Jack O’Connell (aktor)
Od początku swojej kariery O’Connell grał głównie młodych przestępców; Pisarz New York Times John Freeman zauważył retrospektywnie: „Jeśli brytyjski film wymagał twardej sprawy, grapplera, kogoś z odrobiną ziarna, szanse były takie, że O’Connell dostał rolę. O’Connell wcielał się w porywającą fizyczną postać, wnosząc elektryzującą autentyczność do portretu gniewnej, niespokojnej młodzieży.” O’Connell zadebiutował jako profesjonalny aktor w 2005 roku, kiedy to zagrał uciekiniera z problemami z gniewem w jednym z odcinków serialu Doctors, a następnie powtarzającą się rolę chłopca oskarżonego o gwałt w serialu The Bill. Jego debiut sceniczny nastąpił w tym samym roku, kiedy to wersja sztuki The Spider Men w wykonaniu Television Workshop została wybrana do wystawienia w Royal National Theatre w Londynie. O’Connell zagrał swoją debiutancką rolę filmową w This Is England (2006), docenionym przez krytyków dramacie o dojrzewaniu, którego akcja rozgrywa się w subkulturze skinheadów we wczesnych latach 80. W wieku 15 lat uznano, że jest za stary, by zagrać głównego bohatera, co skłoniło filmowca Shane’a Meadowsa do napisania specjalnie dla niego drugoplanowej roli wojowniczego Pukey’a.
W 2007 roku O’Connell pojawił się w telewizyjnych odcinkach Waterloo Road, Holby City i Wire in the Blood. Zagrał 15-letniego ucznia zaangażowanego w związek seksualny ze swoim nauczycielem w sztuce Scarborough, wystawionej po raz pierwszy na festiwalu w Edynburgu przed jej przeniesieniem w następnym roku do londyńskiego Royal Court Theatre. David Benedict z Variety napisał o jego występie scenicznym: „Jego szczere uchwycenie niewinnej czułości Daza jest paradoksalnie oznaką nieoczekiwanej dojrzałości postaci i aktora”. W horror-thriller Eden Lake (2008), który otrzymał pozytywne recenzje, O’Connell zagrał psychopatycznego przywódcę gangu, który terroryzuje młode małżeństwo. Następnie wystąpił jako młodociany przestępca w „Między tobą a mną” (2008), filmie edukacyjnym wyprodukowanym przez Derbyshire Constabulary, po czym zagrał niewielką rolę w serialu ITV „Wichrowe wzgórza” (2009).
O’Connell po raz pierwszy zyskał sławę, głównie wśród ludzi w jego wieku, jako niespokojny i ciężko żyjący James Cook w trzeciej i czwartej serii dramatu młodzieżowego E4 „Skins” (2009-10). Pisarz Grantlandu Amos Barshad stwierdził, że spośród jego partnerów, wśród których byli Dev Patel i Nicholas Hoult, żaden „nigdy nie dorównał świecącemu, wściekłemu manii O’Connella Cookowi”. Jako niedorzecznie podrasowany zły chłopiec, Cook był niemal jak dziecko Tylera Durdena.” Za swoją kreację w czwartej serii zdobył nagrodę TV Choice Award dla najlepszego aktora. O’Connell później powtórzył swoją rolę w pełnometrażowym filmie specjalnym Skins Rise (2013), który śledzi dwudziestokilkuletniego Cooka uciekającego przed władzami. Powiedział o Cooku: „To prawdopodobnie najbardziej podobna postać do mnie samego, którą miałem szczęście portretować”, choć zauważył, że w przeciwieństwie do Cooka dojrzał poza okresem dojrzewania.
W thrillerze o mścicielu Harry Brown (2009), który spolaryzował krytyków, O’Connell zagrał maltretowane dziecko zamienione w bezwzględnego członka gangu. Zaimponował głównemu aktorowi Michaelowi Caine’owi, który podczas kręcenia filmu krzyczał do niego „Gwiazda przyszłości!”. Jego rola nastoletniego ojca w dramacie BBC Two Dive (2010) przyniosła mu pochwały krytyków; Euan Ferguson z The Guardian opisał ją jako „występ aktora dwa razy starszego od siebie: hipnotyzujący, komediowy i uduchowiony”. Krytyk The Daily Telegraph, Olly Grant, zgodził się z tą opinią, pisząc: „Był objawieniem; zniuansowany, niedopowiedziany, mądry ponad swoje lata.” Po głównej roli w serialu Sky1 The Runaway (2011), rozgrywającym się w przestępczym podziemiu Londynu lat 70-tych, O’Connell zagrał piłkarza Bobby’ego Charltona w innym dobrze przyjętym dramacie BBC Two, United (2011), będącym kroniką katastrofy lotniczej w Monachium w 1958 roku, w której zginęło ośmiu graczy Manchesteru United.
Jego następny film, wydany w kinach Weekender (2011), pokazywał scenę rave’u w Manchesterze we wczesnych latach 90-tych. Choć film zebrał słabe recenzje, O’Connell jako „głupi, ale błyskotliwy pomocnik” został nazwany przez Tima Robeya z „The Daily Telegraph” „wybawieniem”. Podobnie, thriller Tower Block (2012), opowiadający o lokatorach mieszkań atakowanych przez snajpera, otrzymał mieszane recenzje, ale krytyk The Hollywood Reporter, Jordan Mintzer, wyróżnił O’Connella jako „gwiazdę” w roli rekietera chroniącego budynek. Po roli żołnierza w filmie Private Peaceful (2012), adaptacji powieści Michaela Morpurgo o tym samym tytule, O’Connell wystąpił jako uczeń płatnego zabójcy granego przez Tima Rotha w filmie The Liability (2012), który spotkał się z mieszanym przyjęciem krytyków.
Przełom w karierze O’Connella nastąpił, gdy zagrał w niezależnym dramacie więziennym Starred Up (2013). Jego portret brutalnego nastolatka osadzonego w tym samym więzieniu, co jego ojciec, spotkał się z szerokim uznaniem krytyki; krytyk Entertainment Weekly Chris Nashawaty napisał: „O’Connell szczerzy się z przerażającą nieprzewidywalnością. Oglądając go, ma się wrażenie, że jest się świadkiem pojawienia się nowej gwiazdy filmowej.” Peter Travers z Rolling Stone zgodził się, opisując jego „wcielenie wściekłego psa” jako „występ, w którym rodzi się gwiazda”. O’Connell wystąpił następnie w innym uznanym filmie niezależnym, ’71 (2014), portretując żołnierza wysłanego do Belfastu w szczytowym momencie przemocy politycznej w Irlandii Północnej. Był pierwszym i jedynym wyborem reżysera Yanna Demange’a do tej roli. Pisząc dla Empire, Nev Pierce stwierdził: „W znakomitym zespole, O’Connell jest wybitny”, dodając: „Wiemy, że potrafi być brutalny, ale tutaj trzyma się ekranu bez swawoli – po prostu chce przeżyć”. Otrzymał kolejne nominacje do British Independent Film Award dla najlepszego aktora.
Po drugoplanowej roli ateńskiego wojownika w swoim pierwszym przeboju kinowym, 300: Rise of an Empire (2014), O’Connell zagrał swoją pierwszą główną rolę w dużym hollywoodzkim obrazie, Unbroken (2014), w reżyserii Angeliny Jolie. Sportretował Louisa Zamperiniego, włosko-amerykańskiego biegacza na dystansie olimpijskim, który jako bombardier w czasie II wojny światowej przeżył katastrofę lotniczą nad Pacyfikiem i przez dwa lata był przetrzymywany w japońskich obozach jenieckich. Aby przygotować się do roli, przeszedł na ścisłą dietę, aby zrzucić prawie 30 funtów i pracował z trenerem dialektu, aby zamaskować swój gruby akcent z Derbyshire. Jego występ spotkał się z pozytywnym przyjęciem; Richard Corliss z Time’a stwierdził: „Jolie stworzyła wielki, solidny film o Zamperinim, ale O’Connell jest tą częścią „Niezłomnego”, na którą naprawdę warto było czekać.” Za swoją pracę w filmach Starred Up i Unbroken, O’Connell otrzymał Breakthrough Award od National Board of Review. Dodatkowo został dziesiątym laureatem nagrody BAFTA Rising Star Award przyznawanej w głosowaniu publicznym.