Offshore vennootschap

In verband met vennootschappen en soortgelijke entiteiten die in offshore-rechtsgebieden zijn opgericht, kan het gebruik van zowel de woorden “offshore” als “vennootschap” gevarieerd worden toegepast.

De mate waarin een rechtsgebied als offshore wordt beschouwd, is vaak een kwestie van perceptie en mate. Klassieke belastingparadijslanden zoals Bermuda, de Britse Maagdeneilanden en de Kaaimaneilanden zijn bij uitstek offshore-rechtsgebieden, en vennootschappen die in die rechtsgebieden zijn opgericht, worden steevast als offshorevennootschappen bestempeld. Daarna zijn er bepaalde kleine tussenliggende landen of gebieden zoals Hong Kong en Singapore (soms “mid-shore” jurisdicties genoemd) die, hoewel ze overgrote financiële centra hebben, geen nultaksregimes zijn. Tenslotte zijn er klassen van geïndustrialiseerde economieën die kunnen worden gebruikt als onderdeel van belastingverminderende structuren, met inbegrip van landen als Ierland, Nederland en in het bijzonder het Verenigd Koninkrijk, in commentaar met betrekking tot bedrijfsinversie en het gebruik van Britse Overzeese Gebiedsdelen voor dit doel. Voorts kunnen in federale stelsels staten die functioneren als een klassiek offshorecentrum ertoe leiden dat daar opgerichte vennootschappen als offshore worden bestempeld, ook al maken zij deel uit van de grootste economie ter wereld (bijvoorbeeld Delaware in de Verenigde Staten).

Ook de term “bedrijf” wordt losjes gebruikt, en kan op zijn breedst worden opgevat als een verwijzing naar elk type kunstmatige entiteit, met inbegrip van niet alleen vennootschappen en bedrijven, maar mogelijk ook LLC’s, LP’s, LLP’s, en soms partnerschappen of zelfs offshore trusts.

Classificatie van offshore bedrijven

In het verleden werden offshore bedrijven grofweg in twee categorieën onderverdeeld. Enerzijds waren er de vennootschappen die statutair vrijgesteld waren van belasting in hun rechtsgebied van registratie, op voorwaarde dat zij geen zaken deden met personen die in dat rechtsgebied woonachtig waren. Dergelijke vennootschappen werden gewoonlijk International Business Companies of IBC’s genoemd. Dergelijke vennootschappen werden vooral populair gemaakt door de Britse Maagdeneilanden, maar het model werd op ruime schaal gekopieerd. In het begin van de jaren 2000 heeft de OESO echter een wereldwijd initiatief gelanceerd om “ring fencing” van belastingheffing op deze manier te voorkomen, en veel toonaangevende jurisdicties (waaronder de Britse Maagdeneilanden en Gibraltar) hebben hun wetgeving inzake International Business Companies ingetrokken. Maar IBC’s worden nog steeds opgericht in een aantal rechtsgebieden, waaronder Belize, de Seychellen, de BVI Anguilla en Panama.

Afgezien van IBC’s zijn er landen die belastingregelingen hanteren die in grote lijnen hetzelfde effect sorteren: zolang de activiteiten van de onderneming in het buitenland worden uitgeoefend en geen van de winsten wordt gerepatrieerd, is de onderneming niet onderworpen aan belasting in haar eigen rechtsgebied. Wanneer de thuisjurisdictie als een offshorejurisdictie wordt beschouwd, worden dergelijke vennootschappen gewoonlijk als offshorevennootschappen beschouwd. Voorbeelden hiervan zijn Hong Kong en Uruguay. Deze belastingregelingen zijn echter niet beperkt tot conventionele offshore-jurisdicties: het Verenigd Koninkrijk hanteert in grote lijnen soortgelijke beginselen met betrekking tot de belasting van vennootschappen.

Afzonderlijk zijn er offshore-jurisdicties die eenvoudigweg geen enkele vorm van belasting heffen op vennootschappen, en hun vennootschappen zijn dus de facto vrijgesteld van belasting. Historisch gezien waren de Caymaneilanden en Bermuda het beste voorbeeld van deze landen, hoewel andere landen zoals de Britse Maagdeneilanden nu naar dit model zijn overgestapt. Deze kunnen aantoonbaar in een van de twee voorgaande categorieën passen, afhankelijk van het betrokken fiscale standpunt.

Op de definitie van offshorevennootschap zijn vijf (niet-cumulatieve) beperkende voorwaarden van toepassing:(1) De overheid in het land van oprichting heft geen indirecte belasting op de OAC (de OAC moet echter wel een jaarlijkse bijdrage aan de overheid betalen).(2) Er gelden afzonderlijke wetten en voorschriften.(3) De OAC heeft geen eigen fysiek kantoor (adres), personeel, communicatiemiddelen, enzovoort. Dit betekent dat de OAC een vertegenwoordiger (registered agent) en kantooradres (registered office) moet hebben in het graafschap van de oprichting.(4) De OSC moet worden beheerd en bestuurd door (een medewerker van) een lokaal trust- of advocatenkantoor.(5) Er zijn elementen die de anonimiteit ten goede komen, zoals aandelen aan toonder en geen of beperkte deponeringsverplichtingen.

Kenmerken van offshorebedrijvenEdit

Schema van een offshorebedrijfsstructuur

Hoewel alle offshorebedrijven tot op zekere hoogte verschillen, afhankelijk van het vennootschapsrecht in het desbetreffende rechtsgebied, hebben alle offshorevennootschappen bepaalde basiskenmerken:

• Zij zijn in het algemeen niet onderworpen aan belasting in hun eigen rechtsgebied.
• Het vennootschapsregime zal zo zijn opgezet dat het de flexibiliteit van de ondernemingen bevordert.
• De regulering van de vennootschapsactiviteiten zal normaal minder zwaar zijn dan in een ontwikkeld land.

Het ontbreken van belasting of regulering in het eigen rechtsgebied stelt de betrokken onderneming niet vrij van belasting of regulering in het buitenland. Zo is Michael Kors Holdings Limited opgericht op de Britse Maagdeneilanden, maar genoteerd aan de New York Stock Exchange, waar het zowel aan Amerikaanse belastingen als aan financiële regulering door de U.S. Securities and Exchange Commission is onderworpen.

Een ander gemeenschappelijk kenmerk van offshorebedrijven is de beperkte hoeveelheid informatie die voor het publiek beschikbaar is. Dit varieert van rechtsgebied tot rechtsgebied. Aan het ene uiteinde van de schaal, op de Kaaimaneilanden en in Delaware, is er zo goed als geen informatie beschikbaar voor het publiek. Maar aan het andere eind van de schaal, in Hong Kong, dienen ondernemingen jaaraangiften in met gegevens over bestuurders, aandeelhouders en jaarrekeningen. Maar zelfs in jurisdicties waar relatief weinig informatie van rechtswege beschikbaar is voor het publiek, hebben de meeste jurisdicties wetten die wetshandhavingsinstanties (hetzij plaatselijk, hetzij van overzee) toegang verlenen tot relevante informatie, en in sommige gevallen, particulieren.

Wat flexibel vennootschapsrecht betreft, zullen de meeste offshore jurisdicties gewoonlijk de belemmeringen voor vennootschappen wegnemen, zoals thin capitalisation-regels, regels inzake financiële bijstand, en beperkingen op vennootschapscapaciteit en vennootschapsvoordeel. Een aantal jurisdicties heeft ook regels betreffende het aanhouden van kapitaal of beperkingen op de uitkering van dividenden afgeschaft of afgezwakt. Naast de algemene thema’s heeft een aantal jurisdicties ook speciale vennootschapsbepalingen uitgevaardigd om bedrijven aan te trekken door vennootschapsmechanismen aan te bieden die het mogelijk maken complexe zakelijke transacties of reorganisaties vlotter te laten verlopen.

Gebruik van offshorevennootschappen

Offshorevennootschappen worden gebruikt voor een verscheidenheid aan commerciële en privédoeleinden, sommige legitiem en economisch voordelig, terwijl andere schadelijk of zelfs crimineel kunnen zijn. In de pers worden vaak beschuldigingen geuit dat offshorebedrijven worden gebruikt voor het witwassen van geld, belastingontduiking, fraude en andere vormen van witteboordencriminaliteit. Offshore vennootschappen worden ook gebruikt in een grote verscheidenheid van commerciële transacties, van algemene holdings tot joint ventures en beursgenoteerde vehikels. Offshore vennootschappen worden ook veel gebruikt in verband met privévermogen voor belastingvermindering en privacy. Het gebruik van offshorevennootschappen, vooral voor belastingplanning, is de laatste jaren controversieel geworden, en een aantal bekende bedrijven heeft het gebruik van offshoreentiteiten in hun groepsstructuur stopgezet als gevolg van publieke campagnes om dergelijke bedrijven hun “billijk aandeel” van de overheidsbelastingen te laten betalen.

Detaille informatie met betrekking tot het gebruik van offshorevennootschappen is algemeen bekend en moeilijk te verkrijgen wegens de ondoorzichtige aard van veel van de activiteiten (en omdat de vennootschappen in veel gevallen specifiek worden gebruikt om de vertrouwelijkheid van een transactie of persoon te bewaren). De gangbare opvatting is dat offshorevennootschappen meestal worden gebruikt om belastingen te beperken en/of regelgevingsarbitrage toe te passen, hoewel er enige aanwijzingen zijn dat de omvang van de belastingstructurering minder groot is dan algemeen wordt aangenomen. Andere vaak vermelde legitieme toepassingen van offshorevennootschappen zijn joint ventures, SPV’s voor financiering, beursgenoteerde vehikels, holdings en structuren voor het aanhouden van activa, en handelsvehikels.

Intermediaire toepassingen van offshorevennootschappen (d.w.z. toepassingen die als legitiem of illegitiem kunnen worden beschouwd, afhankelijk van de visie van een bepaalde persoon op de legitimiteit van globalisering en belastingplanning) omvatten toepassingen als beleggingsfondsen en holdingvehikels voor privévermogen.

Populariteit van offshore vennootschapsrechtsgebiedenEdit

In de periode van 3 jaar van 2017 tot 2019 werden in de volgende rechtsgebieden de volgende aantallen nieuwe vennootschapsregistraties geregistreerd: