Designated Hitter Rule

Definicja

Reguła wyznaczonego trafienia pozwala drużynom na użycie innego gracza do bicia w miejsce miotacza. Ponieważ miotacz jest nadal częścią zespołu dziewięciu defensywnych graczy, wyznaczony trafiający — lub „DH” — nie zajmuje pola w obronie.

Reguła została przyjęta przez American League w 1973 roku, podczas gdy miotacze nadal uderzali w grach rozgrywanych w parkach National League. Zmieniło się to w 2020 roku, kiedy MLB wprowadziła uniwersalne DH na jeden sezon jako część swoich protokołów zdrowia i bezpieczeństwa podczas pandemii COVID-19. Jest możliwe, że NL powróci do tradycyjnych zasad w 2021 r.

H DH musi zostać wybrany przed meczem, a wybrany zawodnik musi wejść na kij co najmniej raz – chyba że drużyna przeciwna zmieni miotaczy przed tym punktem. Drużyna, która zdecyduje się nie wybrać DH przed meczem, ma zakaz używania DH przez resztę tego meczu. Gracz, który wchodzi do gry w miejsce DH – albo jako rezerwowy albo biegacz rezerwowy – staje się DH w składzie swojej drużyny po tym spotkaniu.

Jeśli gracz służący jako DH jest później używany w obronie, nadal bije w tym samym miejscu w składzie. Ale przez resztę meczu, jego drużyna nie może używać DH w miejsce miotacza. Drużyna ma również zakaz używania DH przez resztę meczu, jeśli miotacz przenosi się z kopca na inną pozycję obronną, gracz wchodzi na boisko za innego gracza, a następnie staje się miotaczem, lub obecny miotacz wchodzi na boisko lub biegnie na boisko za DH.

Historia zasady

Reguła wyznaczonego trafienia została przyjęta przez AL w 1973 roku. Przed rokiem 2020, miotacze byli zobowiązani do bicia we wszystkich grach NL i grach między ligowych, w których drużyna NL była wyznaczoną drużyną domową.

H DH nie była używana w World Series w latach 1973-75, następnie była używana przez obie drużyny World Series podczas parzystych lat od ’76-85. Praktyka rozgrywania każdego meczu według zasad ligi wyznaczonej drużyny gospodarzy rozpoczęła się w 1986 roku w World Series.