Spinale diagnostiek: Zenuwgeleidingsonderzoek

Over diagnostiek van de wervelkolom: zenuwgeleidingsonderzoek

Een zenuwgeleidingsonderzoek wordt meestal samen met elektromyografie (EMG) gedaan. Het zenuwgeleidingsonderzoek stimuleert specifieke zenuwen en registreert hun vermogen om de impuls naar de spier te sturen. Het onderzoek kan aantonen waar er een blokkade van de zenuwbaan is.
Nerve conduction studies worden gedaan om:

• Opsporen en beoordelen van schade aan alle zenuwen die van de hersenen en het ruggenmerg naar de kleinere zenuwen leiden die zich van hen vertakken
• Hulp bij het diagnosticeren van zenuwaandoeningen, zoals het carpaal tunnel syndroom of het Guillain-Barré syndroom
• Opsporing van de plaats van abnormale gewaarwordingen, zoals gevoelloosheid, tintelingen of pijn

Bij een zenuwgeleidingsonderzoek worden verschillende platte metalen schijfelektroden op uw huid geplakt of vastgeplakt. Een schok-emitterende elektrode wordt direct over de te onderzoeken zenuw geplaatst. Een registratie-elektrode wordt geplaatst over de spieren die door die zenuw worden gevoed. Verschillende, korte elektrische impulsen worden naar de zenuw gestuurd. Bij het geven van de elektrische impuls voelt u een korte, brandende pijn, een tintelend gevoel en een spiertrekking. Het voelt aan als de tintelingen die u voelt wanneer u met uw voeten over het tapijt wrijft en vervolgens een metalen voorwerp aanraakt. De test kan behoorlijk ongemakkelijk zijn en maakt sommige mensen nerveus. Houd er rekening mee dat slechts een zeer laag voltage elektrische stroom wordt gebruikt. Elke puls is zeer kort (minder dan een milliseconde).
De tijd die de spier nodig heeft om samen te trekken als reactie op de elektrische puls wordt geregistreerd. De snelheid van de reactie wordt de geleidingssnelheid genoemd. De corresponderende zenuwen aan de andere kant van het lichaam kunnen worden onderzocht ter vergelijking.
Nerve conduction studies worden meestal gedaan vóór een EMG als beide tests worden gedaan. Een zenuwgeleidingsonderzoek duurt 15 minuten tot een uur of meer, afhankelijk van het aantal gebieden dat wordt onderzocht.
Nerve conductie-onderzoek laat zien of de zenuwen elektrische impulsen met normale snelheid (geleidingssnelheid) doorgeven aan de spieren of via de gevoelszenuwen. Sensorische zenuwen stellen de hersenen in staat om te reageren op pijn, aanraking, temperatuur en trillingen. Verschillende zenuwen hebben verschillende normale geleidingssnelheden. De geleidingssnelheid van zenuwen neemt ook af naarmate iemand ouder wordt. Langzamere geleidingssnelheden kunnen ook worden veroorzaakt door letsel of beschadiging van een zenuw (zoals bij het carpaal tunnel syndroom) of een groep zenuwen (zoals bij het Guillain-Barré syndroom of het post-polio syndroom).