Wanneer begonnen de Verenigde Staten tijdzones te gebruiken?

Eeuwenlang gebruikten de mensen de zon om te bepalen hoe laat het was waar ze waren. Elke gemeenschap zette haar klokken op het middaguur, gebaseerd op het tijdstip waarop de zon haar hoogste positie aan de hemel bereikte; als het middaguur was in Washington, D.C., liep de plaatselijke tijd in New York City dus al minuten vooruit. Voor de tijd van het langeafstandsreizen waren verschillen in lokale tijden niet zo erg. Dat veranderde met de opkomst van de spoorwegen in de jaren 1800. Hoewel het nu mogelijk was om sneller dan ooit grote afstanden af te leggen, zorgde een veelheid aan plaatselijke tijden, vooral in grote landen als de Verenigde Staten, voor verwarring bij het opstellen van treindienstregelingen.

Op 18 november 1883 begonnen de Amerikaanse spoorwegen met het gebruik van een standaardtijdsysteem met vier tijdzones: Eastern, Central, Mountain en Pacific. Binnen elke zone werden alle klokken gesynchroniseerd. Het plan van de spoorwegindustrie werd door een groot deel van het land overgenomen, hoewel het tijdzonesysteem pas officieel werd in de Verenigde Staten na de goedkeuring van de 1918 Standard Time Act, waarbij ook de zomertijd werd ingevoerd. Tegen het midden van de 20e eeuw had het grootste deel van de wereld een systeem van internationale tijdzones aangenomen, waarbij de planeet is verdeeld in 24 zones met intervallen van ongeveer 15 graden lengtegraad. In 1884 kwamen afgevaardigden van meer dan twee dozijn landen bijeen op de Internationale Meridiaanconferentie in Washington, D.C., waar zij de lengtegraad door het Koninklijk Observatorium in Greenwich, Engeland, kozen als de officiële nulmeridiaan, of het nulpunt van de lengtegraad. (Als je vanaf de nulmeridiaan naar het oosten reist, win je met elke tijdzone een uur; als je naar het westen reist, gaat de tijd met elke zone een uur achteruit.)

Heden ten dage heeft Rusland, ’s werelds grootste natie in termen van landmassa, 11 tijdzones, terwijl China, de op drie na grootste qua oppervlakte, slechts één zone heeft. Vóór 1949 hadden de Chinezen vijf tijdzones, maar toen de Communistische Partij in 1949 aan de macht kwam, eiste de regering dat het hele land omwille van de nationale eenheid op de standaardtijd van Peking zou gaan werken.