Dewaluacja

Co to jest dewaluacja?

Dewaluacja to celowe obniżenie wartości pieniądza danego kraju w stosunku do innej waluty, grupy walut lub standardu walutowego. Kraje o stałym lub półstałym kursie walutowym używają tego narzędzia polityki monetarnej. Często jest mylona z deprecjacją i jest przeciwieństwem rewaluacji, która odnosi się do ponownego dostosowania kursu wymiany waluty.

Zrozumienie dewaluacji

Rząd danego kraju może podjąć decyzję o dewaluacji swojej waluty. W przeciwieństwie do deprecjacji, nie jest ona wynikiem działań pozarządowych.

Jednym z powodów, dla których kraj może zdewaluować swoją walutę, jest walka z nierównowagą handlową. Dewaluacja obniża koszty eksportu danego kraju, czyniąc go bardziej konkurencyjnym na rynku globalnym, co z kolei zwiększa koszty importu. Jeśli import jest droższy, krajowi konsumenci są mniej skłonni do jego zakupu, co dodatkowo wzmacnia krajowe przedsiębiorstwa. Ponieważ eksport wzrasta, a import maleje, zazwyczaj poprawia się bilans płatniczy, ponieważ zmniejsza się deficyt handlowy. Krótko mówiąc, kraj, który dewaluuje swoją walutę, może zmniejszyć swój deficyt, ponieważ jest większy popyt na tańszy eksport.

Dewaluacja i wojny walutowe

W 2010 roku Guido Mantega, minister finansów Brazylii, ostrzegł świat przed potencjalnymi wojnami walutowymi.Użył tego terminu, aby opisać trwający konflikt pomiędzy krajami takimi jak Chiny i Stany Zjednoczone w sprawie wyceny juana.

Choć niektóre kraje nie zmuszają swoich walut do dewaluacji, ich polityka monetarna i fiskalna ma ten sam efekt, a one pozostają konkurencyjne na globalnym rynku handlu. Polityka monetarna i fiskalna, która ma efekt dewaluacji waluty, zachęca również do inwestycji, przyciągając zagranicznych inwestorów do (tańszych) aktywów, takich jak rynek akcji.

W dniu 5 sierpnia 2019 roku Ludowy Bank Chin ustalił dzienną stopę referencyjną juana poniżej 7 za dolara po raz pierwszy od ponad dekady. To, w odpowiedzi na nowe taryfy celne w wysokości 10% na 300 miliardów dolarów chińskiego importu nałożone przez administrację Trumpa, miało wejść w życie 1 września 2019 roku. Globalne rynki sprzedały się na ten ruch, w tym w Stanach Zjednoczonych, gdzie Dow Jones Industrial Average (DJIA) stracił 2,9% w najgorszym dniu 2019 r. do tego dnia.

Administracja Trumpa odpowiedziała etykietą Chin jako manipulatora walutowego. Była to tylko ostatnia salwa w wojnie handlowej USA-Chiny, ale z pewnością nie był to pierwszy raz, kiedy Chiny zdewaluowały swoją walutę.

Dewaluacja

Choć dewaluacja waluty może być atrakcyjną opcją, może mieć negatywne konsekwencje. Zwiększenie ceny importu chroni krajowy przemysł, ale może on stać się mniej wydajny bez presji konkurencji.

Wyższy eksport w stosunku do importu może również zwiększyć zagregowany popyt, co może prowadzić do wyższego produktu krajowego brutto (PKB) i inflacji. Inflacja może wystąpić, ponieważ import staje się droższy. Zagregowany popyt powoduje inflację ciągnioną przez popyt, a producenci mogą mieć mniejszą motywację do cięcia kosztów, ponieważ eksport jest tańszy, co zwiększa koszty produktów i usług w czasie.

Przykłady z realnego świata

Chiny zostały oskarżone o praktykowanie cichej dewaluacji waluty i próbę uczynienia z siebie bardziej dominującej siły na rynku handlowym. Niektórzy zarzucali Chinom, że potajemnie dewaluują swoją walutę, aby po wyborach prezydenckich w 2016 roku mogły ją zrewaluować i sprawiać wrażenie, że współpracują ze Stanami Zjednoczonymi. Jednak po objęciu urzędu prezydent USA Donald Trump zagroził nałożeniem ceł na tańsze chińskie towary częściowo w odpowiedzi na stanowisko tego kraju w sprawie jego waluty. Niektórzy obawiali się, że może to doprowadzić do wojny handlowej, stawiając Chiny w pozycji umożliwiającej rozważenie bardziej agresywnych alternatyw, jeśli Stany Zjednoczone zastosują się do tego.

Prezydent Trump nałożył ograniczenia na chińskie towary, w tym taryfy na ponad 360 miliardów dolarów wartości jego importu. Jednak, według The New York Times, pandemia COVID-19, która mocno uderzyła w 2020 roku, spowodowała, że strategia ta okazała się niewypałem. Globalne łańcuchy dostaw nie powróciły do Stanów Zjednoczonych, a silna pozycja Chin w produkcji została wzmocniona, ponieważ konsumenci na całym świecie zostali zablokowani, pozostali w domach i uciekli się do kupowania towarów wyprodukowanych w Chinach za pośrednictwem internetowych stron e-commerce.

Egipt stoi pod stałą presją handlu na czarnym rynku dolara amerykańskiego, który rozpoczął się po niedoborze waluty obcej, który zaszkodził krajowym firmom i zniechęcił do inwestycji w gospodarce. Bank centralny zdewaluował funta egipskiego w marcu 2016 r. o 14% w stosunku do dolara amerykańskiego, aby złagodzić działalność czarnorynkową.

Według artykułu Brookings, Międzynarodowy Fundusz Walutowy wymagał dewaluacji funta, zanim pozwoliłby Egiptowi na otrzymanie pożyczki w wysokości 12 miliardów dolarów w ciągu trzech lat. Egipska giełda zareagowała pozytywnie na dewaluację. Jednak czarny rynek zareagował deprecjacją kursu dolara amerykańskiego w stosunku do funta egipskiego, zmuszając bank centralny do podjęcia dalszych działań.