Bajka Jataka – Księżycowy królik – japońska bajka ludowa

Małpa, wydra, szakal i królik postanowili praktykować dobroczynność w dniu pełni księżyca.

Zobaczyli bardzo starego żebraka, który żebrał o jedzenie. „Biedny żebrak” – pomyśleli. „Wygląda na głodnego i nie ma jedzenia. Dajmy mu trochę jedzenia.”

Najpierw małpa zerwała z drzew kilka owoców f. Zaniósł owoce i położył je przed starym żebrakiem.

Następnie wydra zebrała trochę ryb i przyniosła je staremu żebrakowi.

Szakal był zbyt leniwy, by znaleźć coś, co żebrak mógłby zjeść, więc złapał pierwsze zwierzę, jakie mógł – jaszczurkę, i położył ją przed starym żebrakiem, razem z wodą.

Zając nie wiedział, co przynieść staremu żebrakowi. Nie był dobry w łapaniu zwierząt ani ryb, nie potrafił też wspinać się na drzewa i zbierać owoców. Wiedział tylko, jak zbierać trawę, ale ludzie nie jedli trawy. Siedział w kącie nieszczęśliwy.

Nagle przypomniał sobie, że ludzie lubią jeść mięso królika. Wstał więc radośnie, przygotował ognisko i wskoczył do niego.

Och! Ale co to było! Ogień nie spalił królika!

Starzec objawił się jako Sakra, władca bogów. „Byłeś bardzo uprzejmy i bezinteresowny” – powiedział do królika.

Wzruszony bezinteresownością i cnotą królika, narysował jego podobiznę na księżycu.

„Odtąd, przez wszystkie wieki, wszyscy, którzy będą patrzeć na księżyc, zobaczą w nim twój kształt i zapamiętają twoją dobroć” – powiedział.

Wszystkie te osoby, które będą patrzeć na księżyc, będą pamiętać o twojej dobroci.