Vermogensoverdrachtenrekening

Wat is een vermogensoverdrachtenrekening?

De kapitaalrekening is in de internationale macro-economie het onderdeel van de betalingsbalans waarop alle transacties tussen entiteiten in een land met entiteiten in de rest van de wereld worden geboekt. Deze transacties bestaan uit de in- en uitvoer van goederen, diensten en kapitaal, en uit overdrachtsbetalingen zoals buitenlandse hulp en overmakingen. De betalingsbalans bestaat uit een kapitaalrekening en een lopende rekening – hoewel een engere definitie de kapitaalrekening opsplitst in een financiële rekening en een kapitaalrekening. De kapitaalrekening meet de veranderingen in het nationale bezit van activa, terwijl de lopende rekening het netto-inkomen van het land meet.

In de boekhouding geeft de kapitaalrekening de nettowaarde van een bedrijf op een bepaald moment weer. Het staat ook bekend als eigen vermogen voor een eenmanszaak of eigen vermogen voor een vennootschap, en wordt gerapporteerd in het onderste deel van de balans.

Kapitaalrekening

Hoe kapitaalrekeningen werken

Verschommelingen op de betalingsbalans kunnen aanwijzingen geven over de relatieve mate van economische gezondheid en toekomstige stabiliteit van een land. De kapitaalrekening geeft aan of een land kapitaal importeert of exporteert. Grote veranderingen op de kapitaalrekening kunnen aangeven hoe aantrekkelijk een land is voor buitenlandse investeerders en kunnen een aanzienlijke invloed hebben op de wisselkoersen.

Omdat alle transacties op de betalingsbalans bij elkaar opgeteld nul zijn, moeten landen met grote handelstekorten (tekorten op de lopende rekening), zoals de Verenigde Staten, per definitie ook grote overschotten op de kapitaalrekening hebben. Dit betekent dat er meer kapitaal het land binnenstroomt dan er uitgaat, veroorzaakt door een toename van de buitenlandse eigendom van binnenlandse activa. Een land met een groot handelsoverschot exporteert kapitaal en heeft een tekort op de kapitaalrekening, wat betekent dat er geld uit het land stroomt in ruil voor meer buitenlandse activa.

Het is belangrijk te bedenken dat het Amerikaanse handelstekort het gevolg is van het feit dat buitenlandse investeerders Amerikaanse activa bijzonder aantrekkelijk vinden, en de waarde van de dollar opdrijven. Mocht de relatieve aantrekkingskracht van Amerika op buitenlandse investeerders afnemen, dan zou de dollar verzwakken en het handelstekort afnemen.

Kapitaalrekening versus financiële rekening

In de afgelopen jaren hebben veel landen de engere betekenis van kapitaalrekening overgenomen, die door het Internationaal Monetair Fonds (IMF) wordt gehanteerd. Het IMF splitst de kapitaalrekening op in twee hoofdrekeningen: de financiële rekening en de kapitaalrekening. De kapitaalrekening en de financiële rekening meten de nettostromen van financiële vorderingen (d.w.z. veranderingen in de vermogenspositie).

De voorraad buitenlandse activa versus buitenlandse verplichtingen van een economie wordt aangeduid als de netto internationale investeringspositie, of gewoon netto buitenlandse activa, waarmee de nettovorderingen van een land op de rest van de wereld worden gemeten. Als de vorderingen van een land op de rest van de wereld groter zijn dan de vorderingen van dat land op de rest van de wereld, dan heeft het land positieve netto buitenlandse activa en is het een nettocrediteur. Is het negatief, dan is het een nettodebiteur. De positie verandert in de loop van de tijd, zoals blijkt uit de kapitaalrekening en de financiële rekening.

De financiële rekening meet de toe- of de afname van de internationale eigendom van activa, of het nu gaat om particulieren, bedrijven, regeringen of centrale banken. Deze activa omvatten directe buitenlandse investeringen, effecten zoals aandelen en obligaties, en goud en deviezenreserves. De kapitaalrekening meet volgens deze definitie financiële transacties die niet van invloed zijn op inkomen, productie of besparingen, zoals internationale overdrachten van boorrechten, handelsmerken en auteursrechten.

Lopende rekening versus kapitaalrekening

De lopende rekening en de kapitaalrekening vormen de twee helften van de betalingsbalans van een land. De lopende rekening geeft het netto-inkomen van een land over een bepaalde periode weer, terwijl de kapitaalrekening de nettomutatie van activa en passiva gedurende een bepaald jaar weergeeft.

In economische termen heeft de lopende rekening betrekking op de ontvangst en betaling in contanten en op niet-kapitaalgoederen, terwijl de kapitaalrekening de bronnen en het gebruik van kapitaal weergeeft. De som van de lopende rekening en de kapitaalrekening op de betalingsbalans zal altijd nul zijn. Elk overschot of tekort op de lopende rekening wordt gecompenseerd en tenietgedaan door een gelijk overschot of tekort op de kapitaalrekening.

De lopende rekening heeft betrekking op de kortetermijntransacties van een land of het verschil tussen zijn besparingen en investeringen. Deze worden ook wel werkelijke transacties genoemd (omdat zij een reëel effect hebben op het inkomen), de productie en het werkgelegenheidsniveau door het verkeer van goederen en diensten in de economie. De lopende rekening bestaat uit zichtbare handel (uitvoer en invoer van goederen), onzichtbare handel (uitvoer en invoer van diensten), eenzijdige overdrachten, en inkomen uit beleggingen en investeringen (inkomen uit factoren zoals grond of buitenlandse aandelen).

De credit- en debetposten van deviezen uit deze transacties worden ook op de lopende rekening van de betalingsbalans geregistreerd. Het resulterende saldo van de lopende rekening wordt benaderd als het totaal van de handelsbalans.

Kapitaalrekeningen in de boekhouding

In de boekhouding is een kapitaalrekening een grootboekrekening die wordt gebruikt om het door de eigenaren ingebrachte kapitaal en de ingehouden winst te registreren – het cumulatieve bedrag van de winst van een onderneming sinds haar oprichting, minus de cumulatieve dividenden die aan de aandeelhouders zijn uitgekeerd. Het staat onderaan de balans van de onderneming, in de sectie eigen vermogen. In een eenmanszaak wordt deze sectie eigen vermogen genoemd en in een vennootschap eigen vermogen.

In een vennootschappelijke balans wordt de sectie eigen vermogen gewoonlijk onderverdeeld in gewone aandelen, preferente aandelen, extra gestort kapitaal, ingehouden winst en ingekochte eigen aandelen. Alle rekeningen hebben een natuurlijk creditsaldo, behalve het eigen aandelenkapitaal dat een natuurlijk debetsaldo heeft. Gewone en preferente aandelen worden geboekt tegen de nominale waarde van alle aandelen in het bezit van de aandeelhouders. Aanvullend gestort kapitaal is het bedrag dat de aandeelhouders boven de nominale waarde van de aandelen in de onderneming hebben gestort. De ingehouden winst is de cumulatieve winst van de onderneming overuren, minus de aan de aandeelhouders uitgekeerde dividenden, die opnieuw zijn geïnvesteerd in de lopende bedrijfsactiviteiten van de onderneming. De rekening voor eigen aandelen is een tegenrekening van het eigen vermogen waarop de inkoop van aandelen van een onderneming wordt geboekt.