To Kill a Mockingbird

Als Scout een onschuldig meisje is dat op jonge leeftijd aan het kwaad wordt blootgesteld en gedwongen wordt een volwassen morele visie te ontwikkelen, bevindt Jem zich in een nog turbulentere situatie. Zijn schokkende ervaring bij het proces tegen Tom Robinson komt net in zijn puberteit, een tijd waarin het leven al ingewikkeld en traumatisch genoeg is. Zijn ontgoocheling bij het zien dat gerechtigheid niet altijd zegeviert maakt hem kwetsbaar en verward op een kritiek, vormend punt in zijn leven. Niettemin houdt hij op bewonderenswaardige wijze vast aan de toewijding aan gerechtigheid die Atticus hem bijbracht, en hij handhaaft die met diepe overtuiging gedurende de hele roman.

In tegenstelling tot de afgestompte Mr. Raymond is Jem niet zonder hoop: Atticus vertelt Scout dat Jem gewoon tijd nodig heeft om te verwerken wat hij heeft geleerd. De sterke aanwezigheid van Atticus in Jem’s leven lijkt te beloven dat hij zijn evenwicht zal hervinden. Later in zijn leven is Jem in staat om in te zien dat Boo Radley’s onverwachte hulp aangeeft dat er goed is in mensen. Nog voor het einde van de roman toont Jem tekenen dat hij een positieve les heeft geleerd uit de rechtszaak; zo weigert hij aan het begin van hoofdstuk 25 om Scout toe te staan een bolvormige kever te pletten omdat die haar niets heeft aangedaan. Na de oneerlijke vernietiging van Tom Robinson te hebben gezien, wil Jem nu het kwetsbare en onschadelijke beschermen.

Het idee dat Jem zijn cynisme overwint en op weg gaat naar een gelukkiger leven wordt ondersteund door het begin van de roman, waarin een volwassen Scout zich herinnert met Jem te hebben gesproken over de gebeurtenissen die de plot van de roman vormen. Scout zegt dat Jem aan het begin van het verhaal de aanvankelijke belangstelling van de kinderen voor Boo Radley opmerkte, wat sterk impliceert dat hij begreep wat Boo voor hen betekende en, net als Scout, erin slaagde zijn onschuld te verliezen zonder zijn hoop te verliezen.