Wat is het verschil tussen makelaars-handelaars en beleggingsadviseurs?

Makelaar-dealers en beleggingsadviseurs kunnen beide een cruciale rol spelen in het financiële leven van hun klanten, waarbij ze inspelen op de specifieke situatie en behoeften van elke belegger.

Hoewel de termen vergelijkbaar klinken, werken de twee financiële professionals eigenlijk volgens verschillende regels en om verschillende redenen. Alledaagse beleggers moeten het verschil begrijpen tussen broker-dealers en beleggingsadviseurs, evenals verschillende andere veelgebruikte termen die verband houden met deze rollen, zodat ze met vertrouwen kunnen beslissen hoe hun portefeuille wordt behandeld.

Standaarden voor beleggingsadviseurs vs. broker-dealers

Beleggingsadviseurs, soms vermogensbeheerders genoemd, zijn een persoon of onderneming die zich bezighoudt met het verstrekken van advies, het doen van aanbevelingen, het uitbrengen van rapporten of het verstrekken van analyses over effecten tegen een vergoeding.

De vergoeding bestaat meestal uit een adviesvergoeding die wordt berekend als een percentage van het beheerde vermogen. Beleggingsadviseurs werken bijvoorbeeld samen met cliënten om strategieën te ontwikkelen en beleggingsportefeuilles toe te wijzen om cliënten te helpen hun doelen te bereiken. Beleggingsadviseurs kunnen ideaal zijn voor beleggers die willen dat iemand anders hun beleggingen beheert, of voor beleggers die hulp willen bij het plannen van belastingen, een nalatenschap, of een hypotheek.

In tegenstelling, een makelaar-handelaar is een persoon of een bedrijf dat kan kopen en verkopen van effecten voor eigen rekening en namens klanten. Zij kunnen producten aanbevelen die hun een commissie opleveren, maar een belegger moet elke transactie goedkeuren. Technisch gezien houdt een makelaar zich bezig met het kopen en verkopen van effecten voor rekening van zijn cliënten, en koopt en verkoopt een dealer effecten voor eigen rekening. Een makelaar-handelaar doet beide. Broker-dealers kunnen aantrekkelijk zijn voor beleggers die meer proactief willen zijn in het beheren van hun eigen portefeuilles.

Als gevolg van de verschillende manieren waarop deze professionals werken, houden ze zich aan verschillende wettelijke normen. Beleggingsadviseurs volgen een “fiduciaire norm”, terwijl makelaars-handelaars een “geschiktheidsnorm” of “beste-belangnorm” volgen. Laten we eens kijken naar deze termen.

• Fiduciaire standaard. Beleggingsadviseurs moeten de belangen van hun klanten boven hun eigen belangen stellen en zijn hun klanten onverdeelde loyaliteit verschuldigd, en mogen zich niet bezighouden met activiteiten die in strijd zijn met het belang van een klant zonder de toestemming van de klant. De fiduciaire standaard wordt geregeld door de Securities and Exchange Commission (SEC) of de effectenregelgevers van de staat.
• Geschiktheid / beste belang. Makelaars-handelaars zijn niet verplicht om de belangen van hun klanten boven hun eigen belangen te stellen. De geschiktheidsnorm vereist wel dat de aanbevelingen van de makelaar-dealer “geschikt” zijn voor hun klanten. Ze moeten er bijvoorbeeld voor zorgen dat hun aanbevelingen passen bij de financiële behoeften en doelen van cliënten, en dat de transactiekosten niet buitensporig zijn.

Andere belangrijke termen

De volgende termen worden in deze regels gebruikt en kunnen belangrijk zijn voor beleggers om te begrijpen.

• Belangenconflict. Wanneer een financieel professional voordeel kan halen uit het aanbevelen van een bepaald product of een bepaalde handelstransactie, wordt die situatie beschouwd als een belangenconflict. Hoewel de uitdrukking een negatieve connotatie kan lijken te hebben, is het niet noodzakelijk een slechte zaak wanneer een financiële professional een belangenconflict heeft, maar het is iets om bewust van te zijn, zodat beleggers hun eigen mening kunnen vormen over eventuele aanbevelingen.
• Aanbeveling. Dit is wanneer een financiële professional voorstelt dat een klant een effect koopt, verkoopt of houdt. Zowel beleggingsadviseurs als makelaars-handelaars kunnen aanbevelingen doen, maar het aanbevelen van beleggingen is een gebruikelijke taak van makelaars-handelaars. Sommige makelaars-handelaars kunnen algemene aanbevelingen doen, of dezelfde aanbevelingen aan al hun cliënten. Anderen kunnen een aanbeveling doen die specifiek is voor een portefeuille. Broker-dealervertegenwoordigers kunnen worden verplicht om achtergrondinformatie over zichzelf te verstrekken, zoals accreditaties en certificeringen, wanneer ze een aanbeveling doen.

Waar deze termen van toepassing kunnen zijn

Je hebt deze termen misschien gezien in recent financieel nieuws omdat de SEC de gedragscode voor makelaars-dealers heeft herzien via nieuwe regels genaamd Regulation Best Interest (Reg BI).

Beginnend op 30 juni 2020 zullen makelaars moeten voldoen aan de vereisten van Reg BI bij het doen van aanbevelingen aan retailklanten, waaronder de eis dat een makelaar-dealer in het beste belang van de klant moet handelen bij het doen van een aanbeveling voor een effectentransactie of beleggingsstrategie waarbij effecten betrokken zijn.

Naast de goedkeuring van Reg BI heeft de SEC ook de voorschriften voor het gedrag van beleggingsadviseurs verduidelijkt om “kleine beleggers te helpen de aangeboden diensten beter te begrijpen en te vergelijken en een geïnformeerde keuze te maken voor de relatie die het beste past bij hun behoeften en omstandigheden.” In wezen is het idee om bescherming toe te voegen voor consumenten die aanbevelingen ontvangen.

The Bottom Line

Met uw eigen portefeuille kunt u erachter komen dat u liever met een broker-dealer werkt dan met een beleggingsadviseur, of andersom.

Hoe dan ook, het maakt niet uit welk type professional een rol speelt in uw financiële leven, het is goed om te weten hoe ze werken en aan welke regels ze zich moeten houden als ze effecten voor u kopen. Op die manier kunt u zich bewust zijn van mogelijke risico’s die u uiteindelijk extra geld kunnen kosten.