Wat is fotojournalistiek

De laatste jaren is de rol van de media en het nieuws behoorlijk omstreden. Er is veel onrust geweest over de betrouwbaarheid van nieuwszenders en hun berichtgeving over gebeurtenissen. Fotojournalistiek heeft altijd een grote rol gespeeld in de berichtgeving. Hoewel de rol van fotojournalistiek nogal veranderd is, geloof ik dat het nog steeds een vitaal en belangrijk onderdeel is van het moderne nieuws. Bovendien maakt het mensen bewust van actuele wereldproblemen en presenteert het deze op een heel ander niveau.

Beschrijving

Als een korte definitie, Fotojournalistiek is het vertellen van een verhaal door middel van foto’s. Gebaseerd op deze eenvoudige basis, is een complex genre dat tegenwoordig worstelt en vecht voor zijn eigen legitimiteit.

In zijn geschiedenis was fotojournalistiek belangrijk om alle onvertelde verhalen van de wereld te vertellen. Fotojournalisten reisden de wereld rond om een stem te geven aan de ongehoorden. Hun foto’s gaven bewustzijn aan de strijd van mensen die anders alleen werden gelaten.

Een enkele foto was in sommige gevallen zo krachtig, dat het de publieke opinie veranderde en ook een echte impact had op de politiek.

Fotojournalistiek is in de kern een objectieve manier om mensen te informeren over de verhalen die de fotojournalist verslaat.

Met dat doel voor ogen, zet fotojournalistiek de traditie voort van nog oudere journalistiek die gebruik maakte van schilderijen of geschreven verhalen. Door de technologische vooruitgang en de verbetering van de fotografie werd het een geschikter en sneller medium om gebeurtenissen te verslaan.

Fotojournalistiek is directer en een waarheidsgetrouwere weergave van de werkelijkheid vergeleken met schilderijen, die sterk werden beïnvloed door de schilder.

Telling a Story

Fotojournalistieke foto’s moeten een betekenis hebben voor de kijker. De betekenis kan verder worden verklaard door relevante bijschriften en een beschrijving van de algemene context.

Niettemin is er het gezegde dat een foto meer waard is dan duizend woorden.

Dit geldt vooral voor goede foto’s die niet alleen de aandacht van de kijker trekken, maar ook in staat zijn om aan te zetten tot het zien van het verhaal achter de foto.

Het verhaal is wat de foto “verkoopt” en de emotie overbrengt. Het helpt de kijker om zich met de hoofdpersonen te verbinden en verder te kijken dan wat duidelijk zichtbaar is.

Er zijn verschillende stijlen als het gaat om het vertellen van een verhaal in de fotojournalistiek. Sommige fotojournalisten werken liever aan complete series en projecten. In plaats van één enkel beeld dat het verhaal vertelt, houden ze ervan een verhaal te ontwikkelen doorheen de reeks van hun foto’s.

Soms schrijven fotojournalisten ook zelf de begeleidende tekst.

Zo zie je maar, een fotojournalist is meer dan een fotograaf. Hij is er niet alleen om de scène in beeld te brengen, hij is een verhalenverteller. Niet alleen door de foto zelf, maar ook met behulp van geschreven tekst.

Doel van de fotojournalistiek

Het doel van de fotojournalistiek is om de wereld en haar verhalen te laten zien aan de doorsnee mens in deze wereld. Lang voordat de rolfilm en de televisie als medium werden ingevoerd, was het erg moeilijk om informatie te vinden over actuele gebeurtenissen of verhalen over andere delen van de wereld.

Er waren kranten, maar geschreven tekst alleen is niet zo boeiend en op een manier die niet zo gemakkelijk toegankelijk is als foto’s. Bij het lezen van deze verhalen is er veel ruimte voor interpretatie en het vraagt een grote betrokkenheid van de lezer.

Een foto daarentegen kan door iedereen worden begrepen. De beste fotojournalistieke foto’s nemen mensen mee naar verschillende plaatsen en de kijker is in staat de gebeurtenissen, die zich voor het oog van de fotograaf ontvouwden, opnieuw te beleven.

Hoewel het oorspronkelijke doel van fotojournalistiek zeer goed is om een ongefilterde wereld te laten zien aan mensen die niet in staat zijn zelf te reizen, moeten we er ook rekening mee houden, dat fotojournalistiek vanaf het allereerste begin is gebruikt om bepaalde meningen of opvattingen te propageren.

In feite konden de eerste professionele fotojournalisten hun werk alleen doen, omdat ze door de overheid werden betaald om een verhaal te vertellen dat in hun agenda paste. In de meeste gevallen was dat om een oorlog en de oorzaken daarvan te promoten. Natuurlijk werd de oorlog niet in zijn volle omvang getoond. In plaats daarvan waren de gepubliceerde foto’s een zeer gefilterde versie die de oorlog verheerlijkte en er een soort romantische visie op schetste.

In een ideale wereld zouden fotojournalisten, in plaats van afhankelijk te zijn van de regering en haar financiële steun, een extra kracht zijn om de regering onder controle te houden. De fotojournalisten laten de werkelijke gevolgen van hun beslissingen zien en helpen de kiezers voor te lichten over de daden van hun vertegenwoordigers.

Ethiek in de fotojournalistiek

Potojournalisten reizen vaak naar conflictgebieden, rampen of andere gebieden die getroffen zijn door ellende en ongeluk. Het reizen naar deze gebieden met het doel foto’s te maken roept veel vragen op over de ethiek van fotojournalistiek.

Vaak worden fotojournalisten ervan beschuldigd het leed van anderen uit te buiten, om er zelf beter van te worden, in plaats van hen direct te helpen. Hoewel de fotojournalisten het individu misschien niet direct helpen, ben ik ervan overtuigd dat de foto’s nog steeds een van de krachtigste media zijn om mensen in nood bewust te maken en indirect te helpen.

Het lijkt een beetje hard, maar zonder deze foto’s en de impact die ze teweegbrengen, zou de rest van de wereld hun verhalen nooit horen. Zonder zich bewust te zijn van het lijden, zou er weinig interesse zijn om hun situatie te veranderen en hen te helpen.

Nieuwsartikelen hebben ook niet dezelfde impact zonder een paar treffende foto’s. Om echt geraakt te worden door het lijden van anderen, moeten we de directe situatie zien. Emoties zijn het sterkste instrument om mensen aan te spreken die kunnen helpen.

Om politici aan te spreken die kunnen ingrijpen en de bevolking om geld in te zamelen. De mensen die lijden in beeld brengen is misschien niet het meest ethische, maar wel de meest effectieve manier om aandacht te vragen voor hun schrijnende situatie.

Werken in een noodgebied vereist van de fotografen dat ze zich bewust zijn van de ethische conflicten waarmee ze te maken hebben. Ze moeten sterk in hun schoenen staan om niet door hun eigen emoties te worden teleurgesteld, wanneer ze zich midden in een conflictgebied bevinden, en om goede foto’s te kunnen leveren. Bovendien moeten ze zich bewust zijn van de tegenreacties die ze kunnen krijgen, hetzij van de publieke opinie, hetzij van sommige politieke groeperingen die het niet eens zijn met het beeld dat de fotojournalist deelt.

Regels in de fotojournalistiek

Fotojournalistiek kan een reële impact hebben op de politiek en de publieke opinie. Daarom brengt het veel verantwoordelijkheden met zich mee.

Een van de vroegste fotojournalistieke werken die de huisvestingssituatie in New York in beeld bracht, leidde tot een verbetering van de regelgeving voor de appartementen.

Er zijn veel regels verbonden aan fotojournalistiek als het gaat om de beste praktijk. Naast de typische regels in de fotografie om meeslepende foto’s te maken, heeft fotojournalistiek zijn eigen set regels, om hun legitimiteit af te dwingen en vertrouwen te wekken.

Fotojournalistiek moet altijd worden gezien als de objectieve kijk. Aangezien de fotograaf een actieve invloed heeft op de scène, ligt het voor de hand dat er altijd tot op zekere hoogte sprake is van een subjectieve kijk.

Om deze objectieve kijk vast te stellen, zijn er een paar regels die in de fotojournalistiek moeten worden gevolgd.

Hier ziet u 10 principes van fotojournalistiek die door een Amerikaanse universiteit worden genoemd. Om het kort te houden, heb ik de fotografie-gerelateerde regels eruit gefilterd en me gericht op de regels die meer te maken hebben met de moraal van de fotojournalistiek.

• Identificeer Uw onderwerpen

Bij straatfotografie maakt het niet uit wie Uw onderwerpen zijn of wat hun achtergrond is. Wat belangrijker is, is de enkele foto en welk verhaal die vertelt. Het is niet belangrijk of het verhaal de werkelijke situatie weergeeft of iets vertelt dat er niet is geweest. Bij straatfotografie gaat het niet om de objectieve waarheid, het gaat om het vertellen van een verhaal en de onderwerpen zijn slechts anonieme rekwisieten.

In de fotojournalistiek wordt een andere standaard gehanteerd. Het verhaal dat wordt verteld, moet zo dicht mogelijk bij de objectieve waarheid liggen. Als een persoon het hoofdonderwerp wordt in een fotojournalistiek werk, dan wordt het steeds belangrijker om zijn naam te weten. De naam geeft immers een zekere legitimiteit aan de foto en het verhaal dat ermee wordt verteld. Daarnaast zou de fotojournalist ook naar meer achtergrondinformatie moeten vragen. Dit helpt om de context van de foto en de mensen die erop staan te begrijpen.

• Be Candid

Fotojournalistiek draait om het vertellen van echte verhalen. Die verhalen kunnen het gemakkelijkst worden verteld als de fotograaf gewoon vastlegt wat er voor zijn ogen gebeurt. Duidelijk poseren of naspelen is iets dat aan Hollywood moet worden overgelaten.

Een fotojournalist moet ernaar streven zijn foto’s onbevangen te krijgen en als hij een geposeerd portret nodig heeft voor een serie, moet hij vermelden dat de foto niet onbevangen is.

• Heb lef

Om unieke foto’s te maken, moet de fotojournalist een wereld betreden waarvoor de meeste mensen te bang zouden zijn om naar binnen te gaan. Hij moet het lef hebben om zijn eigen angsten te overwinnen en dicht bij zijn onderwerpen te komen. Niet bang zijn voor repercussies en vastbesloten zijn om een uitstekend verhaal te vertellen.

Naast deze principes zijn er nog andere regels van de fotojournalistiek die zijn opgesteld om de geloofwaardigheid van de foto’s te behouden.

Post-Processing in Photojournalism

Een van de belangrijkste regels is dat fotomanipulatie absoluut moet worden vermeden. Aangezien de foto’s bedoeld zijn om echte scènes te laten zien, doorbreekt elke manipulatie dit doel.

Het moeilijkere is om te bepalen welke vorm van nabewerking al als manipulatie kan worden bestempeld. Geen enkele foto, vandaag de dag of zelfs in het filmtijdperk, is 100% puur. Ze zijn allemaal op de een of andere manier bewerkt. Soms is het gewoon een andere uitsnede en andere keren is er een beetje dodge and burning. Dat zijn heel elementaire bewerkingstechnieken en ze veranderen niet echt de inhoud van het beeld, maar meer het uiterlijk.

De grens is duidelijk overschreden wanneer het beeld zodanig is bewerkt dat de inhoud er wel door wordt aangetast. Bijvoorbeeld als je het kloongereedschap & heelt gebruikt, al is het maar om wat vuil weg te poetsen, of onaangename objecten op de achtergrond.

Steve McCurry heeft zijn beelden op deze manier gemanipuleerd en sindsdien gedraagt hij zich meer als een “visuele verteller” dan als een fotojournalist die het ware leven in het buitenland probeert te laten zien.

Om geen beschuldigingen van manipulatie te riskeren, houd de nabewerking minimaal en probeer liever het beeld perfect in-camera te krijgen.

Recente tendensen

Als je het nieuws volgt, is er een verandering opgetreden in de manier waarop fotojournalistiek wordt gezien en hoe het het nieuws haalt. Hoewel men zou kunnen aanvoeren, dat dit al aan de gang is sinds het begin van de fotografie, wordt fotojournalistiek vaak misbruikt en in plaats van te proberen de objectieve waarheid te laten zien, is het vaak een aanjager om iemands agenda door te drukken.

Dit misbruik en de propagandastijl waarmee deze foto’s worden verspreid, is niet nieuw. Wat wel nieuw is, is dat de inhoud er niet eens echt toe doet en dat het visuele van de beelden belangrijker is dan de boodschap ervan.

In plaats van een verhaal te presenteren, zijn nieuwsverkooppunten op jacht naar de meest dramatische en emotionele beelden. Nogmaals, dit wil niet zeggen dat dit altijd al zo is geweest, maar het is nu zo extreem dat het heel moeilijk is om het nieuws nog serieus te nemen.

Ze zijn meer gericht op het creëren van de meeste buzz, dan op het informeren van mensen.

Het internet en extra informatiebronnen hebben deze trend wellicht in de hand gewerkt, omdat het de gevestigde nieuwsverkooppunten wat extra onder druk zet. Aan de andere kant biedt het internet ook andere bronnen van fotojournalistiek.

Ik betwijfel of deze trend te stoppen is en het nieuws zal altijd voor de extremere en emotionelere verhalen blijven gaan, in plaats van te proberen objectieve informatie weer te geven.

Niettemin is fotojournalistiek nog steeds springlevend. Het is anders en niet meer zo gepositioneerd in de massamedia als enkele decennia geleden. Ook het doel is enigszins verschoven. Was fotojournalistiek meer gericht op het verspreiden van informatie, fotografen zijn meer gefocust op het verhaalgedeelte bij het maken van een complete serie.

Lees ook dit geweldige artikel over de verandering in Fotojournalistiek.

Bronnen van Fotojournalistiek

Omdat ik het moeilijker vind om serieuze en goede fotojournalistiek te vinden bij de meeste “traditionele” nieuwszenders, omdat ze eerder de emotionele kant van de zaak proberen aan te spreken in plaats van objectieve informatie te verspreiden, wil ik hier een aantal bronnen presenteren waar je complete series kunt zien op het gebied van fotojournalistiek.

Natuurlijk moet je accepteren dat deze bronnen nooit 100% vrij zullen zijn van enige mening en dat ze proberen een soort boodschap over te brengen, desalniettemin vind ik ze van zeer hoge kwaliteit en interessant.

Lensculture.com

Toen ik begon met straatfotografie en ook meer geïnteresseerd raakte in het ontdekken van fotojournalistiek, was Lensculture mijn favoriete plek om te kijken naar de beste fotoseries die er op dit moment waren.

Ze zijn nog steeds een van mijn favorieten, maar de laatste tijd beginnen ze commerciëler te worden. De laatste tijd zijn ze erg bezig met het promoten van hun eigen awards en werken ze erg sterk samen met Magnum. Ik ben niet echt dol op dit soort samenwerkingen omdat het voor 99,9% van de fotografen alleen maar geld kost en zelfs als je wint, valt er niet veel te winnen.

Dus als je alle “Call for entry” artikelen kunt negeren, dan zijn er nog steeds geweldige verhalen te ontdekken.

Reuters.com

Als een van de laatste traditionele nieuwsbronnen die ook rechtstreeks fotografen in dienst heeft, worden ze vaak aangehaald als de belangrijkste bron van informatie.

In mijn opinie doen ze fantastisch werk en zijn ze een van de minst “sensatiezuchtige” nieuwssites, maar zijn ze veeleer gericht op het verschaffen van accuraat nieuws.

Als U nieuwsgierig bent naar hun fotografen, kunt U ze hier bekijken. De fotografen zijn over de hele wereld verspreid en het immense aantal fotografen dat bij Reuters in dienst is, helpt om aan lange termijn series te werken in plaats van snel emotie gedreven nieuws.

Magnum Photos

Naast nieuwssites zijn er ook enkele fotografie collectieven of agentschappen die zich richten op lange termijn projecten. De bekendste is Magnum Photography.

Op hun website kunt u een kijkje nemen in hun prachtige portfolio die ze sinds hun begin in 1947 hebben verzameld.

Als u nieuwsgierig bent, kunt u ook een aantal fotoboeken vinden.

Noor Images

Het tweede grote collectief dat zich bezighoudt met fotojournalistiek is Noor Images.

Op hun website vindt u regelmatig updates over hun lopende projecten en afgeronde series. Ook kun je zien waar de fotografen op dit moment zijn en aan welke projecten ze werken.

Dit kan een interessant inkijkje geven in het werk van een fotojournalist.

World Press Photo Award

In mijn lijst met fotojournalistieke voorbeelden heb ik het werk van de World Press Photo Awards laten zien. Het mooie van deze prijzen is dat ze niet alleen gericht zijn op sociale documentaires, maar ook andere onderwerpen omvatten, zoals sport- of natuurfotografie.

Die worden ook vaak over het hoofd gezien als we het over fotojournalistiek hebben.

Final Remarks

Fotojournalistiek staat misschien niet meer zo in de belangstelling als in het begin van de 20e eeuw, toen er nog niet veel informatiebronnen waren. Fotojournalistiek was een medium dat in staat was de verhalen van de wereld veel directer over te brengen dan een geschreven nieuwsartikel dat kon.

Door middel van fotojournalistiek kregen mensen direct toegang tot deze gebeurtenissen en hoefden ze niet afhankelijk te zijn van een auteur.

Foto’s zijn een veel directere bron en idealiter zijn ze ook objectiever.

Hoewel de recente trend naar meer sensationele foto’s in het nieuws de ware betekenis van fotojournalistiek niet bevordert, betekent dit niet dat dit genre minder belangrijk is of op zijn retour. Het is veranderd en in plaats van pure informatie te presenteren, worden fotojournalisten zelf meer visuele verhalenvertellers.

Ik hoop dat dit uw vraag beantwoordt: “Wat is Fotojournalistiek” en het belang van dit genre laat zien.