Whooping crane
Whooping crane (Foto van U.S. Fish and Wildlife Services/Flickr)
De kraanvogel, een grimmig silhouet aan de horizon van de prairie, eist de titel op van de hoogste vogel van Noord-Amerika. Deze vogelsoort heeft een comeback gemaakt sinds de jaren veertig, toen er nog maar 21-22 vogels over waren. Vandaag zijn er ongeveer 600 kraanvogels in het wild en in gevangenschap. In 2017 werd een recordaantal van 98 nesten geregistreerd in Wood Buffalo National Park. Herstelinspanningen omvatten fokprogramma’s in gevangenschap en een herintroductie in het wild, waarbij een populatie Wisconsin-Florida met behulp van ultralichte vliegtuigjes heeft leren migreren. Deze vogels hebben een lange levensduur; men schat dat zij in het wild 30 jaar of langer kunnen worden. Een vogel die in gevangenschap voor de fok werd gebruikt, werd 39 jaar.
Hoe ziet hij eruit?
Holpekraanvogels zijn vogels met een groot postuur – hun lange nek, slanke lichaam en lange poten maken ze ongeveer 1,5 meter lang, en in de vlucht kan hun spanwijdte meer dan 2,1 meter bedragen. Volwassen vogels hebben rode, zwarte en grijze veren op hun kop, die in sterk contrast staan met het wit op hun lichaam. Onvolwassen kraanvogels zijn witachtig en gevlekt met bruinachtige veren. Hun poten, vleugelpunten en snavels zijn zwart.
(Klik op de afbeelding om te vergroten)
Waar komt hij voor?
De enige zichzelf in stand houdende wilde populatie kraanvogels broedt in Canada’s Northwest Territories en Alberta’s Wood Buffalo National Park en overwintert voornamelijk in het Aransas National Wildlife Refuge in Texas. Tijdens het migratieseizoen zijn ze te zien op verschillende terreinen van de Nature Conservancy of Canada (NCC), waaronder Upper Qu’Appelle, West Parklands en West Boreal Transition Natural Areas in Saskatchewan. Sinds 1967 zijn de Canadese Wildlife Service en de Amerikaanse Fish and Wildlife Service begonnen met fok- en herintroductieprogramma’s in gevangenschap, en vanaf 2017 zijn er vier wilde populaties van in totaal 483 kraanvogels, waaronder drie geherintroduceerde populaties in het oosten van de VS die nog niet zelfvoorzienend zijn.
Tijdens hun zomerbroedseizoen bewonen kraanvogels gebieden met slecht gedraineerde grond, met wetlands of ondiepe vijvers die worden gescheiden door smalle bergkammen waar bomen groeien zoals witte en zwarte sparren en tamarack. Grote nesten worden gewoonlijk in ondiep water gebouwd. Het mannetje en het vrouwtje bouwen het nest door een hoopje vegetatie te maken en dat samen te persen.
In hun Texaanse overwinteringsgebied zijn de vogels te vinden in getijdengebieden, ondiepe baaien en estuariene moerassen langs de kust.
Wat eet hij?
Holkraanvogels zijn omnivore vogelsoorten, die een verscheidenheid aan dieren en planten eten. Op hun broedplaatsen in Canada eten ze vooral slakken, schaaldieren, waterinsecten, kreeftjes, kikkers en slangen. Tijdens de trek voeden de vogels zich soms met afvalgranen van akkers, zoals gerst, tarwe en maïs. Langs de Golfkust profiteren de kraanvogels van de plaatselijke specialiteiten, waarbij ze zich voornamelijk voeden met krabben en mosselen.
Wat is de staat van instandhouding van deze soort?
Kraanvogels worden als bedreigd beoordeeld door het Committee on the Status of Endangered Wildlife in Canada en worden beschermd door de Species at Risk Act. Ze worden als bedreigd beschouwd door de Internationale Unie voor het behoud van de natuur en de natuurlijke hulpbronnen (International Union for Conservation of Nature Red List of Threatened Species). Historisch bewijs suggereert dat deze kraanvogel in het verleden wijdverspreider was, maar nooit algemeen, met een geschatte populatie van meer dan 10.000 exemplaren vóór de Europese kolonisatie. Met de komst van de kolonisten in de jaren 1800, die landbouw en jacht met zich meebrachten, begonnen de kraanvogels te verdwijnen. In 1941 waren er nog maar 21-22 exemplaren over, maar dankzij beschermingsinspanningen in de VS en Canada in de afgelopen decennia, was de populatie in 2011 weer opgelopen tot ongeveer 600.
De huidige bedreigingen voor de vogels omvatten botsingen met elektriciteitsleidingen, jacht omdat ze worden aangezien voor jachtvogels en menselijke verstoring van hun broedhabitat. Hun overwinteringsgebied in Aransas National Wildlife Refuge is ook gevoelig voor noodweer en het weglekken van verontreinigende stoffen, waardoor de veiligheid van de vogels in gevaar komt.
Wat doet NCC om de habitat voor deze soort in stand te houden?
De Nature Conservancy of Canada conserveert gebieden langs de trekroute van de kraanvogel, waaronder West Parklands Natural Area, dat geschikte wetlandhabitats bevat, Maymont 5 property en Nebo property in Saskatchewan.