Zes van de beste… klassieke gitaristen
Andrés Segovia (1893-1987)
Geboren in Andalusië, wordt Andrés Segovia beschouwd als een van de grootste gitaristen aller tijden. Hij maakte naam als tiener nadat hij zijn eigen gitaartechniek had ontwikkeld, waarbij hij zowel met zijn vingernagels als met zijn vingertoppen tokkelde.
Een belangrijke invloed op toekomstige generaties spelers, hij veranderde de perceptie van de gitaar en bracht deze naar grote concertpodia over de hele wereld, waarbij hij opdrachten van componisten kreeg. In 1929 droeg Villa-Lobos zijn 12 Etudes op aan de gitarist. Segovia was altijd een showman en speelde voor een enthousiast publiek, van zijn historische concert in Parijs in 1924 tot aan zijn dood in de jaren 90.
Zijn idiosyncratische stijl en openlijk romantische benadering van het spel wonnen legioenen fans en zorgden ervoor dat hij een legendarische status kreeg.
- Zes van de beste klassieke saxofonisten
John Williams (b1941)
De in Australië geboren Britse gitarist John Williams staat bekend om zijn techniek die getuigt van een uiterste precisie en articulatie. Williams kreeg aanvankelijk les van zijn vader, bezocht zomercursussen en studeerde bij Andrés Segovia. Na zijn debuut in de Wigmore Hall was hij regelmatig op TV te zien en gaf hij gitaarconcerten in opdracht van componisten als André Previn en Stephen Dodgson.
Naast duetten met Julian Bream (hieronder) werd hij beroemd met zijn kamer/rock fusion groep ‘Sky’ die de pophitlijsten haalde, en zijn eigen versie van het Stanley Myers stuk ‘Cavatina’ werd een internationale hit.
- Zes van de beste stukken voor accordeon
Julian Bream (b1933)
De uitzonderlijke Britse gitarist Julian Bream werd geïnspireerd om met het instrument te beginnen door naar zijn vader te luisteren, die jazz speelde. Nadat hij voor zijn 11e verjaardag een gitaar had gekregen, maakte hij snel vorderingen. Bream was een voorvechter van Britse klassieke componisten en stimuleerde een golf van nieuwe opdrachten voor klassieke gitaar, zoals Malcolm Arnolds Guitar Concerto (1959) en Brittens Nocturnal After John Dowland (1963).
Toen Walton zijn Five Bagatelles (1971) voor Bream schreef, was de componist beroemd om zijn bezorgdheid dat de eerste zes noten op open snaren werden gespeeld. Als hij begint te spelen zal het publiek waarschijnlijk denken dat hij het verdomde ding aan het stemmen is!’ grapte Walton.
De gitarist blies ook de belangstelling voor de Elizabethaanse luit nieuw leven in en richtte in 1960 het Julian Bream Consort op. In 1964 ontving hij een OBE.
- Vijf van de beste stukken voor piano linkerhand
Xuefei Yang (1977)
De in Peking geboren Xuefei Yang was de eerste Chinese klassieke gitariste die naar een muziekschool in haar land ging. Later schonk John Williams haar twee gitaren nadat hij haar had horen spelen, om haar en medestudenten aan het conservatorium van Beijing te helpen.
Sinds 2000 is ze in Engeland gevestigd en is ze een favoriet van de critici geworden, met The New York Times die haar bejubelde om haar ‘pittige virtuositeit, onberispelijke techniek en gevoelige muzikaliteit’. Tot de muziek die zij aan het repertoire heeft toegevoegd, behoren Chinese werken van componisten als Chen Yi.
- Zes van de beste cellowerken
Craig Ogden
De in Australië geboren gitarist Craig Ogden werd in 1995 door BBC Music Magazine getipt als een ‘waardige opvolger van Julian Bream’ toen hij een schijf uitbracht met werken die Bream zelf had uitgevoerd, waaronder The Blue Guitar van Tippett en stukken van Britten, Walton en Lennox Berkeley.
Hij studeerde gitaar vanaf zijn zevende jaar en ontving een beurs van het Royal Northern College of Music in Manchester, waarmee hij de jongste instrumentalist is die deze prijs heeft ontvangen. Hij is nu hoofddocent gitaar aan het RNCM en organiseert gitaarweekenden in Manchester’s Bridgewater Hall, met optredens variërend van Takemitsu tot Rodrigo.
- Zes van de beste doedelzakdeuntjes
Miloš Karadaglić (geb1983)
De in Montenegro geboren en in Londen woonachtige gitarist is vandaag de dag de hot ticket als het gaat om klassieke gitaarprestaties. Karadaglić begon op achtjarige leeftijd met spelen en werd geïnspireerd door het voorbeeld van Andrés Segovia en anderen die op zoek gingen naar nieuw repertoire voor het instrument.
De gitarist vulde in 2012 de Albert Hall voor het eerste klassieke gitaarrecital en sinds hij bij Deutsche Grammophon tekende, hebben zijn opnames regelmatig de klassieke hitlijsten gehaald. Hij kreeg een vijfsterrenrecensie in het tijdschrift voor zijn schijf Aranjuez, die werd geprezen om zijn ‘vederlichte toucher, honingzoete toon en warme bas’.
- Zes van de beste altviolisten
En een om in de gaten te houden…
Sean Shibe (geboren in 1992)
Sean Shibe is een jonge gitarist uit Edinburgh, genomineerd in de instrumentale categorie van de 2018 BBC Music Magazine awards voor zijn album Dreams & Fancies. Hij is ambitieus, avontuurlijk en veelgevraagd voor optredens over de genres heen.
Zijn 2018 album softLOUD laat zijn experimentele stijl horen, waarbij hij stukken arrangeert voor akoestische en elektrische gitaar, evenals een stuk van Julia Wolfe, oorspronkelijk voor negen doedelzakken.
De jury van de BBC Music Magazine Awards gaf commentaar op zijn vermogen om ‘een regenboog van kleuren uit zijn instrument te trekken’. Hij baant een pad voor zichzelf binnen de industrie dat onderscheidend en bevredigend is.
In ons interview van oktober 2018 accepteert Shibe de beperkingen van zijn instrument, maar bekijkt hij ook hoe deze kunnen worden gecompenseerd door te experimenteren met instrumenten en repertoire, waarbij hij ‘fabelachtige kleuren’ ontdekt en de manier waarop ze ‘illusies kunnen creëren’.
Altijd vol van het spannende en onverwachte, Shibe’s frisse benadering die hij brengt kan alleen maar gunstig zijn voor de toekomst van het klassieke gitaarspel.