Przedświadomość

W 1900 roku, w swojej książce, Interpretacja snów, Freud wprowadził pojęcie, że nieświadomy umysł nie jest tylko używany do opisania przeciwieństwa świadomości. Zamiast tego upierał się, że istnieją dwie sfery w nieświadomości: nieświadoma i przedświadoma. Termin nieświadomy zarezerwował dla myśli, które są niedopuszczalne dla świadomości, podczas gdy termin przedświadomy był używany do określenia ekranu między nieświadomym a świadomym. Przedświadomość ogranicza dostęp do świadomości i jest odpowiedzialna za dobrowolne ruchy i uwagę. Freud dalej wyjaśniał to rozróżnienie w następujący sposób:

„… dwa rodzaje nieświadomości – jedna, która łatwo, w często występujących okolicznościach, przekształca się w coś świadomego, i druga, z którą to przekształcenie jest trudne i odbywa się tylko pod znacznym nakładem wysiłku lub ewentualnie nigdy. Tę nieświadomość, która jest tylko utajona, a więc łatwo staje się świadoma, nazywamy 'przedświadomością', a dla drugiej zachowujemy termin 'nieświadoma'”.

Jak wyjaśnia David Stafford-Clark,

„Jeśli świadomość jest wtedy sumą wszystkiego, czego jesteśmy świadomi, to przedświadomość jest rezerwuarem wszystkiego, co możemy zapamiętać, wszystkiego, co jest dostępne dobrowolnemu przywołaniu: magazynem pamięci. Pozostawia to nieświadomemu obszarowi życia psychicznego wszystkie bardziej prymitywne popędy i impulsy wpływające na nasze działania, niekoniecznie kiedykolwiek w pełni uświadamiane, wraz z każdą ważną konstelacją idei lub wspomnień o silnym ładunku emocjonalnym, które kiedyś były obecne w świadomości, ale od tego czasu zostały stłumione tak, że nie są już dla niej dostępne, nawet poprzez introspekcję lub próby zapamiętywania”.

Pierwotne niemieckie określenie przedświadomości Freuda brzmiało das Vorbewusste, nieświadomość to das Unbewusste.

CharakterystykaEdit

Freud postrzegał przedświadomość jako charakteryzującą się testowaniem rzeczywistości, przywoływaniem wspomnień i (przede wszystkim) powiązaniami z reprezentacjami słownymi – kluczowym odróżnieniem od zawartości nieświadomości. W rozdziale 2 swojej książki „Ego i ID” Freud wyjaśnia, że prawdziwa różnica między ideą nieświadomą a ideą przedświadomą polega na tym, że idee nieświadome opierają się na nieznanym materiale, podczas gdy idee przedświadome są zazwyczaj wprowadzane do świadomości poprzez powiązania ze słowami-prezentacjami. Prezentacje słowne są śladami pamięciowymi, które kiedyś były percepcją i dlatego mogą stać się ponownie świadome. Jedynym sposobem na wprowadzenie czegoś z nieświadomości do przedświadomości jest dostarczenie do niej ogniw pośrednich, które łączą nieświadomą myśl z powiązanym z nią słowem lub obrazem w przedświadomości.

Związek z Ego, Id i SuperegoEdit

Powyżej opisane rozróżnienia między świadomością, przedświadomością i nieświadomością reprezentują przestrzenne systemy umysłu Freuda. W 1923 roku, oprócz tych przestrzennych wymiarów, Freud wprowadził trzy odrębne, wzajemnie oddziałujące czynniki umysłu: id, ego i superego. Te trzy czynniki są opisane bardziej szczegółowo tutaj, ale w skrócie, są one oddzielne i odrębne, choć w pewnym stopniu pokrywają się z wcześniejszym podziałem Freuda na świadome, przedświadome i nieświadome.

Ego jest spójną organizacją procesów umysłowych, często do której dołącza się świadomość, ale może również istnieć w przedświadomości poprzez cenzurowanie treści w nieświadomości. Ego jest również zdolne do stawiania oporu materiałowi psychicznemu, a więc jest również zdolne do bycia nieświadomym w sensie dynamicznym. Id jest całkowicie nieświadomym czynnikiem umysłu, który składa się z popędów i wypartego materiału. Ego i id oddziałują na siebie, ponieważ ego stara się wywierać na id wpływ świata zewnętrznego. W skrócie, ego reprezentuje rozum i zdrowy rozsądek, a id zawiera głęboko zakorzenione namiętności. Superego reprezentuje idealne „ja” zdefiniowane w dzieciństwie, w dużej mierze ukształtowane przez rozwiązanie konfliktu edypalnego.