Slachting in Nanjing

Nanjing Massacre, conventioneel Bloedbad van Nanking, ook wel Verkrachting van Nanjing genoemd, (december 1937-januari 1938), Massamoord op en verwoesting van Chinese burgers en gecapituleerde soldaten door soldaten van het Japanse Keizerlijke Leger na de inname van Nanjing, China, op 13 december 1937, tijdens de Sino-Japanse Oorlog die voorafging aan de Tweede Wereldoorlog. Over het aantal Chinezen dat bij de massamoord om het leven kwam, is veel gediscussieerd; de meeste schattingen lopen uiteen van 100.000 tot meer dan 300.000.

De vernietiging van Nanjing – dat van 1928 tot 1937 de hoofdstad van de Nationalistische Chinezen was geweest – werd bevolen door Matsui Iwane, bevelvoerend generaal van het Japanse Centrale Chinese Frontleger dat de stad veroverde. In de weken die volgden voerden de Japanse soldaten de bevelen van Matsui uit, waarbij talrijke massa-executies en tienduizenden verkrachtingen werden uitgevoerd. Het leger plunderde en verbrandde de omliggende steden en de stad, waarbij meer dan een derde van de gebouwen werd verwoest. In 1940 maakten de Japanners Nanjing tot hoofdstad van hun Chinese marionettenregering onder leiding van Wang Ching-wei (Wang Jingwei). Kort na het einde van de Tweede Wereldoorlog werden Matsui en Tani Hisao, een luitenant-generaal die persoonlijk had deelgenomen aan moord en verkrachting, door het Internationale Militaire Tribunaal voor het Verre Oosten schuldig bevonden aan oorlogsmisdaden en geëxecuteerd.