.entry-content p:first-child {font-size:1.2em;}Explore Texas by Historical ErasCivil War and Reconstruction1861-1870by Katie Whitehurst

Teksas zareagował na wybór Abrahama Lincolna, przyłączając się do Konfederacji na początku 1861 roku, kilka tygodni przed pierwszymi strzałami w Forcie Sumter. Mimo że tylko jedna na cztery teksańskie rodziny posiadała niewolników, poparcie dla secesji było silne – około trzy czwarte wyborców poparło secesję. Wielu teksańskich mężczyzn natychmiast przyłączyło się do działań wojennych, wyjeżdżając na wschód, by walczyć z innymi żołnierzami Konfederacji. Wielu innych przyłączyło się, ale pozostało w Teksasie, niektórzy bronili wybrzeża, inni strzegli przed ewentualnym atakiem Unii, a jeszcze inni nacierali na terytorium Nowego Meksyku. Niewielka liczba dołączyła do armii Unii.

Dla Teksańczyków po wszystkich stronach wojna przyniosła trudności. Mimo że w stanie stoczono tylko kilka bitew, skutki wojny były rozległe. Ruch w głównym porcie stanu, Galveston, został wstrzymany przez blokadę Unii na początku wojny. Wojska Unii zajęły port jesienią 1862 roku. Ale w Nowy Rok 1863 roku siły Konfederacji odzyskały miasto, które pozostało w rękach Konfederacji do końca wojny.

Bariery handlowe trwały do końca wojny. Import towarów z północnych fabryk został wstrzymany, sieci transportowe uległy zniszczeniu, a blokady unijne utrudniały plantatorom bawełny eksport ich zbiorów. Handel z Meksykiem przyniósł pewną ulgę. Jednak bez większych sieci handlowych mieszkańcy Teksasu cierpieli z powodu różnego rodzaju niedoborów. Mimo to dla wielu ludzi uciekających z Głębokiego Południa Teksas był bezpieczniejszym miejscem. Wielu z nich podróżowało do Teksasu jako uchodźcy, często przywożąc ze sobą niewolników.

W latach wojny secesyjnej nastąpił wzrost liczby niewolników w stanie. Dla niektórych była to świadomość walki o ich wolność – świadomość uchwycona we wspomnieniach takich jak te Mose’a Smitha, byłego niewolnika z Teksasu, który mówił o tym, że słyszał o konflikcie, ale był zbyt daleko, by mieć bezpośrednią wiedzę o wojnie. Mimo że wielu mężczyzn z rodzin niewolników służyło w wojsku, praca i niewola niewolników pozostały nietknięte w czasie wojny.

W miastach i na obszarach wiejskich kobiety podjęły się pracy, którą wcześniej wykonywali mężczyźni przebywający na wojnie. W całym stanie, nieobecność mężczyzn popchnęła kobiety pozostawione w domu do podjęcia nowych, znaczących ról w gospodarstwie domowym, w tym roli rolnika i żywiciela. Kobiety miały za zadanie samotnie opiekować się swoimi rodzinami w czasach trudności i niedoborów. Dla kobiet, których mężowie zginęli w czasie wojny, rola ta często była kontynuowana po jej zakończeniu.

Różnice w przekonaniach politycznych również stanowiły problem dla wielu Teksańczyków w czasie wojny. Sprzeciw wobec secesji był powszechny wśród niedawnych niemieckich imigrantów w Hill Country, w niektórych północnych hrabstwach Teksasu, a także wśród wielu Tejanos i meksykańskich Teksańczyków. W niektórych przypadkach poglądy te prowadziły do przemocy. W 1862 roku trzy tuziny sympatyków Unii – z których większość stanowili niemieccy Teksańczycy – zostało zmasakrowanych w pobliżu rzeki Nueces, kiedy próbowali uciec do Meksyku. Na ich cześć w 1866 roku wzniesiono pomnik, który można oglądać do dziś.

Gdy wojna zakończyła się kapitulacją konfederackiego generała Roberta E. Lee w Appomattox Court House 9 kwietnia 1865 roku, oficjalna wiadomość nie docierała do Teksasu przez wiele tygodni. Dotarła dopiero 19 czerwca 1865 roku – w dniu, który dziś obchodzony jest jako Juneteeth – kiedy generał Gordon Granger i wojska Unii wylądowały w Galveston. Przybyli, aby zająć stan i zarządzić emancypację wszystkich niewolników w Teksasie. Rozpoczęła się rekonstrukcja.

Rekonstrukcja nie była łatwym okresem dla Teksańczyków. Mieszkańcy musieli złożyć przysięgę lojalności wobec Stanów Zjednoczonych, znieść niewolnictwo i zadeklarować, że secesja od Unii jest nielegalna. Dla wielu byłych niewolników wyzwolenie z niewoli dawało ograniczone możliwości budowania nowego życia.

Gniew z powodu wyniku wojny dusił się w Teksasie epoki rekonstrukcji. Wolni strzelcy stali się głównym celem powszechnej przemocy, która nastąpiła po zakończeniu wojny. Teksańscy wyborcy nie pomogli w ratyfikacji Trzynastej Poprawki (zniesienie niewolnictwa) ani Czternastej Poprawki (deklaracja obywatelstwa dla Afroamerykanów). I pomimo formalnego zakończenia niewolnictwa w Stanach Zjednoczonych, Teksas i inne byłe stany Konfederacji wprowadziły restrykcje dla Afroamerykanów, które poważnie ograniczyły ich prawa. Mimo tych napięć, po niespokojnych pięciu latach, Teksas został ponownie przyjęty do Unii w marcu 1870 roku.

Powrót Teksasu do Stanów Zjednoczonych nie zakończył zamieszania. Mimo nowych linii kolejowych i rozwoju przemysłu w stanie, Teksas pozostał gospodarką opartą w dużej mierze na rolnictwie. Niechęć do partii republikańskiej i polityki rekonstrukcji doprowadziła do wyboru byłego oficera Konfederacji na gubernatora w 1872 roku. Praca niewolnicza została zastąpiona systemem sharecropping, który utrzymywał Afroamerykanów w ubóstwie i podporządkowaniu białym właścicielom ziemskim przez wiele lat. Stare konflikty z rdzennymi Amerykanami – w dużej mierze odłożone na bok w czasie wojny secesyjnej – rozgorzały z nową siłą. Seria wojen, znanych jako Wojny Indiańskie, wypchnęła pozostałe w Teksasie plemiona z ich ziem i zakończyła się śmiercią, uwięzieniem lub poddaniem się wielu rdzennych przywódców amerykańskich. Zarówno Apacze, jak i Komancze zostali wygnani ze stanu.

Zawsze obawiając się silnego rządu centralnego, Teksańczycy zatwierdzili nową konstytucję w 1876 roku, która poważnie ograniczyła władzę gubernatora. Konstytucja z 1876 roku do dziś pozostaje podstawowym prawem w Teksasie. Kiedy wybory prezydenckie w 1876 roku zakończyły się zwycięstwem Rutherforda B. Hayesa, porozumienia między demokratami i republikanami doprowadziły do oficjalnego zakończenia Rekonstrukcji. Okres Rekonstrukcji został oficjalnie zakończony w Teksasie, ale ograniczenia i trudności dla mniejszości w stanie trwały jeszcze przez wiele lat, nawet gdy ekspansja gospodarcza wchłonęła dużą liczbę imigrantów z Europy i innych części USA.