Wordt gist slecht?
Dus u hebt enige tijd geleden een pakje droge gist gekocht, dat nog ongeopend in het keukenkastje staat. De laatste keer dat u het controleerde, was de houdbaarheidsdatum op het etiket bijna verstreken. Nu wilt u zelf iets gaan bakken, maar u weet niet zeker of u de gist nog wel kunt gebruiken. Kan gist bederven?
Of misschien hebt u het deze keer wat chiquer aangepakt en in plaats daarvan verse gist gekocht. Toen kreeg je het druk met andere zaken, en dat pakje dat je hebt gekocht staat nu, twee weken later, nog steeds in de koelkast. Kun je dat pakje nog gebruiken, of moet je het weggooien?
Hoewel het bederven van gist in de traditionele zin (beschimmeld en onveilig om te eten) niet zo vaak voorkomt, is er ook nog de kwestie van effectiviteit. Hoewel de chemie anders is, is het algemene idee vergelijkbaar met de werkzaamheid van bakpoeder.
Gist dat je brood niet laat rijzen en zacht en luchtig laat worden, heeft geen nut. Het belangrijkste is dus te weten of je gist zijn werk zal doen. Gelukkig zijn er manieren om te testen of deze schimmel nog actief en bruikbaar is. Lees verder voor meer informatie over het bewaren, de houdbaarheid, bederf en het rijzen van gist.
Hoe bewaar je gist
Er zijn twee soorten gist op de markt: droge gist en verse gist. De eerste soort is populairder en gaat veel langer mee. Van de laatste wordt gezegd dat hij deeg van betere kwaliteit oplevert en daarom vaak wordt gebruikt in ambachtelijke bakkerijen en door kookliefhebbers. Laten we met de eerste beginnen.
Droge gist is een hoopje gistkorrels in een slapende toestand, wachtend om geactiveerd te worden.
Je moet een ongeopende verpakking droge gist op een koele en droge plaats bewaren. Kamertemperatuur of iets daaronder is perfect. Dat betekent dat de voorraadkast of een kast in de keuken uit de buurt van het fornuis goede opties zijn.
Als je het pakje voor het eerst opent, is het tijd om de rest in de koelkast te zetten of in te vriezen. Droge gist is zeer bederfelijk als het wordt blootgesteld aan lucht, vocht of warmte en moet bij opening worden gekoeld.
Let op: het pakket as-in de koelkast zetten geen goed idee is, omdat het vocht uit de koelkast gemakkelijk bij de gist kan komen. In plaats daarvan moet je de korrels overbrengen in een luchtdichte verpakking of het pakje in een hersluitbare diepvrieszak doen.
Ook moet je, als je klaar bent om te bakken, niet meer gist nemen dan je nodig hebt en de rest meteen weer opbergen.
Verse gist is verkrijgbaar in het gekoelde gedeelte van de winkel, en je moet het altijd in de koelkast bewaren.
Net als bij droge gist geldt: als je het nodig hebt, knip je zoveel af als het recept vraagt en zet je de rest terug in de koelkast.
Hoe lang gaat gist mee?
Droge gist heeft meestal een houdbaarheidsdatum op de verpakking. En hoewel veel producten met een houdbaarheidsdatum na die datum vaak nog veel langer houdbaar zijn, is dat voor droge gist niet vanzelfsprekend.
In het algemeen geldt dat als de ongeopende verpakking de datum op het etiket nadert, u de werkzaamheid ervan moet testen voordat u brood bakt.
Als u de verpakking eenmaal hebt geopend, zou de gist ongeveer 4 maanden werkzaam moeten blijven als u hem in de koelkast bewaart en 6 maanden in de vriezer.
Natuurlijk zijn deze data ruwe schattingen. Het is niet ondenkbaar dat de gist nog eerder stopt met werken.
Verse gist is in feite een levend organisme dat nog zo’n 2 tot 3 weken na productie actief (en dus krachtig) blijft.
Een verpakking heeft meestal een houdbaarheidsdatum, en je mag niet verwachten dat gist nog veel langer potent blijft. Natuurlijk kan dat soms wel gebeuren, maar net zo goed kan het nog eerder inactief worden.
Als je weet dat je de rest van het pakje niet meer zult kunnen gebruiken, is het invriezen van verse gist een goede oplossing voor dat probleem.
Pantry | Fridge | Diepvries | |
---|---|---|---|
Bedrijfsgist (ongeopend) | Best-houdbaarheidsdatum | ||
4 maanden | 6 maanden | ||
verse gist | Gebruikshoudbaarheidsdatum |
Merk op dat de bovenstaande termijnen ruwe schattingen zijn. Gist blijft vaak langer potent, maar dat is zeker niet de norm.
Hoe te zien of gist slecht is geworden?
Wanneer het gaat om droge gist, zijn de symptomen van bederf vergelijkbaar met die van andere droge ingrediënten, zoals bloem. Dat betekent samenklonteren, vaste brokken vormen, of tekenen van water of organische groei.
Voor verse gist is het verkleuring, uitdrogen, of tekenen van schimmel.
Als je een van de symptomen opmerkt, gooi de verpakking dan weg. Let wel, in veel gevallen ziet en ruikt de gist er volkomen normaal uit. En als dat het geval is, en het product het einde van de eerder beschreven periode van werkzaamheid nadert, moet u controleren of de gist nog actief is voordat u deze voor een bakproject gebruikt.
Hoe de doeltreffendheid van gist testen
Door de gist te laten rijzen, zorg je ervoor dat het deeg dat je gaat bereiden, hier ook van zal worden (gewoon gemengd deeg voor mijn broodjes):
naar dit (hetzelfde deeg na 90 minuten rijzen):
Het controleren van de effectiviteit van de gist (of het rijzen van de gist) is voor zowel droge actieve gist als verse gist vrij gelijkaardig. Je hebt alleen wat warm water en suiker nodig om het te doen.
Voor droge gist heb je 1/4 kopje warm water nodig (105° tot 115°F, of 40° tot 46°C is ideaal voor de gist om te groeien, 140°F of 60°C en hoger zal de gist doden), 1 pakje droge gist (2 1/4 theelepels) en een theelepel suiker. Meng het goed en laat het 10 minuten staan. Als het mengsel schuimt tot ongeveer 1/2 kopje, is het krachtig genoeg om te gebruiken.
Voor verse gist (of cakegist) is het rijsproces in veel recepten ingebouwd of kunt u het zelf toevoegen.
U begint met een half kopje water of melk (90° en 100°F, of 32° tot 38°C) en lost daar 1 theelepel suiker in op. Dan voeg je de cake gist toe, meng het goed en laat het 10 minuten staan. Na 10 minuten zou je veel schuim moeten zien. Als dat niet het geval is, gooi je de gist weg. Als er veel schuim is, kunt u de rest van de benodigde ingrediënten voor het deeg toevoegen.
Denk eraan de hoeveelheid toegevoegde vloeistof met een half kopje te verminderen en een theelepel suiker minder toe te voegen, omdat die al zijn toegevoegd.