Legendy Ameryki
Wódz Seminole Osceola
Osceola, najbardziej znany wódz Indian Seminole, urodził się w 1804 roku w miasteczku Creek niedaleko Tallassee, dzisiejszego Tuskegee w Alabamie. Jego matka z plemienia Creek, Polly Copinger, była żoną Anglika Williama Powella. Znany w młodości jako Billy Powell, wczesne życie Osceoli pozostaje stosunkowo niejasne.
W 1813 roku wybuchł konflikt zbrojny między różnymi plemionami Creeków w Alabamie, a następnie rozszerzył się na spory między białymi i Creekami. Te wojny Creeków wpłynęły na przeniesienie się plemienia Osceoli dalej na południe, na obszar pomiędzy rzekami St. Marks i Suwannee w północnej Florydzie.
Takie przemieszczanie się plemion było powszechne, ponieważ białe osadnictwo i późniejsze spory zmusiły wielu tubylców z Karoliny Południowej, Alabamy i Georgii do ucieczki na południe. Z czasem te różne grupy żyjące na Florydzie, głównie pochodzenia Creek i Hitchiti, zaczęto nazywać Sim-in-oli, czyli „dzicy” w języku Muskogee; wyrażenie to zostało później przekształcone w „Seminole”. Starania o uniknięcie konfliktu z białymi okazały się ostatecznie daremne. Proces przesiedlania rdzennych mieszkańców na terytoria tak dalekie od Oklahomy był popierany przez rząd amerykański, a zwłaszcza przez generała Andrew Jacksona.
W latach następujących po początkowym oporze wobec przesiedlenia, w tym pierwszej wojnie seminolskiej w latach 1817-1818, Osceola stał się jawnym obrońcą praw Seminoli. Ustawa o usuwaniu Indian z 1830 roku, podpisana przez prezydenta Andrew Jacksona, stanowiła największe zagrożenie dla pragnienia Osceoli o autonomii Seminoli. W latach 1832-1838, ta federalna ustawa nakazała usunięcie Czirokezów, Creeków, Choctaw, Chickasaw i Seminole na ziemie zajmujące dzisiejszą Oklahomę. Nękany brakiem żywności, niesprzyjającymi warunkami i chorobami „Szlak Łez” pozostaje nawiedzającym przypomnieniem losu, jaki spotkał wiele rdzennych plemion południowego wschodu.
Osceola nie był wodzem z urodzenia, ale jego zwolennicy uznali go za takiego ze względu na jego naturalne zdolności przywódcze. Wprowadzając swoje przekonania w czyn, zebrał Seminole w opozycji przeciwko przymusowemu usunięciu, podczas Drugiej Wojny Seminolskiej, 1835-1842, skłonny wystąpić przeciwko białym i innym tubylcom, którzy z nimi współpracowali. W 1836 roku Osceola zabił jednego z Seminolskich wodzów za sprzedaż bydła białym w Fort King.
Fort Moultrie, Karolina Południowa
Osceola uczestniczył w kilku spotkaniach z amerykańskimi urzędnikami, po których zwykle wychodził zdegustowany i niezadowolony. Augustine na Florydzie, Osceola został znokautowany, związany i uwięziony – a wszystko to pod flagą rozejmu. Po wielu próbach ucieczki, w grudniu 1837 roku urzędnicy doprowadzili Osceolę i kilku innych Seminoles do Fortu Moultrie w Południowej Karolinie. Podczas pobytu Osceoli w tym miejscu, wielu uważało go za swego rodzaju celebrytę. George Catlin, znany artysta, sportretował Osceolę, nawiązując krótką przyjaźń z legendarnym Seminolem.
Osceola – którego imię odnosi się do „czarnego napoju” lub „asi”, w połączeniu z zawołaniem wykrzykiwanym po wypiciu tego emetyku, „yaholo” – przebywał w Fort Moultrie bardzo krótko, zanim uległ ciężkiej chorobie gardła 30 stycznia 1838 roku. Został pochowany na terenie poza fortem, aczkolwiek bez głowy, która została usunięta przez dr Fredericka Weedona jako ciekawostka naukowa.
Dzisiaj dziedzictwo Osceoli jest reprezentatywne dla walki, jaką stoczyło wiele rdzennych ludów w całych Stanach Zjednoczonych, gdy wkraczanie białych osadników doprowadziło do gwałtownych sporów i ostatecznego przymusowego usunięcia większości plemion na dzisiejszy południowy zachód. W Fort Moultrie grób Osceoli jest miejscem, gdzie można zastanowić się nad życiem i czasami tej ważnej postaci historycznej.
Edytowane i opracowane przez Kathy Weiser/Legends of America, aktualizacja luty 2020.
Indianie Seminole
Zobacz także:
Pięć cywilizowanych plemion
Rdzenni Amerykanie – pierwsi właściciele Ameryki
Wojny indiańskie
Galerie zdjęć rdzennych Amerykanów
Seminole – myśliwi, Rolnicy & Wojownicy z południowego wschodu