Nagroda Nobla Logo Nagrody Nobla
Linus Carl Pauling urodził się w Portland, w stanie Oregon, 28 lutego 1901 roku, jako syn aptekarza Hermana Henry’ego Williama Paulinga, który, choć urodzony w Missouri, miał pochodzenie niemieckie, i jego żony Lucy Isabelle Darling, urodzonej w Oregonie z angielsko-szkockiego rodowodu.
Linus uczęszczał do publicznych szkół podstawowych i średnich w mieście Condon i mieście Portland w Oregonie, a w 1917 roku rozpoczął naukę w Oregon State College, uzyskując tytuł licencjata inżynierii chemicznej w 1922 roku. W latach 1919-1920 pracował jako pełnoetatowy nauczyciel analizy ilościowej w State College, po czym został mianowany Teaching Fellow w Chemii w California Institute of Technology i był tam studentem w latach 1922-1925, pracując pod kierunkiem profesorów Roscoe G. Dickinsona i Richarda C. Tolmana. W 1925 roku uzyskał tytuł doktora (summa cum laude) chemii, z wyróżnieniem fizyki i matematyki. Od 1919 roku interesował się strukturą molekularną i naturą wiązań chemicznych, zainspirowany pracami Irvinga Langmuira na temat zastosowania teorii Lewisa o podziale par elektronów między atomy do wielu substancji. W 1921 r. zaproponował i próbował przeprowadzić eksperyment dotyczący orientacji atomów żelaza pod wpływem pola magnetycznego, polegający na elektrolitycznym osadzeniu warstwy żelaza w silnym polu magnetycznym i określeniu orientacji krystalizacji żelaza poprzez polerowanie i trawienie osadu oraz mikroskopowe badanie wytrawionych figur. Z profesorem Dickinsonem rozpoczął w 1922 r. doświadczalne określanie struktur niektórych kryształów, a także rozpoczął prace teoretyczne nad naturą wiązania chemicznego.
Od momentu powołania do kadry California Institute of Technology, profesor Pauling został wybrany Research Associate w 1925 r.; National Research Fellow in Chemistry, 1925-1926; Fellow of the John Simon Guggenheim Memorial Foundation, 1926-1927 (dzięki temu ostatniemu pracował w europejskich uniwersytetach z Sommerfeldem, Schrödingerem i Bohrem); Asystent profesora chemii, 1927-1929; profesor nadzwyczajny, 1929-1931; profesor, 1931, kiedy to został pierwszym laureatem nagrody Amerykańskiego Towarzystwa Chemicznego w dziedzinie czystej chemii – nagrody Langmuira – oraz przewodniczącym Wydziału Chemii i Inżynierii Chemicznej, a także dyrektorem laboratoriów chemii Gatesa i Crellina, 1936-1958. W 1963 r. otrzymał Pokojową Nagrodę Nobla.
Pauling jest członkiem licznych towarzystw zawodowych w USA, a także w wielu krajach europejskich, Indiach, Japonii i Chile. Nagrody, medale i tytuły honorowe zostały mu przyznane w Ameryce i Europie, a ponadto został wybrany Racjonalistą Roku za rok 1960 i Humanistą Roku za rok 1961. Spod jego pióra wyszło wiele książek, począwszy od najsłynniejszej The Nature of the Chemical Bond, and the Structure of Molecules and Crystals (1939, 1949, 1960), poprzez General Chemistry (1947, 1953), która została przetłumaczona na dziewięć języków, aż po No More War! (1958, 1959,1962).
Tematyka publikowanych przez niego prac odzwierciedla jego wielką wszechstronność naukową: około 350 publikacji z zakresu eksperymentalnego określania struktury kryształów przez dyfrakcję promieni X i interpretacji tych struktur w kategoriach promieni i innych własności atomów; zastosowania mechaniki kwantowej do problemów fizycznych i chemicznych, w tym stałych dielektrycznych, dubletów rentgenowskich, rozkładu pędu elektronów w atomach, ruchu obrotowego cząsteczek w kryształach, sił Van der Waalsa itp.; struktura metali i związków międzymetalicznych, teoria ferromagnetyzmu; natura wiązania chemicznego, w tym zjawisko rezonansu w chemii; doświadczalne określanie struktury cząsteczek gazu metodą dyfrakcji elektronów; struktura białek; struktura przeciwciał i natura reakcji serologicznych; struktura i właściwości hemoglobiny i substancji pokrewnych; nieprawidłowe cząsteczki hemoglobiny w odniesieniu do dziedzicznych anemii hemolitycznych; molekularna teoria znieczulenia ogólnego; przyrząd do określania ciśnienia parcjalnego tlenu w gazie; i inne tematy.