Bilans azotowy

Nitrogen jest podstawowym składnikiem aminokwasów, które są molekularnym budulcem białka. Dlatego pomiar ilości wprowadzanego i traconego azotu może być wykorzystany do badania metabolizmu białek.

Dodatni bilans azotowy jest związany z okresami wzrostu, niedoczynności tarczycy, naprawy tkanek i ciąży. Oznacza to, że pobór azotu do organizmu jest większy niż jego utrata z organizmu, więc następuje wzrost całkowitej puli białka w organizmie.

Ujemny bilans azotowy jest związany z oparzeniami, poważnymi urazami tkanek, gorączką, nadczynnością tarczycy, chorobami wyniszczającymi i w okresach postu. Oznacza to, że ilość azotu wydalonego z organizmu jest większa niż ilość azotu spożytego. Ujemny bilans azotowy może być wykorzystany jako część klinicznej oceny niedożywienia.

Bilans azotowy jest tradycyjną metodą określania zapotrzebowania na białko w diecie. Określenie zapotrzebowania na białko w diecie przy użyciu bilansu azotowego wymaga starannego zebrania wszystkich danych dotyczących ilości wprowadzanego i traconego azotu, aby zapewnić, że cała wymiana azotu jest uwzględniona. W celu kontrolowania ilości wprowadzanego i traconego azotu, badania bilansu azotowego zazwyczaj wymagają od uczestników stosowania bardzo specyficznych diet (dzięki czemu znane jest całkowite spożycie azotu) oraz przebywania w miejscu badania przez cały czas jego trwania (w celu zebrania wszystkich strat azotu). Ze względu na te warunki, może być trudno badać dietetyczne wymagania białkowe niektórych populacji przy użyciu techniki bilansu azotu (np. dzieci).

Dietetyczny azot, z metabolizowania białek i innych związków zawierających azot, został powiązany ze zmianami w ewolucji genomu. Gatunki, które przede wszystkim uzyskać energię z metabolizowania związków bogatych w azot używać więcej azotu w ich DNA niż gatunki, które przede wszystkim rozbić węglowodany dla ich energii. Dietetyczny azot zmienia stronniczość kodonów i skład genomu u pasożytniczych mikroorganizmów.