Bitwa o Berlin

As Armia Czerwona parła przez Polskę do Odry, była w stanie zebrać bardzo silne siły bojowe i całkowicie przewyższała Niemców pod względem liczby ludzi i sprzętu.

Do czasu dotarcia Armii Czerwonej do Berlina siły te wyraźnie wzrosły po obu stronach. Strach przed Rosjanami w Berlinie był tak wielki, że na linię frontu wysyłano zarówno młodych, jak i starych. Nazistowska propaganda demonizowała Rosjan i wielu berlińczyków postrzegało nadchodzącą bitwę jako walkę na śmierć i życie. 45 000 obrońców Berlina stanowiły dzieci lub emeryci.

Do bitwy o Berlin obie strony zebrały następujący skład:

Józef Stalin skutecznie nakazał swoim dwóm czołowym generałom – Żukowowi i Koniewowi – ścigać niemiecką stolicę. Mając tak ogromną przewagę w sile roboczej i sprzęcie, dotarcie do faktycznej stolicy było stosunkowo łatwe, ponieważ Niemcy stale się cofali, podczas gdy Rosjanie mieli przewagę w postaci pędu naprzód. Jednak zarówno Żukow, jak i Koniew wiedzieli, że bitwa o miasto będzie bardzo trudna.

Mimo oczywistej beznadziejności sytuacji, Hitler nadal planował kierować obroną miasta, pokładając wiarę w niemieckiej 12 Armii, która wycofała się z frontu zachodniego.

W ciągu trzech tygodni do Berlina i okolic wystrzelono ponad dwa miliony pocisków artyleryjskich, a w szturmie na miasto wzięło udział milion żołnierzy rosyjskiej piechoty.

Duża przewaga czołgów rosyjskich na niewiele się zdała na zasypanych gruzem ulicach Berlina. Niemcy, którzy tam walczyli, byli wyposażeni w przenośną broń przeciwpancerną i mogli stosować taktykę „uderz i uciekaj” przeciwko rosyjskim czołgom. Tereny musiały być zdobywane ulica po ulicy i budynek po budynku. Liczba ofiar po obu stronach była wysoka. Rosjanie po prostu niszczyli cały budynek, jeśli byli ostrzeliwani gdzieś z jego wnętrza. Miasto nie mogło jednak długo wytrzymać i 2 maja 1945 roku Berlin poddał się Rosjanom, a wojna w Europie prawie się zakończyła. Niemcy poddały się bezwarunkowo 7 maja.

Rosjanie stracili 80 000 ludzi zabitych i 275 000 rannych lub zaginionych w okresie poprzedzającym bitwę i w samej bitwie. Dwa tysiące rosyjskich czołgów zostało zniszczonych. 150 000 Niemców zginęło podczas bitwy.

Żołnierzowi piechoty, sierżantowi Szczerbinie, przypisuje się podniesienie czerwonej flagi na szczycie Reichstagu, co oznaczało faktyczny koniec bitwy.

Dlaczego Stalinowi tak zależało na zdobyciu Berlina? Zwłaszcza Żukow poniósł wysokie straty z powodu nalegań Stalina, aby ścigał się do Berlina, zamiast wykorzystać zaplanowaną kampanię. Stalin zdobyłby chlubne uznanie za dotarcie do Berlina przed aliantami, ponieważ alianci byli zbyt daleko od Berlina, by być rywalem w „wyścigu”. Jedna z teorii głosi, że Stalin był zdesperowany, aby jego tajna policja dostała się do Instytutu Kaisera Wilhelma w Berlinie, który był centrum niemieckiego programu badań jądrowych. Uważano, że Instytut ten zawierał ważne materiały badawcze, które mogłyby wzmocnić rosyjski program jądrowy. W Instytucie znajdował się również generator kaskadowy, który Stalin uważał za niezbędny dla rozwoju Rosji.