Liberace’s Boy Toy: Scott Thorson’s Strange Life Story Turned into HBO Movie

Michael Douglas speelt Liberace en Matt Damon is Scott Thorson in “Behind the Candelabra,” dat het vreemde verhaal vertelt van Thorson’s leven voor en na zijn relatie met Liberace.

RENO, Nev. | Nadat hij in 1977 zijn intrek had genomen in Liberace’s opzichtige villa in Las Vegas, kwam Scott Thorson, toen nog een tiener die in het pleeggezin zat, erachter dat de showman met zijn juwelen net zo extravagant kon zijn als hij versierde.

Toen het stel uiteindelijk een stel werd, kon Liberace, die 40 jaar ouder was, Thorson niet uit het oog verliezen.

“We waren in een hotel in Florida, en Liberace liet de manager ons een andere suite geven, met ramen die uitkeken op het strand,” zei Thorson, nu 54. “Hij wist dat ik bij het water zou zijn en hij wilde naar me kunnen kijken.”

Liberace wilde Thorson zelfs in de buurt hebben als hij werkte. Dus trok Thorson jarenlang een chauffeurskostuum aan met strass-steentjes en reed hij “Mr. Showmanship” het podium op in een met juwelen bezette Rolls-Royce. Thorson zette de auto in de parkeerstand en opende dan de deur voor Liberace, die tevoorschijn kwam in een bontjas met een sleep van ruim twee meter.

Als u deze routine, die jarenlang in het Las Vegas Hilton werd opgevoerd, hebt gemist, kunt u een re-enactment zien in een aanstaande HBO-film, “Behind the Candelabra,” die is gebaseerd op Thorsons gelijknamige autobiografie en waarin Matt Damon als Thorson en Michael Douglas als Liberace de hoofdrollen spelen.

Eén persoon die het debuut van de film, op zondag, misschien zal missen, is Scott Thorson. Hij zit vast in de Washoe County gevangenis hier, en hoewel de plaats zijn deel aan voorzieningen heeft, is HBO er niet een van.

Thorson zit hier vast sinds februari, toen hij werd beschuldigd van inbraak en identiteitsdiefstal, nadat hij voor ongeveer $1.300 aan computer- en mobiele telefoonartikelen had gekocht met een creditcard en rijbewijs die niet van hem waren. Hij werd gearresteerd in het Ponderosa Hotel, waar hij en een man die hij net had ontmoet een kamer hadden gehuurd voor $33,90 per nacht.

Op een recente vrijdagochtend in de gevangenis zat Thorson in een kleine kamer van witte sintelblokken.

“Deze ervaring heeft me echt bang gemaakt,” zei hij. “Er komt een moment dat je je verantwoordelijkheid moet nemen. Je moet stoppen met liegen en je fouten onder ogen zien.”

Het is moeilijk om deze afgeleefde en angstige man in een blauw gevangenisshirt in verband te brengen met de beefcake die eind jaren zeventig grijnzend op foto’s stond. De tijd, een aan-en-uit meth-verslaving, verschillende bezoeken aan de gevangenis en wat hij beschrijft als darmkanker stadium 3, hebben hun tol geëist.

Een andere reden waarom hij er anders uitziet: het kinimplantaat is weg. Thorson heeft het laten verwijderen in een poging om een van de griezeligste episodes in de geschiedenis van de plastische chirurgie terug te draaien. In het begin van hun relatie haalde Liberace een olieverfschilderij van zichzelf uit een kamer in zijn villa in Las Vegas en vroeg een bezoekende arts om Thorson’s gezicht een nieuwe vorm te geven, zodat het leek op dat van Liberace als jongeman.

Doordat seks en vaderschap op verontrustende wijze samengingen, kreeg Thorson een nieuwe kin, een neuscorrectie en verbeterde jukbeenderen.

“Ik was 17 jaar oud,” zei hij. “Liberace had me uit een situatie gehaald met een vader die me erg mishandelde en een moeder die geestelijk ziek was. Ik deed alles wat ik kon om deze man te behagen.”

De twee gingen winkelen, reisden eerste klas en brachten veel tijd door met Liberace’s Shar-Peis. Ze vermaakten beroemdheden als Debbie Reynolds en Michael Jackson.

Maar het eindigde allemaal abrupt in 1982. Dat jaar liet Liberace Thorson uit zijn penthouse in Los Angeles zetten. Het was een breuk die deels werd veroorzaakt door Thorson’s drugsverslaving, die hij naar eigen zeggen had ontwikkeld toen hij op aandringen van Liberace probeerde af te slanken met wat het “Hollywood dieet” werd genoemd, een cocktail van door doktoren voorgeschreven medicijnen, waaronder cocaïne.

Thorson procedeerde later voor $113 miljoen aan alimentatie en verloor uiteindelijk een zeer publieke strijd. Hij schikte in 1986 voor 95.000 dollar, volgens berichten uit die tijd.

Er was een verzoening aan het sterfbed voordat Liberace in 1987 overleed aan een ziekte veroorzaakt door AIDS. En daar eindigt de boekversie van “Behind the Candelabra”.

Maar Thorson’s leven ging verder, en zoals hij uitlegde in een serie interviews, zijn veel van de gebeurtenissen die volgden net zo vreemd als de gebeurtenissen die ervoor kwamen.

AFTER LIBERACE

De kunst is om het vreemde van het ongelooflijke te scheiden.

“Zijn benadering om met mensen te communiceren is altijd om het op een manier te spelen die het beste bij hem past,” zei Oliver Mading, de man die Thorson zijn adoptievader en tevens zijn manager noemt. Vlakbij zat Mading’s stiefzoon, Tony Pelicone, die Thorson via een wederzijdse vriend heeft leren kennen.

In het beste geval klonken deze mannen zeer ambivalent over het feit dat ze in Thorson’s leven verwikkeld zijn.

“Hij is geen slecht mens,” zei Pelicone. “Hij is gewoon gestoord en een beetje meedogenloos.”

Mading: “Hij zou zijn moeder verkopen –“

“Dan geeft hij je die glimlach,” zei Pelicone, onderbrekend.

Een paar weken geleden pleitte hij schuldig en vroeg om een rehabilitatieprogramma in te gaan. Hij kan een proeftijd tegemoet zien met een voorwaardelijke gevangenisstraf tot twee tot dertig jaar en gecombineerde boetes tot 110.000 dollar.

ENTER EDDIE NASH

Wat onbetwistbaar is, is dat Scott Thorson niet langer Scott Thorson heet. Hij is nu Jess Marlow, een verandering die volgens Thorson plaatsvond toen hij het federale getuigenbeschermingsprogramma inging als kroongetuige in de vervolging in 1989 van een berucht Los Angeles personage genaamd Eddie Nash.

Nash duikt in het boek en de film op als Mr. Y., beschreven als een drugsdealer met banden met de georganiseerde misdaad die de krantenkoppen haalde omdat hij opdracht zou hebben gegeven voor de Wonderland moorden, een gruwelijke viervoudige moord die plaatsvond twee dagen nadat Nash’s huis in 1981 werd overvallen. (De misdaad is genoemd naar 8763 Wonderland Ave., waar de moorden plaatsvonden.)

Thorson zegt dat Nash in het begin van de jaren tachtig een drugsbron voor hem werd en dat hij later partner werd in Nash’s clubbedrijf. Op een gegeven moment kregen de twee ruzie en in 1988 zat Thorson naar verluidt in een gevangenis in Los Angeles voor een reeks aanklachten. Daar, zegt hij, werd hem clementie aangeboden door het kantoor van de officier van justitie in ruil voor een getuigenis dat hij toevallig in Nash’s huis was toen schurken pornoster John Holmes, die in verband werd gebracht met de overval, afranselden. Nash sloot later een schikking waarbij hij werd veroordeeld tot 37 maanden gevangenisstraf voor afpersing.

Nu, begin 80, is Nash een vrij man. En hij wil graag duidelijk maken dat hij en Thorson nooit partners zijn geweest.

“Nee, nee, hij werkte voor mij,” zei Nash aan de telefoon. “Toen Liberace hem dumpte, had hij niets. Hij was op straat. Dus nam ik hem in huis, en hij werkte in het huis. Hij was goed in schoonmaken.”

Thorson beweert dat marshals in het federale getuigenbeschermingsprogramma hem na de rechtszaak naar Florida hebben verhuisd en hem een nieuwe naam hebben gegeven. “Ze moesten me veilig houden omdat er een contract op mijn leven was geplaatst door Eddie Nash,” zei hij.

Maar het verhaal klinkt zeer onwaarschijnlijk voor Bill Keefer, een voormalige federale marshal in het getuigenbeschermingsprogramma. Hij heeft twijfels vanwege de plek waar Thorson uiteindelijk terechtkwam: in een christelijke daklozenopvang in Tallahassee, genaamd Haven of Rest.

“Hoeveel bescherming kunnen de marshals een man in een daklozenopvang bieden?” vroeg Keefer.

Bij de Haven of Rest vond Thorson religie. En in plaats van te streven naar onzichtbaarheid, deelde hij zijn levensverhaal voor kerkgemeenten.

“Hij deelde zijn getuigenis over zijn leven met Liberace,” zei Danny Heaberlin, die Haven of Rest destijds leidde.

Thorson kon niet lang aan de kant van de engelen blijven staan. Na drie jaar in Haven of Rest, zegt hij, begon hij weer drugs te gebruiken, en in 1991 werd hij neergeschoten in een kamer in een hotel in Jacksonville. Plaatselijke rapporten beschreven het misdrijf als een overval gepleegd door een crack dealer.

“Ze dachten dat hij dood zou gaan,” zei Heaberlin, “maar hij bleef leven en leven.”

Terwijl hij herstellende was, vond er een levensveranderende gebeurtenis plaats: Een vrouw uit Maine, Georgianna Morrill, kwam op bezoek.

“Ik las ‘Behind the Candelabra,’ en ik zag de foto op de achterkant van het boek en ik hoorde de Heer tegen me zeggen dat ik voor deze man moest bidden,” zei Morrill.

Zij vond Thorson via een bevriende Pinksterbeweging en kort nadat de twee elkaar hadden ontmoet, nodigde ze hem uit om bij haar te komen wonen in een piepklein rood huisje met twee verdiepingen in Falmouth, Maine.

Thorson accepteerde.

Het was de tweede keer dat hij zijn toevlucht vond in het leven van iemand anders, maar Falmouth was ver weg van Vegas, en Morrill was geen Liberace. Er waren perioden van huiselijke rust, maar Morrill wilde trouwen.

Thorsons homoseksualiteit was niet de enige belemmering voor het huwelijk. Hij dronk veel, en als hij dronk werd hij soms “dom”, in Morrill’s woorden, wat haar ertoe aanzette de politie te bellen.

Morrill spreekt met een vleugje nostalgie over die conflictueuze jaren. Het is een toon die je niet zult horen als je het onderwerp bespreekt met Thorson.

“Verschrikkelijk!” zei hij over zijn Maine-fase. “Het was zo saai.”

Thorson verhuisde naar Palm Springs, waar hij een handvol keren gearresteerd zou worden. In het begin van die periode ontmoette hij Tony Pelicone.

“Ik hoorde onlangs dat hij bij ons thuis langskwam om iemand te ontmoeten met wie ik verkering had,” zei Pelicone. “Later brandde zijn huis af en niemand was er om hem op te halen. Dus dat deed ik, denkend dat hij een paar dagen zou blijven. Dat werd 10 jaar.”

In eerste instantie was Pelicone blij de ex van Liberace te ontmoeten, en hij stelde Thorson voor aan zijn moeder en stiefvader, Oliver Mading.

Mading zegt dat hij onderhandelde over de “Behind the Candelabra” filmdeal met producent Jerry Weintraub, terwijl Thorson in de gevangenis zat wegens drugsovertredingen. Na zijn vrijlating gaf Thorson zijn deel van de filmopbrengst – iets minder dan $100.000 – in ongeveer twee maanden uit, voornamelijk aan auto’s en juwelen.

Thorson zegt dat hij nu berooid is door uitgaven voor de behandeling van kanker. De waarheid is bijna naast de kwestie. Zijn enige troeven zijn de immateriële zaken die Liberace hem heeft nagelaten, met name een eigenaardige plaats in de showbizzgeschiedenis.

“Er is altijd een haat-liefde verhouding geweest,” zei Thorson over Liberace. “Op dat moment was ik zo vereerd om in zijn aanwezigheid te zijn. En ik wilde niet terug naar mijn levensstijl in de pleeggezinnen, wat een hel was.”

Hun jaren samen hebben hem getekend, zegt hij, en dat verklaart voor een deel de problemen die volgden. Maar die jaren waren ook de gelukkigste van zijn leven. Hij heeft een eerbetoon aan Liberace op zijn onderarm laten tatoeëren. Hij onthult een inktkleurig cluster van gekrulde letters en symbolen. In het midden staat Liberace’s naam, omgeven door zwevende muzieknoten, plus een gele roos.

“Zijn lievelingsbloem,” zegt Thorson nuchter.