Wat u moet weten over resistente urineweginfecties

Welke medicijnen werken?

De medicijnen die worden gebruikt om urineweginfecties te behandelen zijn in de loop der jaren veranderd, voor een groot deel vanwege de toenemende resistentie. Momenteel zijn er een paar “eerstelijns” geneesmiddelen die worden aanbevolen door verschillende deskundige organisaties, zoals de Infectious Disease Society of America.

Twee geneesmiddelen die het meest worden aanbevolen voor ongecompliceerde U.T.I.’s zijn nitrofurantoïne, verkocht als Macrobid, en trimethoprim-sulfamethoxazol, verkocht als Bactrim of Septra. Voor beide is een recept nodig, met doses en tijdschema’s die per medicijn verschillen. Maar er is toenemende resistentie tegen Bactrim.

Nitrofurantoïne lijkt effectiever te zijn. Urineweginfecties veroorzaakt door E. coli waren er in 96 procent van de gevallen vatbaar voor, ontdekte de New York City Health Department. Maar nitrofurantoïne werkt meestal niet bij verder gevorderde U.T.I.’s waarbij de infectie de nieren bereikt, een aandoening die bekend staat als pyelonefritis.

Een ouder geneesmiddel, fosfomycine, is nieuw leven ingeblazen als alternatief, maar het wordt als minder effectief beschouwd dan nitrofurantoïne of Bactrim. Andere tweederangsbehandelingen hebben vaak bijwerkingen of een hogere resistentie.

En hoe zit het met andere middelen, zoals cranberrysap?

De genezende kracht van dergelijke middelen wordt niet door de wetenschap gestaafd. Ze kunnen echter wel lijken te werken omdat veel U.T.I.’s na een paar dagen verdwijnen omdat het lichaam ze bestrijdt. In andere gevallen kunnen de symptomen in feite worden veroorzaakt door een andere kwaal die vanzelf overgaat.

Hoe weet ik of mijn bepaalde stam U.T.I. resistent is tegen een bepaald geneesmiddel?

De enige manier is een urinekweek te laten afnemen. Aan de hand van de resultaten van het laboratorium kan worden vastgesteld om welke kiem het gaat en wat effectief zou zijn om de infectie te behandelen. Maar het kan enkele dagen duren voordat de resultaten bekend zijn.

De meeste patiënten willen onmiddellijk een recept, dus artsen gaan gewoonlijk zo goed mogelijk na welk geneesmiddel zal werken gezien de symptomen en voorgeschiedenis van de patiënt.