Archont
W początkowym okresie literackim starożytnej Grecji główni sędziowie różnych greckich państw-miast nazywani byli Archontami. Termin ten był również używany w całej historii Grecji w bardziej ogólnym znaczeniu, począwszy od „przywódcy klubu”, poprzez „mistrza stołów” na syssitiach, aż po „rzymskiego gubernatora”. W rzymskich terminach archontowie rządzili przez imperium, podczas gdy basileis („królowie”) mieli auctoritas.
W Atenach rozwinął się system trzech równoległych archontów, których trzej posiadacze urzędów znani byli jako archont eponimiczny, polemarcha i archont basileus. Zgodnie z Arystotelesowską Konstytucją Ateńczyków, władza królewska została najpierw przekazana archontom, a urzędy te były obsadzane przez arystokrację w wyborach co dziesięć lat. W tym okresie archont Eponymos był naczelnym sędzią, Polemarcha – zwierzchnikiem sił zbrojnych, a archont Basileus odpowiadał za obywatelskie porządki religijne. Po 683 r. p.n.e. urzędy te sprawowano tylko przez jeden rok, a rok ten nazwano imieniem Archonta Eponymosa. (Wiele starożytnych systemów kalendarzowych nie numerowało lat po kolei). Choć proces kolejnych przemian jest niejasny, po 487 r. p.n.e. urzędy archontów były przydzielane losowo każdemu obywatelowi, a obowiązki wojskowe Polemarchy przejęła nowa klasa generałów zwanych strategoi. Polemarcha miał potem tylko niewielkie obowiązki religijne. Archont Eponymos pozostał tytularną głową państwa w czasach demokracji, choć jego znaczenie polityczne było znacznie ograniczone. Archontom pomagali „młodsi archonci”, zwani Thesmothetai (pl. Thesmothetes). Po 457 r. p.n.e. byli archontowie byli automatycznie zapisywani jako dożywotni członkowie Areopagu, choć zgromadzenie to nie miało już wówczas większego znaczenia politycznego.
Podług ateńskiej konstytucji archontowie byli również odpowiedzialni za organizowanie festiwali, gromadząc poetów, dramaturgów, aktorów i wyznaczonych przez miasto choregai (zamożnych mecenasów obywatelskich). Archont rozpoczynał ten proces na wiele miesięcy przed festiwalem, wybierając chór trzech dramaturgów na podstawie opisów planowanych sztuk. Każdemu dramatopisarzowi przydzielano choregogos, również wybieranego przez Archonta, spośród bogatych obywateli, który pokrywał wszystkie wydatki związane z kostiumami, maskami i szkoleniem chóru. Archont przydzielał też każdemu dramaturgowi głównego aktora (protagonistę), a także drugiego i trzeciego aktora. Dionizje Miejskie, starożytny festiwal dramatyczny odbywający się w marcu, z którego wywodzi się tragedia, komedia i dramat satyryczny, odbywały się pod kierownictwem jednego z głównych sędziów, archonta eponymosa.