Structuralistische Kritiek

“Structuralisten geloven dat de structurerende mechanismen van de menselijke geest de middelen zijn waarmee we zin geven aan chaos, en dat literatuur een fundamenteel middel is waarmee de mens de wereld aan zichzelf uitlegt, dat wil zeggen, zin geeft aan chaos” (Tyson 208).

Beschrijving van de theorie:

Structuralisme wil weten ‘wat is de grote lijn die niet wordt aangegeven?’ in een tekst. Het gaat ervan uit dat alles ‘tekstueel’ is, samengesteld uit tekens die door middel van taal betekenis krijgen in een reeks patronen die verband houden met hoe andere teksten worden gepresenteerd. Deze theorie effende de weg voor de Deconstructieve Kritiek door het gebruik van binaire tegenstellingen waarbij de ene bevoorrecht is boven de andere, d.w.z. goed/slecht, zoet/bitter, enz. Structuralisme richt zich op de bevoorrechte binaire patronen of herhaling binnen literatuurgenres en individuele verhalen en hoe deze worden weerspiegeld in de samenleving.

Voordeel van de theorie:

Door te kijken naar de grotere uitkomst ten opzichte van de samenleving en hoe materiaal wordt herhaald, kan de lezer patronen aanbrengen binnen de samenleving of een bepaalde cultuur.

Nadeel van de theorie:

Taal en betekenis zijn cultureel bepaald. Wat een taalteken voor de een betekent, kan dat voor een ander niet zijn, zodat waargenomen herhaalde thema’s verkeerd kunnen worden geïnterpreteerd.

Vragen van structuralistische theoretici om een tekst te interpreteren:

Deze vragen van het structuralisme zijn belangrijk omdat ze onthullen dat elk stuk literatuur de werkelijkheid van de samenleving weerspiegelt.

• Welke thema’s of patronen worden voortdurend herhaald in de literatuur?
• Hoe verhoudt zich dit tot de cultuur als geheel?

Notabele Theoreticus(sen):

Ferdinand de Saussure wordt beschouwd als de “Vader van het Structuralisme”. Hij ontwikkelde het idee om de taal van literaire teksten te bestuderen door zich te concentreren op het spel van woorden en grammatica. Saussure geloofde dat taal voorafgaat aan ideeën, omdat taal de geboorte is van ideeën en dus van cultuur, die de maatschappij creëert. Zijn grootste schepping van het structuralisme is het teken, dat wordt opgesplitst in het idee (de betekende) en het beeld (de betekenaar), waardoor het arbitraire (door de maatschappij gegeven) begrip van betekenis ontstaat.