Squier Affinity Telecaster Review
Het was in 1982 dat Fender de merknaam Squier lanceerde. Ze hadden het bedrijf oorspronkelijk gekocht in 1965 toen het gitaren en andere snaren produceerde. Maar Fender, die liever hun eigen merk gitaarsnaren op de markt brachten, lieten het bedrijf glijden en uiteindelijk ging het failliet.
Toen Fender besloot een budgetgitarenlijn te introduceren werd de naam Squier gekozen voor deze goedkopere gitaren die de Fender stijl droegen.
Vóór 1982 maakte Fender al goedkopere gitaren, maar op beperkte basis, maar de comfortabele exclusieve wereld van de Fender gitaar stond op het punt te veranderen.
Vóór de CBS buy-out in het midden van de jaren 60, werd Fender erkend als de grote speler. Tot op de dag van vandaag zijn Fenders in alle reeksen die tot de pre-1964 periode behoren, gekoesterde en gezochte gitaren.
Maar de volgende twintig of zo jaren zagen fluctuaties in de kwaliteit van het instrument en Fenders positie op de markt.
Het kwam tot een hoogtepunt toen wat oorspronkelijk eind jaren ’70 begon, in de jaren ’80 explodeerde met diverse ‘kopieën’ van de Strat en de Telecaster die uit Japan kwamen. Er leken eindeloos veel versies te zijn waarvan de overgrote meerderheid vreselijke dingen waren en meestal onspeelbaar.
(4.2 / 5)
Het waren geen bijzonder goede gitaren, maar ze zagen er identiek uit en kostten een fractie van de prijs. En voor sommigen was dat reden genoeg om ze te kopen. Vooral degenen die geen toegang hadden tot een ‘echte’ Fender of die zich er gewoon geen konden veroorloven.
Fender moest iets doen, en Squier kwam zeer snel daarna, aanvankelijk gevestigd in Japan, als hun antwoord op een goedkopere versie van hun ‘echte’ ding.
De merknaam Squier heeft zich echter vanaf die eerste dagen gevestigd als een gitaar die op zichzelf het overwegen waard is. Soms werd het in verschillende Aziatische centra gemaakt, maar nu is het een gevestigde naam en produceert het kwaliteitsgitaren.
We gaan nu kijken naar een van de gitaren uit deze premium reeks, de Squier Affinity Telecaster.
De klassieke vorm
De Telecaster is misschien wel de meest herkenbare gitaarbodyvorm ter wereld. Sommigen zullen het er niet mee eens zijn, maar het is een totaal icoon en zegt ‘rock n roll’ nogal luid in je gezicht.
Een simpel ontwerp, single cutaway, er is niets veranderd aan deze gitaar sinds zijn introductie in de jaren 50. Waarom zou je hem moeten veranderen?
Dat doe je niet.
De Affinity-reeks van Squier is een tweede run op de ladder van Fender Squier-gitaren. Het is een niveau hoger dan de basisversie, maar lager dan de ‘Vintage’-versies.
De Squier Affinity Telecaster is een goede gitaar en met een prijskaartje dat schreeuwt kom en pak me. Over de prijs later meer.
Constructie
De body is gemaakt van elzenhout en de hals van esdoorn, met een esdoorn toets die hem een klassieke vintage Telecaster feel en look geeft.
In feite is alles aan deze gitaar ontworpen om er goed uit te zien en goed aan te voelen, met zijn 25,5 inch hals en 21 frets. De bolt-on hals is een heerlijke satijnen, niet glanzende, ‘C’ vorm die zo natuurlijk in de hand ligt.
Het draagt die zo vertrouwde zwarte slagplaat, zwarte stippen op de toets en de traditionele headstock.
Je zet hem neer en kijkt er naar. De Butterscotch body met de nerven van het hout er doorheen en de maple hals dragen bij aan het gevoel van deze geweldige gitaar.
Ja, het is een Telecaster.
Fittings
Eén van de geweldige dingen aan de originele Telecaster was dat hij zo makkelijk te bespelen en te controleren was. Deze gitaar is op dezelfde manier gebouwd, en is precies hetzelfde.
Een enkel volume en een enkele toonregeling werken op het twee pickup systeem met zijn drieweg pickup keuzeschakelaar.
Er is een vaste brug met zes zadels die naar wens kunnen worden afgesteld. De snaren lopen niet door de body van de gitaar zoals bij een Telecaster gebruikelijk is, maar worden via de brug aan de bovenzijde geladen. Geen slechte zaak zouden sommigen zeggen.
Er is een redelijke set chromen stemmechanieken gemonteerd om er zeker van te zijn dat de stemming goed blijft.
Al met al zijn de fittings misschien niet de meest glamoureuze die er zijn, maar ze doen hun werk en doen het goed.
Hoe voelt het aan?
Als je er mee op schoot gaat zitten en je maakt je klaar om te spelen, dan voelt het gewoon goed.
Toen Leo Fender de Telecaster ontwierp, was het vooral een no-frills instrument, en zo voelt het ook aan. Hij is mooi uitgebalanceerd, niet te zwaar en de comfortabele hals zorgt voor een gemakkelijke speelstijl.
Eenvoudig te bedienen en handig geplaatste knoppen, zodat je je er ontspannen mee kunt voelen.
Bij sommige gitaren moet je er bijna tegen vechten om een fatsoenlijk geluid te krijgen. Bij deze heb je het gevoel dat hij zichzelf zou kunnen spelen.
Hoe klinkt hij?
Het kan goed gemaakt zijn en er erg mooi uitzien, maar het is de klank waar we allemaal in geïnteresseerd zijn.
Twee single coil pickups, een bij de hals en een bij de brug zijn standaard en terecht. Dat is het Telecaster-geluid. Dat is wat we willen.
We waren zeer aangenaam verrast toen we de brug pickup alleen aanzetten. Zuiver en warm geeft het de bijna Country stijl weer van sommige van de vroege gebruikers van de gitaar.
Draaide je wat harder op de brug setup en er ontwikkelde zich een geweldige blues sound. Dit was verrassend omdat we niet hadden gedacht dat die instelling dat ‘randje’ zou produceren.
Op naar de middenstand van brug en hals pickups samen, volume omhoog en daar was het echte geluid dat we hoopten te vinden. Moeilijk te omschrijven eigenlijk, misschien geeft het Doobie Brothers ‘Captain and Me’ geluid je een idee. Hij reed echt behoorlijk hard en klonk erg lekker.
De hals pickup geeft je een paar lekkere mellow jazzy sounds die zo’n contrast vormen met de andere settings en ja, als je teruggaat naar de brug pickup kun je dat twangy ritme creëren waar de Telecaster beroemd om is.
Dus, klinkt het goed?
Nee, niet goed, maar, erg goed. Eerlijk gezegd merkten we wel een lichte brom van de pickups als het volume voluit stond, maar dat was maar heel licht.
Let’s Just Go Back To Pricing…
Deze gitaar klinkt niet als een 62-64 Telecaster. Dat geluid kan nooit worden gerepliceerd. Zelfs Fender zelf is daar niet toe in staat geweest, maar het is een behoorlijk geluid dat alle eigenschappen heeft die je zou verwachten.
Zolang je maar onthoudt dat dit een premium versie is van een duurder model zul je niet teleurgesteld zijn. Goedkoop betekent niet dat het inferieur is, maar er zijn onderweg wel wat offers gebracht om de kosten laag te houden.
De belangrijke elementen zijn er allemaal, vooral met zijn geluid, dat indrukwekkend is, gezien zijn prijs.
Fender Telecaster ‘puristen’ zullen waarschijnlijk aanvoeren dat de fittingen niet zo goed zijn en het hout in de constructie niet zo zuiver als bij de Fender’s. Maar, ze kunnen zeker niet te veel kritiek hebben op het geluid of de manier waarop het speelt.
En is dat tenslotte niet waarom je een gitaar koopt?
Would We Buy It?
Definitely. Hij heeft een erg goed geluid en is voor ons comfortabel om op te spelen, hoewel ik vermoed dat de halsvorm niet iedereen zal bevallen.
Het klinkt goed, voelt goed en ziet er geweldig uit met zijn butterscotch afwerking waardoor de nerf van het hout goed te zien is.
De fittingen zijn adequaat en werken prima, en alles is in orde.
Het kan natuurlijk zijn dat je wat tijd moet besteden aan het instellen, persoonlijke voorkeur en zo, maar dat is een deel van het plezier van ‘getting one out of the box.
Voor de prijs biedt hij veel waar voor zijn geld en als gitaar misstaat hij in geen enkele omgeving.
De Squier Affinity Telecaster. Grote waarde.