It Was A Roller-Coaster Season For Michigan State, Our Men’s Bracket Champion

Chociaż nie ma jeszcze żadnych rzeczywistych gier do rozegrania, FiveThirtyEight wciąż bierze udział w małym marcowym szaleństwie. Zbudowaliśmy bracket turnieju NCAA, używając ESPN’s Bracketology, i symulujemy wyniki każdego meczu używając prostego „100-stronnego rzutu kostką” przeciwko naszym prognozowanym prawdopodobieństwom. Rozegraliśmy już pierwszą i drugą rundę, Sweet 16, Elite Eight i Final Four; oto jak mogłaby potoczyć się gra o tytuł.

Moglibyśmy zobaczyć zakończenie na miarę wieków.

Przy prawdopodobieństwie wygranej wynoszącym 44%, w starciu z faworytem z najwyższej półki według modelu FiveThirtyEight i bukmacherów na całym świecie, Spartanie z numerem 3 Michigan State zaszokowali Kansas z numerem 1, wygrywając 1 punktem w naszej symulacji turnieju i zdobywając to, co byłoby trzecim mistrzostwem kraju. Przez cały czas trwania naszego symulowanego turnieju, Sparty czuła się komfortowo pod pistoletem, a trzy ostatnie zwycięstwa drużyny zakończyły się jednopunktowymi zwycięstwami. W międzyczasie Kansas nie rozegrało żadnego meczu, w którym przewaga punktowa wynosiłaby więcej niż 10 punktów.

Bill Self miał po swojej stronie historię: Pierwszoplanowi gracze wygrali 10 z ostatnich 13 tytułów mistrzowskich i tylko raz w ciągu ostatnich sześciu lat konferencja z największą liczbą drużyn turniejowych1 odrzuciła siatki. Ponadto, w każdym z ostatnich dwóch sezonów, konferencja, która zdobyła wiele szans nr 1 – w naszej symulacji była to Wielka Dwunastka – odchodziła z mistrzostwami. Przez ostatnie kilka miesięcy Self wydawał się być skazany na zostanie 15. trenerem z dwoma tytułami mistrzowskimi na koncie.2

Tom Izzo miał inne plany.

„Można powiedzieć, że wiele drużyn miało szansę” – powiedział niedawno Izzo Bobowi Wojnowskiemu z The Detroit News. „Ale myślę, że my poważnie, poważnie, poważnie mieliśmy uzasadnioną szansę”. Jeśli jest jedna rzecz do zrozumienia o Izzo w marcu, to jest to, aby nie postawić przeciwko niemu. Z godnymi uwagi wyjątkami z 2018 i 2016 roku, jego kariera w East Lansing została naznaczona pojedynczą zdolnością do nakłonienia swoich drużyn do nadmiernej wydajności w turnieju NCAA. Żaden zespół od 2000 roku nie wykonał lepszej roboty, jeśli chodzi o przekraczanie oczekiwań, według Barta Torvika: 12 Sweet 16 (trzecie miejsce), dziewięć Elite Eights (drugie miejsce), siedem Final Fours (najwięcej) i dwa finały krajowe (szóste miejsce).

Gdyby Turniej NCAA w 2020 roku potoczył się tak, jak sezon regularny, Spartanie zrobiliby to po swojemu – jako drużyna z obsesją na punkcie podań.3

Oczekiwania wobec Michigan State były wysokie od samego początku sezonu. Spartanie zostali sklasyfikowani na 1. miejscu w przedsezonowej ankiecie AP, a Cassius Winston był przewidywanym kandydatem do tytułu gracza roku. Jednak już w lutym drużyna całkowicie wypadła z Top 25 AP. Jednak Izzo szybko odmienił losy Spartan, którzy zakończyli sezon regularny, pokonując cztery zespoły, które miały szansę na udział w turnieju, w tym Maryland i Penn State na wyjeździe.

Kansas natomiast nie doświadczyło po drodze wielu czkawek, kończąc sezon regularny na absolutnej łezce, wygrywając 16 ostatnich spotkań i zdobywając 19. tytuł Big 12. Jak powiedział Self o drużynie, która zakończyła sezon na pierwszym miejscu w rankingu AP, „Nikt w Ameryce nie miał lepszego sezonu niż my”. Kansas było uważane przez większość za najsilniejszą i najbardziej zbalansowaną drużynę w kraju, z inside-out, Wooden Award-tandem Udoka Azubuike i Devon Dotson na czele. Jak na ironię, ta drużyna Kansas grała bardzo podobnie do poprzednich drużyn Michigan State. W rzeczywistości, spośród trzech drużyn najbardziej podobnych do tej drużyny Kansas pod względem efektywności ofensywnej i defensywnej od 2008 roku, dwie z nich to drużyny trenowane przez Izzo.

I choć Kansas było poniżej średniej w rzutach z dystansu, Jayhawks byli zabójczy pod każdym innym względem. Podobnie jak Kansas, Michigan State plasuje się pomiędzy 80. a 100. percentylem w skuteczności punktowej oraz pomiędzy 90. a 100. percentylem w skuteczności defensywnej, według Synergy Sports. Kansas posiada zabójczy atak ofensywny, podczas gdy Michigan State, nie posiadając pozycji, decyduje się na zmiany w ponad 18 procentach ofensywnych posiadań.

Defensywnie, drużyny te zablokowały przeciwników w półkolu, a każda z nich uplasowała się pomiędzy 92. a 100. percentylem efektywności defensywnej, według Synergy Sports. Obie drużyny dusiły strzelców wyborowych i rolujących do obręczy. Self miał jednego z najlepszych w kraju obrońców obręczy w osobie Azubuike. Izzo miał w swoim składzie Defensywnego Gracza Roku konferencji Xaviera Tillmana, który grał na niskim bloku.

Jeśli Kansas z łatwością ograło swój sezon zasadniczy, Michigan State znalazło piąty bieg w końcówce. W ostatnich 10 meczach sezonu regularnego, Michigan State zdobyło 40.2 punktów na 100 posiadań, gdy na parkiecie byli jego starterzy, według Pivot Analysis.

Było by to telewizyjną nominacją do oglądania, jak Cassius Winston z Michigan State kończy swoją karierę w krajowym finale, nie mówiąc już o wszystkim, co osobiście przeżył w ciągu ostatnich kilku miesięcy. To, że w finale zmierzyłby się z Dotsonem, pewniakiem do draftu NBA, sprawiłoby, że ten pojedynek byłby jeszcze słodszy.

„To był wyciskacz łez. To znaczy, czy to nie byłaby taka poetycka sprawiedliwość?” Izzo zapytał Wojnowskiego. „Zajęli pierwsze miejsce w rankingu, potem zostali bez rankingu, potem przeszli przez śmierć i narodziny dzieci, a potem wrócili i wygrali wszystko? Powiedzcie, że to nie byłaby książka.”

Symulacja jest tylko tym. Może Michigan State powiesiłoby kolejny mistrzowski baner. Może Kopciuszek storyline pojawiłby się, jak często robią o tej porze roku. Być może twój ulubiony zespół miałby swój Jeden Shining Moment. Bez względu na wszystko, jeśli jest jakiś konsensus, to jest to, że wszyscy z nas będą bardziej niż chętni do doświadczenia prawdziwej rzeczy, kiedy March Madness nadejdzie o tej porze w przyszłym roku.

Sprawdź nasze symulowane przewidywania March Madness.