Wordt ik ziek als ik barracuda eet?
De Centers for Disease Control and Prevention (CDC) plaatst barracuda bovenaan de lijst van roofvissen die consumenten beter kunnen mijden. Grote roofvissen die in de buurt van riffen leven, zoals barracuda’s, hebben namelijk een grotere kans om ciguatera visvergiftiging door te geven. Zoals de naam al aangeeft, wordt de vergiftiging veroorzaakt door een stof die ciguatoxine wordt genoemd. Hoewel ciguatera visvergiftiging een zeer onaangenaam spectrum aan symptomen kan veroorzaken, is het zelden fataal.
Zekere soorten algen die in diep tropisch water voorkomen, produceren ciguatoxine. Het is afkomstig van een eencellig organisme, dinoflagellate genaamd, dat zich voortplant op verschillende soorten algen. Aangezien barracuda’s carnivoren zijn, consumeren zij de met ciguatoxine besmette algen niet rechtstreeks. De kleine vissen waarmee barracuda’s zich voeden, zoals tonijn, haring en ansjovis, eten de algen; vervolgens komt de ciguatera in het systeem van de barracuda terecht wanneer deze de vis verteert. Terwijl barracuda’s de ciguatera verwerken, hoopt het gif zich op in hun vlees, vet en ingewanden.
Advertentie
De ciguatoxine is niet schadelijk voor de barracuda, maar bijna iedereen die besmette barracuda’s eet, zal er onaangename gevolgen van ondervinden. Binnen 24 uur veroorzaakt de vergiftiging extreme misselijkheid en braken, die vaak een paar dagen aanhouden. Een tinteling in de zenuwuiteinden, of parethesie, kan langer aanhouden. Andere symptomen zijn hoofdpijn en een metaalsmaak en gevoel van losse tanden in de mond. In atypische gevallen kan ciguatera visvergiftiging permanente zenuw- en cardiovasculaire schade veroorzaken.
De incidentie van ciguatera visvergiftiging is laag, ongeveer 5 tot 70 gevallen per 10.000 mensen per jaar . In één zo’n geval in 1997 kregen 17 bemanningsleden op een schip voor de kust van Texas de ziekte na het eten van barracuda’s.
Andere grote roofvissen die in hetzelfde gebied leven als barracuda’s kunnen ciguatera binnenkrijgen. In feite passen meer dan 500 soorten in die beschrijving, waaronder makreel, amberjack en tandbaars. Om de kans om ziek te worden bij het eten van tropische roofvissen zo klein mogelijk te maken, moet u rekening houden met het deel dat u eet. De giftigheid van de delen van de vis, gerangschikt in afnemende volgorde, is als volgt: lever, ingewanden, testikels, eierstokken en vlees.
Omdat er geen manier is om te detecteren of de barracuda besmet is met ciguatera, is er een kleine kans dat u ziek wordt van het eten ervan. Als u besluit het te doen, blijf dan weg van de kop en de ingewanden en onthoud dat kleiner beter is. Hoe groter de barracuda, hoe meer vis hij heeft gegeten. Als dat nog steeds riskant klinkt, neem dan het zekere voor het onzekere en bestel fish and chips.
Gerelateerde HowStuffWorks artikelen
- Bannerot, Scott. “The Cruiser’s Handbook.” McGraw-Hill Professional. 2003. (26 feb. 2009)http://books.google.com/books?id=D2lGeQdHvOYC
- Bester, Cathleen. “Grote Barracuda.” Afdeling Ichtyologie van het Florida Museum of Natural History. (26 feb. 2009)http://www.flmnh.ufl.edu/fish/gallery/descript/GreatBarracuda/GreatBarracuda.html
- “Ciguatera vergiftiging.” Louisiana Department of Health & Ziekenhuizen. 22 aug. 2007. (26 feb. 2009)http://www.dhh.louisiana.gov/offices/miscdocs/docs-249/Manual/CiguateraManual.pdf
- “Door voedsel overgedragen ziekte.” Centers for Disease Control and Prevention. 25 oktober 2005. (26 feb. 2009)http://www.cdc.gov/ncidod/dbmd/diseaseinfo/foodborneinfections_g.htm#riskiestfoods
- Hoffman, Robert Steven et al. “Goldfrank’s Manual of Toxicologic Emergencies.” McGraw-Hill Professional. 2007. (26 feb. 2009)http://books.google.com/books?id=gWvDBZrTA8MC
- Walderhaug, M. “Ciguatera.” U.S. Food and Drug Administration. Januari 1992. (26 feb. 2009)http://www.cfsan.fda.gov/~mow/chap36.html