Extreme Nutrition: Dieta Eskimosów*

Mięsożerna dieta tradycyjnych Eskimosów mieszkańców zamarzniętych, północnych, okołobiegunowych regionów planety Ziemi (Syberia, Alaska, Kanada, i Grenlandia), służy jako świadectwo sił i zdolności adaptacyjnych gatunku ludzkiego. Pokarmy spożywane przez tych wytrzymałych ludzi są w „polarnej” opozycji do tych zalecanych przeze mnie (dieta McDougalla składająca się ze skrobi, warzyw i owoców): dieta mięsożerców vs. dieta roślinożerców. Niestety, błędne informacje na temat całkowicie mięsnej diety Eskimosów propagują niebezpieczne nawyki żywieniowe wśród współczesnego społeczeństwa.

Przez ponad 6000 lat rdzenni mieszkańcy mroźnej Północy żyli prawie bez kontaktu z resztą świata. Dopiero w połowie XIX wieku powstały wiarygodne zapisy dotyczące ich codziennego życia, diety i zdrowia. Wczesne raporty opisują tych ludzi jako wyglądających pięknie i atletycznie, kiedy byli młodzi, ale potem szybko się starzeli, a „mężczyźni i kobiety, którzy wyglądali na 60 lub więcej lat, byli rzadkością.”

SPECIAL ISSUE: 100 NAJLEPSZYCH PRZEPISÓW NA DANIA ROŚLINNE!

THIS GORGEOUS KEEPSAKE EDITION IS A TASTY, CURATED COLLECTION OF FAVORITES.

Od tego czasu krążą pogłoski, że tradycyjni Eskimosi żyli wolni od chorób serca, raka i większości innych chorób przewlekłych dotykających w dzisiejszych czasach cywilizacje zachodnie. Badania opublikowane w połowie 1970s próbował wyjaśnić ten „paradoks Eskimo” życia zdrowego z bardzo niewielu pokarmów roślinnych, na wysokiej zawartości tłuszczu, wysoki poziom cholesterolu, nie-dietetyczne-włókno diety. Tłuszcze omega-3 ryb zostały odnotowane jako cudowny składnik zapewniający ochronę. Dietetyczne i medyczne eksperci bezkrytycznie przyjąć tę teorię w obliczu bibliotek wypełnionych obciążających dowodów przeciwnych. Mówią pacjentom, aby jeść więcej ryb, drobiu, a nawet czerwonego mięsa-jak Eskimosów – i dużo oleju rybnego – aby pozostać zdrowym.

Pushing the Nutritional Envelope

Upolowane zwierzęta, w tym ptaki, karibu, foki, morsy, niedźwiedzie polarne, wieloryby i ryby dostarczone wszystkie żywienia dla Eskimosów dla co najmniej 10 miesięcy w roku. A w sezonie letnim ludzie zbierali nieliczne pokarmy roślinne, takie jak jagody, trawy, bulwy, korzenie, łodygi i wodorosty. Zamarznięte, pokryte śniegiem ziemie nie nadawały się do uprawy roślin. Mięso zwierzęce było z konieczności jedynym dostępnym pożywieniem przez większość czasu.

Tłuszcz, a nie białko, z pokarmów zwierzęcych dostarczał większość z 3100 kalorii wymaganych codziennie przez tych aktywnych ludzi. Rośliny są podstawowym źródłem wszystkich węglowodanów, w tym strawnych cukrów i niestrawnych włókien pokarmowych. Jedzenie surowego mięsa pośrednio dostarczało Eskimosom wystarczającą ilość węglowodanów w postaci glikogenu (znajdującego się w mięśniach i wątrobie zwierząt), aby zaspokoić ich niezbędne zapotrzebowanie na składniki odżywcze i utrzymać ich z dala od stanu głodu zwanego ketozą. Tkanka mięśniowa zawiera prawie żadnego wapnia, a w rezultacie dzienne spożycie było około 120 mg/dzień w porównaniu do 800 mg i więcej powszechnie zalecane dla dobrego zdrowia. Rośliny (nie ludzie) syntetyzują witaminę C, ale Eskimos był w stanie uniknąć szkorbutu z 30 mg witaminy C spożywane codziennie znaleźć w lądowych i morskich zwierząt. Zalecenia dotyczące witaminy C wynoszą 60 mg/dzień i więcej dziennie. Niski poziom światła słonecznego oraz preformowana witamina D pochodząca z ryb, spełniły wymóg „słonecznej witaminy D” dla zdrowia Eskimosów. Dzięki łasce projektu środowiskowego, Natura zadbała o to, by Eskimosi mieli wystarczającą ilość składników odżywczych, by przetrwać.

Nie ma paradoksu Eskimosa

Człowiek został zaprojektowany tak, by rozwijać się na diecie złożonej ze skrobi, warzyw i owoców. Doświadczenie Eskimosów jest świadectwem cudownej siły i zdolności przystosowawczych naszych ciał. Możemy przetrwać na surowym i gotowanym mięsie, ale rozwijamy się na skrobiach, warzywach i owocach. Ci twardzi ludzie przetrwali żyjąc na skraju koperty żywieniowej, ale nie w dobrym zdrowiu. Oto niektóre z kosztów zdrowotnych, które zapłacili:

Twierdzenia, że Eskimosi byli wolni od chorób serca (tętnic) są nieprawdziwe. Dokładny przegląd dowodów stwierdza, że „Eskimosi mają podobną częstość występowania CAD (choroby wieńcowej) jak populacje nie-eskimoskie, mają nadmierną śmiertelność z powodu udarów mózgowo-naczyniowych, ich ogólna śmiertelność jest dwukrotnie wyższa niż populacji nie-eskimoskich, a ich średnia długość życia jest o około 10 lat krótsza niż populacji duńskiej.”

Zmumifikowane szczątki Eskimosów sięgające 2,000 lat wykazały rozległe utwardzenie tętnic w całym ich mózgu, sercu i kończynach; jako bezpośrednia konsekwencja stosowania mięsożernej diety ptaków, karibu, fok, morsów, niedźwiedzi polarnych, wielorybów i ryb. W wydaniu magazynu National Geographic z czerwca 1987 roku ukazał się artykuł o dwóch eskimoskich kobietach, jednej w wieku dwudziestu lat, a drugiej w wieku czterdziestu lat, zamrożonych na pięć wieków w lodowym grobowcu. Po odkryciu i medycznym zbadaniu obie wykazywały oznaki poważnej osteoporozy, a także cierpiały na rozległą miażdżycę, „prawdopodobnie wynik ciężkiej diety z wielorybiego i foczego tranu.”

Jego dieta o niskiej zawartości wapnia i brak słońca (witaminy D) są tylko pomniejszymi czynnikami przyczyniającymi się do rozległej osteoporozy znalezionej u niedawnych i starożytnych Eskimosów. Eskimosi alaskańscy starsi niż 40 lat okazali się mieć 10% do 15% większy deficyt gęstości mineralnej kości w porównaniu do Eskimosów kaukaskich w USA. Badania te opublikowane w 1974 roku na 107 starszych ludzi stwierdził: „Starzenie się utrata kości, która występuje w wielu populacjach, ma wcześniejszy początek i większą intensywność w Eskimosów. Nutritional czynniki wysokiego białka, wysoki azot, wysoki fosfor i niskie spożycie wapnia może implicated.”

Białko, a zwłaszcza białka zwierzęcego, spożywane w nadmiarze naszych potrzeb umieszcza poważne obciążenia na ciało. Wątroba i nerki ciężko pracują, aby przetworzyć nadmiar białka i wydalić jego produkty uboczne wraz z moczem. W wyniku tej dodatkowej pracy, Eskimosi żyjący na mięsie mają podobno powiększoną wątrobę i produkują większe niż przeciętnie ilości moczu, aby wydalić produkty uboczne metabolizmu białek. Kości odgrywają również rolę w zarządzaniu nadmiarem białka zwierzęcego (z natury kwaśnego) poprzez neutralizację dużych ilości kwasów pokarmowych. W tym procesie struktura kostna i zawartość mineralna kości są tracone przez system nerek, co prowadzi do zubożenia kości w stan zwany osteoporozą.

Choroby zwierząt są łatwo przenoszone na ludzi, gdy są spożywane. Jednym z przykładów jest włośnica (zakażenie glisty Trichinella spiralis), która występuje u około 12% starszych Eskimosów; jest to wynik spożywania surowego i zakażonego mięsa morsów, fok i niedźwiedzi polarnych. W większości przypadków zarażenie tym pasożytem nie powoduje żadnych objawów, ale może być przyczyną choroby i śmierci.

Od lat 70-tych dieta Eskimosów zawiera wysoki poziom toksycznych, organicznych zanieczyszczeń i metali ciężkich. Te lipofilne chemikalia są przyciągane i koncentrują się w tkankach tłuszczowych zwierząt lądowych i morskich. Jako bezpośredni rezultat tradycyjnej diety Eskimosów (obecnie zanieczyszczonej odpadami przemysłowymi), ciała tych arktycznych ludzi zawierają najwyższe ludzkie stężenia środowiskowych substancji chemicznych, jakie można znaleźć gdziekolwiek na Ziemi: „poziomy tak ekstremalne, że mleko matki i tkanki niektórych Grenlandczyków można by zaklasyfikować jako odpady niebezpieczne.” U kobiet eskimoskich stwierdzono poziom PCB w mleku matki od pięciu do dziesięciu razy wyższy niż u kobiet w południowej Kanadzie. Te chemikalia powodują i promują wiele form raka i powodują choroby mózgu, w tym chorobę Parkinsona.

Odżywianie poszło w dół dla Eskimosów

Pomysł, że spożywanie mięsa, ryb i oleju rybnego będzie promować zdrowie i uzdrawianie, przykuł uwagę społeczności naukowej w dużej części z powodu błędnej interpretacji doświadczeń Eskimosów. Ale życie Eskimosów uległo pogorszeniu. W ciągu ostatnich 50 lat ich tradycyjna dieta została jeszcze bardziej zmodyfikowana poprzez dodanie zachodniej żywności. Zamiast używać haka, włóczni lub kija do połowu, jak to miało miejsce w przeszłości, ludzie żyjący w tej części świata używają „zielonej przynęty” (banknotu dolarowego) i łapią swoje posiłki przez otwarte okno samochodu w lokalnej restauracji typu fast-food. Otyłość, cukrzyca typu 2, próchnica zębów, rak piersi, prostaty i jelita grubego zostały dodane do tradycyjnych problemów zdrowotnych Eskimosów, takich jak choroby tętnic, utrata kości i choroby zakaźne.

Ludzie żyjący na mroźnej północy mają dziś ogrzewane domy i jeżdżą wygodnymi SUV-ami. Wymagające środowisko, przez które ich przodkowie ledwo przetrwali, wymagało mięsożernej diety. Te dni potrzebujących 3100 kalorii dziennie, aby przeciwdziałać mroźnemu zimnu i polować na kolację już minęły. Pomysł, że obecne epidemie otyłości i choroby w tych północnych ludzi byłoby najlepiej ustalone przez powrót do starych sposobów mięsożernych diety nie będzie działać, chyba że również wrócił do życia w domach igloo i upolował swoje ziemie na każdy posiłek. Lekarze i dietetycy opiekujący się obecnie tymi ludźmi cierpiącymi z powodu zachodniej diety z dodatkiem zbyt dużej ilości tradycyjnej żywności (mięsa przodków) powinni przepisywać dietę opartą na skrobi, aby pomóc im zrzucić nadwagę i wyleczyć powszechne choroby dietozależne.

*Termin „Eskimos” pochodzi od rdzennie amerykańskiego słowa, które mogło oznaczać „zjadacza surowego mięsa”. Słowo „Eskimos” zostało uznane za obraźliwe, zwłaszcza w Kanadzie. Wiele osób woli nazwę „Inuit”, co oznacza „lud” lub „prawdziwi ludzie”. Jednak „Eskimos” jest terminem używanym w literaturze naukowej i historycznej i będzie używany tutaj.

**Błędna interpretacja jest łatwa do rozprzestrzenienia, ponieważ:

1) Ludzie uwielbiają słyszeć dobre wieści o swoich złych nawykach.

2) „Fakty” żywieniowe, nawet jeśli są fałszywe i szkodliwe, są wykorzystywane do sprzedaży mięsa, ryb i innych produktów spożywczych.

3) Media uwielbiają nagłówki, które sprzedają ich produkty, takie jak „Dieta Eskimosów dowodzi, że mięso jest dobre.”

Oryginalnie opublikowane w biuletynie McDougalla i ponownie opublikowane za zgodą. Kliknij tutaj, aby zapisać się na bezpłatny Newsletter McDougalla.