welke gebieden ik behulpzaam kan zijn en, zelfs als je deze hulp niet vraagt, zal mijn houding er een zijn dat ik alleen die dingen zal doen die bijdragen aan het succes van de ‘Cleveland Browns.’

Jouw vriend,

Jim Brown

Een paar dagen later zou de rest van de wereld het ook weten. Zoals schrijver Tim Layden vorig jaar vertelde voor Sports Illustrated’s The MMQB:

Op de ochtend van 14 juli 1966 gaf Brown een persconferentie op de set van The Dirty Dozen, in militaire uniformen en zittend in een hoge regisseursstoel die voor een tank was geplaatst. “Mijn oorspronkelijke bedoeling was om te proberen deel te nemen aan het seizoen 1966 van de National Football League,” zei Brown, voorlezend van een stuk papier. “Maar door omstandigheden is dit onmogelijk.” Een dag later ontmoette Brown de gewaardeerde Sports Illustrated pro football schrijver Tex Maule op de set van de film. Hun opmerkelijke uitwisseling vormde de basis voor een verhaal uit één bron in het nummer van 25 juli 1966 van SI. Daarin schetst Brown de blauwdruk voor een activistisch leven na het football, een leven dat al begonnen was met zijn oprichting van de Negro Industrial Economic Union (alweer, de taal van de tijd), waarbij hij veel van zijn teamgenoten betrok. Zijn filmcarrière en zijn geschil met Modell versnelden zijn beweging naar een leven dat hij al zocht. Brown vertelde Maule: “Ik had langer kunnen spelen. Ik wilde dit jaar spelen, maar het was onmogelijk. We lopen achter met de opnames hier, om maar een ding te noemen. Ik wil meer mentale stimulatie dan ik met voetbal zou hebben. Ik wil een hand hebben in de strijd die in ons land gaande is, en ik heb nu de kans om dat te doen. Over een jaar misschien niet meer. En later dit: “Ik stop met spijt maar niet met verdriet.”

Layden kreeg Brown vorig jaar ook aan het praten over de $100 dagelijkse boetes die Modell hem oplegde:

Je vraagt hem naar Art Modell en de $100 dagelijkse boetes. Brown leunt naar voren. “Wil je het echte verhaal?” vraagt hij. “Ik had geen onderhandelingspositie. Maar het enige wat de Browns over mij hadden, was dat als ik football wilde blijven spelen, ik voor de Browns moest spelen. Maar ze konden me niet vertellen dat ik football moest spelen. Art ging me een boete geven voor elke dag dat ik op de filmset bleef? Ik zei: ‘Art, waar heb je het over? Je kunt me niet beboeten als ik niet kom opdagen. S-, ik ben nu weg. Jij hebt de deur geopend. “

Brown, een van de meest gewaardeerde en gerespecteerde voetballers en activisten in de geschiedenis, speelde in zo’n 44 films (waaronder 17 hoofdrollen). Zoals Modell op de harde manier leerde – niemand heeft Brown ooit verteld wat hij moest doen.