Blog psychologiczny: Agoniści i antagoniści

Neurony w pewnych obszarach mózgu są specyficzne pod względem tego, jakie neuroprzekaźniki uwalniają i otrzymują. Oznacza to, że na ich działanie mogą wpływać określone leki, zarówno medyczne, jak i rekreacyjne, przed ich uwolnieniem do synapsy, a także podczas ich wychwytu przez neuron odbierający lub ponownego wychwytu przez neuron uwalniający. Leki mogą wpływać na synapsę na dwa sposoby: mogą działać jako agoniści lub antagoniści. Agoniści to substancje, które wiążą się z receptorami synaptycznymi i zwiększają działanie neuroprzekaźnika. Antagoniści również wiążą się z receptorami synaptycznymi, ale zmniejszają działanie neuroprzekaźnika. Dlatego, jeśli neuroprzekaźnik jest hamujący, agonista zwiększy jego właściwości hamujące, a antagonista je zmniejszy. Podobnie, pobudzający neuroprzekaźnik będzie miał swój pobudzający efekt zwiększony przez agonistę, a zmniejszony przez antagonistę. Dlatego agonista wzmacnia normalne efekty neuroprzekaźnika, a antagonista je zmniejsza.

Chlorpromazyna i haloperidol są antagonistami dopaminy, ponieważ blokują receptory, aby ograniczyć wychwyt dopaminy.
Endorfiny, takie jak leki opiatowe, kodeina i morfina są agonistami, ponieważ wiążą się z neuronami w celu zwiększenia przyjemności lub zmniejszenia bólu.
Uważaj uważnie, że agoniści i antagoniści nie zmieniają rodzaju zmian, jakie powoduje neuroprzekaźnik. Na przykład, antagonista nie zmieni neuroprzekaźnika pobudzającego w hamujący; po prostu obniży stopień odpowiedzi pobudzającej.