PMC

Przed odkryciem immunoglobuliny E w 1968 roku, termin atopia został ukuty przez Coca i Cooke1 w 1923 roku w ich przełomowym artykule, jak napisali:

„… słowo atopia, zostało uprzejmie zasugerowane przez profesora Edwarda D. Ferry z Uniwersytetu Columbia. Greckie słowo α′τοπíα (atopia), od którego pochodzi ten termin, było używane w znaczeniu dziwnej choroby. Jednak z tego powodu nie jest konieczne, aby objąć tym terminem wszystkie dziwne choroby; użycie terminu może być ograniczone do grupy kataru siennego i astmy.”Zaburzenia atopowe obejmują obecnie szeroki wachlarz genetycznie uwarunkowanych chorób alergicznych, takich jak alergiczny nieżyt nosa, astma i atopowe zapalenie skóry (AZS), związanych z nasiloną reakcją zapalną wywołaną przez T-helper typu 2 na powszechnie występujące alergeny, zwłaszcza alergeny wziewne i pokarmowe. W tym wydaniu Proceedings zamieszczono kilka artykułów opisujących nowe cechy tych zaburzeń, które obciążają pacjenta i stanowią wyzwanie dla klinicysty. Spośród tych przewlekłych zaburzeń zapalnych, AZS należy do najbardziej osłabiających i trudnych do opanowania, pomimo stosowania terapii miejscowych i/lub systemowych. W jednym z ostatnich numerów Proceedings Drucker2 przedstawił kompleksowy przegląd obciążeń związanych z chorobą, jakością życia i powikłaniami AZS i jego zaostrzeń. Zaostrzenia te często charakteryzują się zmiennością sezonową, której rozpoznanie może ułatwić zapobieganie poprzez proaktywne postępowanie. W niniejszym numerze Kim i wsp.3 przedstawili wgląd w występowanie tych zmian sezonowych, dostarczając przekonujących dowodów na to, że objawy skórne u dzieci z AZS nasilają się wiosną, jesienią i zimą (w porównaniu z latem). W osobnym artykule Silverberg4 podzielił się spostrzeżeniami na temat nowych metod leczenia AZS, które są ukierunkowane na cytokiny T-helper 2, interleukiny 4, 13 i 33, fosfodiesterazę E 4 oraz szlaki sygnalizacyjne kinazy Janusa. Żywności i Leków (FDA) miejscowego kryzaborolu i podskórnego dupilumabu w leczeniu AZS.

W przeciwieństwie do AZS, ukierunkowana terapia przeciwciałami monoklonalnymi jest od dawna dostępna w postaci omalizumabu, sztandarowego leku biologicznego stosowanego w astmie, który dopiero niedawno został zatwierdzony przez FDA do stosowania u dzieci. W tym numerze Corren i wsp.5 przedstawili przegląd danych pediatrycznych potwierdzających stosowanie omalizumabu, zarówno w randomizowanych badaniach klinicznych wykorzystywanych do rejestracji przez FDA, jak i w badaniach rzeczywistych opartych na opiece klinicznej nad dziećmi z astmą umiarkowaną do ciężkiej. Nowe terapie astmy nie ograniczają się do przeciwciał monoklonalnych, ale obejmują również nowe inhalatory, takie jak inhalator wielodawkowy (multidose dry powder inhaler – MDPI), który jest uruchamiany oddechem i bardziej przyjazny dla użytkownika. W tym numerze Mansfield i wsp.6 przedstawili swoją ocenę bezpieczeństwa i skuteczności propionianu flutikazonu (Fp) MDPI w porównaniu z hydrofluoroalkanem Fp oraz Fp-salmeterolu MDPI w porównaniu z suchym inhalatorem proszkowym Fp.

Mimo postępu w terapii astmy grypa pozostaje częstą przyczyną zaostrzeń, z których część jest na tyle ciężka, że wymaga hospitalizacji. W tym numerze Morales-Suárez-Varela i wsp.7 przedstawili wyniki badania, w którym oceniano związek astmy i hospitalizacji związanych z grypą u pacjentów w wieku ≥65 lat w Hiszpanii. Badanie nie tylko potwierdziło dobrze udokumentowany związek ciężkości astmy z zachorowaniami na grypę, ale dostarczyło również nowych danych, które wykazały, że mimo iż pacjenci z astmą i grypą mieli więcej objawów, śmiertelność była zaskakująco niższa w porównaniu z grupą kontrolną. Autorzy zasugerowali, że było to prawdopodobnie spowodowane lepszą odpowiedzią na leczenie.

Przechodząc do psychologicznego związku z chorobą alergiczną, Kim i wsp.8 przeanalizowali dane z 13 782 osób, które uczestniczyły w Korea National Health and Nutrition Examination Surveys. Ich analiza wykazała, że depresja matki może być czynnikiem ryzyka dla klinicznego rozpoznania astmy i AZS u koreańskich dzieci.

Alergia pokarmowa jest kolejną atopową chorobą alergiczną, w której postrzeganie ryzyka przez rodziców może zarówno wpływać na uogólnioną ekspresję choroby, ale także, w której bardziej poważna śmiertelna anafilaksja została wykazana wcześniej przez Ogg et al.9, aby być skorelowana z lękiem i ocenami nastroju. W tym numerze White i wsp.10 kontynuują swoją poprzednią publikację11 i przedstawiają wyniki przekrojowego, internetowego badania ankietowego, które przeprowadzono w szkołach uczestniczących w programie EpiPen4Schools, inicjatywie zapewniającej zapasowe wstrzykiwacze epinefryny kwalifikującym się szkołom amerykańskim. Na ankietę odpowiedziało łącznie 12 275 z 45 819 zaproszonych szkół. Analiza wyników sugerowała, że anafilaksja występowała u osób ze znanymi czynnikami ryzyka lub bez nich, co wzmocniło potrzebę gotowości szkół zarówno w zakresie postępowania w anafilaksji, jak i zaopatrzenia w autostrzykawki z epinefryną. Ze względu na znaczenie tego artykułu i jego klinicznie użyteczne implikacje został on wybrany do sekcji „Dla pacjenta” w tym wydaniu. Segment ten, znajdujący się na ostatnich stronach drukowanej wersji tego wydania i dostępny również online, składa się z jednostronicowego streszczenia artykułu, napisanego w sposób zrozumiały, aby pomóc pacjentom lepiej zrozumieć treść pełnego artykułu.

Na temat immunoterapii alergii Fajt i wsp.12 przedstawili swoje 10-letnie doświadczenie z nowatorskim (1 dzień, osiem kroków) protokołem zmodyfikowanej immunoterapii środowiskowej. Wyniki tego badania wykazały nowe czynniki ryzyka reakcji ogólnoustrojowych, które mogą pomóc w ustaleniu optymalnego dawkowania i zmniejszeniu ryzyka.

W artykule poświęconym perłom i pułapkom klinicznym Bartels i wsp.13 przedstawili przypadek autoimmunologicznego zespołu limfoproliferacyjnego, a następnie omówili charakterystykę kliniczną, patofizjologię, diagnostykę i postępowanie w tej chorobie. W tym numerze zamieszczono również prezentację przypadku Patient-Oriented Problem Solving „POPS”, w której Ochoa i wsp.14 analizowali diagnostykę różnicową 28-letniej kobiety z gorączką, wysypką i pancytopenią. Ta część Postępowań, oparta na nauce przez rozwiązywanie problemów, jest tradycyjnie pisana przez stażystę z jednego z amerykańskich programów szkoleniowych w zakresie alergii/immunologii. Celem serii POPS jest zapewnienie innowacyjnego i praktycznego doświadczenia edukacyjnego dla początkujących alergologów/immunologów w trakcie szkolenia, poprzez zastosowanie dydaktycznego formatu prezentacji klinicznej i rozumowania dedukcyjnego. Przypadek ten ilustruje złożoność procesu diagnostyki różnicowej dla tego obrazu klinicznego oraz znaczenie szczegółowego wywiadu, badania fizykalnego i odpowiedniej oceny laboratoryjnej w dochodzeniu do prawidłowej diagnozy.

Podsumowując, zbiór artykułów zamieszczonych na stronach tego wydania dostarcza dalszego wglądu w ważne zaburzenia alergiczne, skórne i oddechowe, które dotykają pacjentów, którym służy alergolog/immunolog. Podkreślają one, że zarówno korzystne jak i niekorzystne skutki terapii nadal stanowią wyzwanie dla alergologa/immunologa w podejmowaniu decyzji i terapii. Zgodnie z ogólną misją Proceedings, którą jest dystrybucja aktualnych informacji dotyczących postępu wiedzy i praktyki alergii, astmy i immunologii do klinicystów, którym powierzono opiekę nad pacjentami, mamy nadzieję, że artykuły zawarte w tym wydaniu pomogą w lepszym prowadzeniu pacjentów i poprawie wyników leczenia. W imieniu kolegium redakcyjnego, mamy nadzieję, że spodoba się Państwu różnorodność literatury oferowanej w tym wydaniu Postępowań.