Jakie są rokowania i przewidywana długość życia w przypadku wirusowego zapalenia wątroby typu C?
Leczenie
Przewlekłe zapalenie wątroby typu C jest często uleczalne. Zazwyczaj polega ono na przyjmowaniu kombinacji leków w celu zmniejszenia wiremii do niewykrywalnego poziomu. Leki te powstrzymują wirusa przed namnażaniem się i ostatecznie zabijają go.
Zestawy leków na WZW C ciągle się zmieniają i stają się coraz lepsze. Porozmawiaj z lekarzem o najnowszych metodach leczenia, aby sprawdzić, czy mogą one zadziałać w Twoim przypadku.
Po zakończeniu leczenia lekarz upewni się, że wirus zniknął. Uwolnienie się od wirusa, zwane również trwałą odpowiedzią wirusologiczną (SVR), oznacza, że wirus prawdopodobnie nie powróci. Jednak ponowne zakażenie jest nadal możliwe.
W Stanach Zjednoczonych starsze schematy leczenia obejmowały zastrzyk interferonu i rybawirynę, lek doustny. Obecnie nowsze leki doustne, zwane bezpośrednio działającymi lekami przeciwwirusowymi (DAA), mogą być bardziej skuteczne i lepiej tolerowane.
Ponad 90 procent przypadków można wyleczyć po 8 do 12 tygodniach terapii. Zależy to od:
- stosowanego leku DAA
- genotypu HCV
- obciążenia wirusowego
- rozległości uszkodzenia wątroby przed rozpoczęciem leczenia
Ważne jest włączenie rutynowych badań przesiewowych w kierunku HCV w niektórych populacjach, aby zidentyfikować zakażenie zanim dojdzie do poważnego uszkodzenia. Opóźniona diagnoza może wpłynąć na skuteczność leczenia.
Genotyp
Skuteczność leczenia przewlekłego zapalenia wątroby typu C zależy również od genotypu wirusa. Genotypy są odmianami wirusa, które ewoluowały na przestrzeni lat. Niektóre genotypy mogą być trudniejsze do wyleczenia niż inne.
Obecnie genotypy 1a, 1b, 2 i 3 są najczęściej występującymi genotypami HCV w Stanach Zjednoczonych.
Przypadki zapalenia wątroby typu C w Stanach Zjednoczonych
CdC podaje, że w 2018 r. łącznie 15 713 amerykańskich aktów zgonu miało zapalenie wątroby typu C jako podstawową lub przyczyniającą się przyczynę zgonu. Jest to prawdopodobnie niższe niż rzeczywiste liczby, ponieważ tak wiele zakażeń pozostaje nieudokumentowanych.
Badania pokazują, że osoby z wyżu demograficznego (urodzone między 1946 a 1964 r.) są bardziej prawdopodobne niż inne grupy, które były narażone na HCV. Większość z nich zachorowała na HCV w latach 1970-1990, w okresie największej liczby nowych zakażeń.
A ponieważ osoby zakażone HCV mogą nie wykazywać objawów, mogą nieświadomie przenosić wirusa na innych.
Dzisiaj najczęstszym czynnikiem ryzyka wirusowego zapalenia wątroby typu C w Stanach Zjednoczonych jest używanie narkotyków w zastrzykach.
Ponieważ zakażenie HCV może nie dawać żadnych objawów, liczba nowych przypadków jest prawdopodobnie wyższa niż podawana, według CDC.
Dzięki temu, że zakażenie HCV może nie dawać żadnych objawów, liczba nowych przypadków jest prawdopodobnie wyższa niż podawana.