Clinical and microscopic features of generalized discoid lupus erythematosus in dogs (10 cases)

Tło: Uogólniony dyskretny toczeń rumieniowaty (GDLE) jest nowo rozpoznaną psią odmianą przewlekłego skórnego tocznia rumieniowatego (CLE), która nie jest dobrze scharakteryzowana.

Hipotezy/cele: W pracy przedstawiono sygnalizację, objawy kliniczne, wyniki leczenia, badania histopatologiczne i immunologiczne u 10 psów z GDLE.

Metody: Kryteriami włączenia były: (i) >3-miesięczna historia uogólnionych zmian skórnych wskazująca na przewlekły lub nawracający charakter; (ii) zmiany skórne przypominające te z ludzkiego GDLE; (iii) histopatologia CLE (lymphocyte-rich interface dermatitis). W miarę możliwości wykonywano badanie metodą immunofluorescencji bezpośredniej (IF) oraz serologię przeciwciał przeciwjądrowych.

Wyniki: Choroba występowała u różnych ras w wieku od średniego do późnego dorosłego życia. U wszystkich psów wykazano uogólnione wieloogniskowe, pierścieniowe („dyskoidalne”) do policyklicznych blaszki ze zmianami barwnikowymi, rumieniowym brzegiem, przylegającym złuszczaniem, zaczopowaniem mieszków włosowych i centralnym wyłysieniem. U dziewięciu psów, blaszki zawierały łagodne do umiarkowanych centralne blizny z depigmentacją i/lub hiperpigmentacją. Nie było psów, u których choroba rozwinęła się do postaci tocznia rumieniowatego układowego w ciągu mediany 2,5 roku obserwacji. Zgodnie z kryteriami włączenia, u niektórych psów wystąpiło zapalenie skóry z pogrubieniem strefy błony podstawnej (BMZ), apoptozą nadbazalną i/lub zwłóknieniem skóry. Zapalenie mieszków włosowych w okolicy infundibularnej było częste; czasami przechodziło w murowe zapalenie mieszków włosowych w niższych segmentach pęcherzyków i występowało z zanikiem gruczołów pęcherzykowych i łojowych. W bezpośrednim IF stwierdzono płatowe odkładanie się immunoglobulin IgG i IgM w BMZ. Zmiany reagowały na różne metody leczenia, w tym na cyklosporynę, hydroksychlorochinę, miejscowo stosowany takrolimus i tetracyklinę/niacynamid. Nawroty choroby były częste po odstawieniu leków.

Wnioski i znaczenie kliniczne: Obserwacje te przemawiają za istnieniem psiego homologu ludzkiego GDLE.