Van kindondernemer tot IKEA-oprichter: het verhaal van Ingvar Kamprads beginjaren

Omstandigheden maakten een slim kind slimmer

Ingvar Kamprad deed het vanaf het begin anders. In plaats van lucifers te verkopen voor een stuiver, had hij hard moeten werken op de boerderij van zijn vader in Elmtaryd. Het was de depressie. Armoede was wijdverbreid. Mensen stonden in de rij voor eten, voor werk, voor alles. Iedereen, ook kinderen, mocht niets verspillen – zelfs geen tijd.

In de Zweedse provincie Småland waar Ingvar woonde, bracht het stenige land weinig op. Landbouw was niet genoeg om te overleven. De mensen moesten innovatief, creatief, sterk en koppig zijn. Gezinnen waren zuinig en velen werden ondernemer om de eindjes aan elkaar te knopen, door zelfgemaakte goederen of ingemaakte levensmiddelen te verkopen.

Dit gold ook voor zijn familie. Zijn moeder begon een pension. Haar vader bezat de grootste landwinkel in Älmhult, een stad 20 km van Elmtaryd. Voordat hij naar de boerderij verhuisde, bracht Ingvar vaak hele dagen door in de winkel, waar hij speelde en boodschappen deed (als hij dat wilde; zijn grootvader was meer maatje dan baas).

Ingvar begreep de ontberingen van zijn familie en wilde helpen. Maar in plaats van klusjes op de boerderij te doen, richtte hij zich op het helpen van de gezinsfinanciën. Of zijn kleine bijdragen nu een verschil maakten of niet, zijn familie deed het onconventionele en steunde hun kleine luciferverkopende ondernemer. De eerste klant van de toekomstige IKEA oprichter was de moeder van zijn vader.