Roaring 1920s Dance Styles – Charleston, Fox Trot, Texas Tommy
Roaring ’20s Dancing
Taniec i moda! Ahh, teraz wchodzimy w to, co zainteresowało mnie modą vintage w pierwszej kolejności (Możesz przeczytać moją historię tutaj).
Ryczące tańce lat 20-tych były dzikie i beztroskie. Wcześniej, taniec towarzyski, choć głupie z „tańców zwierząt”, był zorganizowany i oswojony w porównaniu do niezależnych „Charleston”, „Black Bottom” i „Shimmy” tańce, które przejęły parkietów w roaring ’20s. Taniec towarzyski był kontynuowany przez starszych i bardziej konserwatywnych ludzi aż do lat 30-tych. Nowe szaleństwa taneczne były dla nowych kobiet i mężczyzn, którzy cenili sobie sporty ekstremalne, frywolność i luźniejszą moralność. Większość tańców odbywała się w klubach nocnych i domach kultury. Te ostatnie promowały taniec maratoński, który początkowo polegał na tym, kto jest najlepszym tancerzem, a później na tym, kto najdłużej wytrzyma na parkiecie (niekoniecznie tańcząc, ale w pozycji wyprostowanej). Rekordy w maratonie padały raz po raz w całym kraju: 7 godzin, 20 godzin, 3 dni, tydzień. Jeśli nie wygrałeś maratonu, mogłeś przynajmniej postawić na zwycięzcę i w ten sposób sam zostać zwycięzcą.
Komiks o tańcu maratońskim
W nocnych klubach taniec często mieszał się z nielegalnym alkoholem (lub sprzedażą po godzinach w Wielkiej Brytanii), a w najbardziej podejrzanych klubach z prostytucją. F. Scott Fitzgerald opisuje przyjęcia Gatsby’ego jako jedną wielką pijacką imprezę taneczną. Kobiety, które uczęszczały do klubów i na takie imprezy, były znane jako „dziewczyny od dobrego czasu”. Imprezowiczki wędrowały z jednego klubu do drugiego, unikając policyjnych nalotów. Tańczenie najnowszych szaleństw było przekazywane z jednej tancerki na drugą. To właśnie w salach tanecznych w całym kraju taniec towarzyski miał swoje początki. Żaden nauczyciel nie uczył Charlestona – było to coś, co można było wynieść z oglądania filmów takich jak Running Wild, oraz od kolegów tańczących.
Zobacz więcej oryginalnych materiałów filmowych z tańców z lat 20-tych tutaj.
1926 Parody club- Entrants in the Charleston dance competition
Social Dances of the Roaring 20s
Następujący tekst został napisany przez Richarda Powersa, historyka tańca towarzyskiego i mojego pierwszego nauczyciela tańca w stylu vintage. Wykorzystane za jego zgodą (Dzięki Richard!)
Vern i Irene Castle tańczący Stomp około 1919 roku
W ciągu kilku tygodni od zawieszenia broni, zarówno Europejczycy jak i Amerykanie tańczyli z nowym entuzjazmem. W Paryżu, wojenny zakaz publicznych tańców obowiązywał jeszcze pod koniec 1918 roku, ale to nie powstrzymało Francuzów przed tańcem. W różnych pułkach organizowano liczne bale, a jeszcze więcej „prywatnych” spotkań przy herbacie, prowadzonych przez licznych nauczycieli tańca. W 1919 roku tańce w Paryżu powróciły do przedwojennego szaleństwa. The Dancing Times donosi, że Paryżanie „najwyraźniej nie mogą zjeść posiłku lub obejrzeć spektaklu, nie przerywając na rundę lub dwie tańca.”
Taniec w stylu zachodnim (Tango) w Chinach był ogromnie popularny, tak samo jak ubrania
Na parkiecie, Grizzly Bear, Turkey Trot i One-Step nie były tylko dziesięć lat temu; pochodziły sprzed całej epoki – sprzed wojny, a więc były niemodne. Nowszy Fox-Trot nigdy się nie przyjął, ponieważ został wprowadzony zaledwie kilka miesięcy przed wybuchem wojny, więc Fox-Trot uniknął przedwojennego piętna i stał się ulubionym tańcem roku 1920. Jednak większość tancerzy nadal kochała prostotę One-Stepa. Innymi słowy, lubili taniec, ale nie staromodną nazwę, więc wielu kontynuowało taniec One-Step, ale nazywali go modną nową nazwą Fox-Trot, ku irytacji nauczycieli tańca. Wydawcy muzyczni mylili sprawę dalej, publikując one-stepy, prawdziwe foxtroty, a nawet tanga jako „Fox-Troty”, aby sprzedać więcej kopii.
1928 the „Cotton Pickin Dance”
Wcześniejsze wersje Charlestona były wystawiane w małych produkcjach teatralnych, ale stał się on nowym tanecznym hitem lat dwudziestych, gdy towarzyszył piosence Jamesa P. Johnson’s song „The Charleston” w 1923 Broadway musicalu Runnin' Wild. Różnorodność odmian Charlestona eksplodowała wraz z pojawieniem się konkursów Charlestona, zarówno dla tancerzy solo, jak i dla par. Następnie, gdy szał na Charlestona zaczął zanikać, zaniepokojeni nauczyciele tańca mieli nadzieję, że nowa moda ożywi ich biznes, a więc przyjęli nowszy Black Bottom. Ale było więcej promocyjnej reklamy z wysiłku niż rzeczywistego tańca społecznego Black Bottom.
The Black Bottom Dance
Charleston Dance Manual
Afroamerykański Texas Tommy w 1911 roku podróżował z San Francisco do Nowego Jorku. Tancerze z Harlemu zachowali zasadniczą koncepcję Texas Tommy – obracający się Two-Step ze swingoutami uwalniającymi kobietę do pojedynczego uchwytu – i uprościli pracę stóp z trzech różnych kroków do tylko jednego. W 1928 roku „Shorty” George Snowden zmienił nazwę na Lindy Hop i wkrótce został on uwieczniony na filmie, kiedy Snowden, jego koledzy z Savoy Ballroom i zespół Chicka Webba wykonali go w filmie dźwiękowym After Seben z 1929 roku. Harlem’s Savoy Ballroom był zintegrowany przez cały okres swojego panowania, przekazując Lindy Hop zarówno czarnym jak i białym tancerzom, ale Lindy Hop nie stał się powszechny aż do lat 30-tych.
Wczesny Swing Dancing
Inne tańce w latach 20-tych: Walc i tango były kontynuowane, z powolnym walcem stającym się nowym trendem, a tango wystawowe przyjmujące bardziej „gaucho” styl pod wpływem Rudolpha Valentino. Fokstrot stał się bardziej płynny niż kłusowana wersja ragtime’u, lub mógł być odbijany jeszcze bardziej energicznie, stając się Toddle. Brazylijska samba pojawiła się w Paryżu w 1922 roku, a następnie rozprzestrzeniła się. Blues rozwinął się z pobocznej notatki w 1912 roku do głównego wpływu w amerykańskiej muzyce w latach dwudziestych.
1920s Tango
Kraks na Wall Street w 1929 roku zakończył epokę jazzu, gdy nastał Wielki Kryzys. Taniec trwał nadal, z godnymi uwagi inspiracjami na srebrnym ekranie. Maratony taneczne, kontynuowane od lat 20-tych, teraz stały się nadzieją dla zmagających się z problemami finansowymi tancerzy na początku lat 30-tych. W 1936 roku, tancerze byli gotowi na luz, z nowymi hitami Shag, Big Apple i późnym rozkwitem Lindy Hop i jitterbug.
– Richard Powers
1928 The Colored Idea Band of Sonny Clay. Zespół wszedł do Sydney Harbour grając swój nowo skomponowany australijski Stomp na pokładzie
Taniec i moda
Luźne, krótkie, kołyszące się sukienki charleston z ryczących lat dwudziestych i bardziej miękkie, sportowe ubrania mężczyzn sprawiały, że były to idealne ubrania do tańca. Dla kobiet, pierwszą rzeczą, która musiała odejść był gorset lub ciasny pas. Element, który sprawiał, że twoja figura była płaska i chłopięca, był zbyt ograniczający, aby tańczyć blisko z partnerem. Jedna z młodych flapperek powiedziała, że „mężczyźni nie będą z tobą tańczyć, jeśli będziesz miała na sobie gorset.”
Corset check rooms stały się powszechne we wczesnych latach 20-tych, gdzie młode kobiety wyrzucały gorsety przed wyjściem na parkiet i zakładały je ponownie do domu, aby udobruchać swoje rodziny.
1926 tancerki
Sukienki stały się krótsze na parkiecie. Eksponując więcej kolan, nóg i ud! Ojej!!! Chustka hem (nierówne hemline) sukienka z połowy 20s był szczególnie powszechne jako strój do tańca. Obszycie nie krępowało ruchów tak jak jej dłuższe, prostsze kuzynki, a warstwy pozwalały sukience wyglądać długo, gdy stała, ale swobodnie latać, gdy dziewczęta podskakiwały.
1929 buty do tańca
W przeciwieństwie do sukienek, buty do tańca stawały się coraz wyższe. Krótkie kubańskie obcasy były przeznaczone do noszenia w ciągu dnia, ale w nocy wyższe cieńsze obcasy pokazywały odsłonięte nogi. Buty do tańca były zazwyczaj z paskiem o nazwie „Flapper Shoes” lub „Sally Shoes”. Pojedyncze paski Mary Jane lub T-strapy były najczęstsze z różnym stopniem wycięć i lśniących wykończeń zgodnie z trendami roku.
Taniec w garniturze (mężczyzna) i kostiumie kąpielowym (kobieta) prawdopodobnie na konkurs strojów kąpielowych przy plaży
Dla mężczyzn, nie były wymagane specjalne stroje do tańca. Młodzieńczy trend dla dorywczo sportowych koszul i garniturów były noszone z mniej formalnych tańców społeczności. Po szóstej kolacji i wydarzenia taneczne mogły wymagać smoking lub kurtkę obiadową, aby być noszone. Kurtki garniturowe były prawie zawsze pozostawione na dla tańca. Gorące do noszenia, ale to utrzymywane w pocie i męski piżmo z rąk partnera (co ona doceniła bardzo!).
Biały krawat smoking (mężczyzna) hanky hem suknia do tańca (kobieta)
1928 Para tańcząca w strojach codziennych
Męskie buty do tańca, jeśli zdecydował się na specjalne, miały skórzane podeszwy. Nowy trend dla butów z gumową podeszwą był świetny do noszenia na co dzień, ale zbyt lepki na parkiecie. Większość męskich formalnych butów z patentowej skóry miała skórzane podeszwy. Jedynym wyjątkiem było tańczenie na jachcie lub rejs po rzece – gumowe podeszwy były potrzebne, aby pomóc Ci pozostać na miejscu na potencjalnie wzburzonych wodach.
1921 męskie buty do tańca
Gdzie nauczyć się tańca w stylu vintage lat 20-tych?
Często jestem pytana gdzie można nauczyć się tańca w stylu vintage. Trudną częścią tańców z lat 20-tych jest to, że nie załapały się one na „główny nurt” odrodzenia tańca towarzyskiego jak swing z lat 40-tych czy hustle z lat 70-tych. Charlestonem zajmowałam się tylko trochę podczas warsztatów tańca dawnego. Moja przyjaciółka odniosła wiele sukcesów ucząc się go z filmów na YouTube. Miłą rzeczą w Charlestonie jest to, że był to taniec solowy przed tańcem partnerskim, więc nie ma potrzeby wyciągania partnera kopiącego i krzyczącego na parkiet.
Jeśli masz lokalne stowarzyszenie Art Deco, możesz być w stanie znaleźć instrukcje tańca z jednym z ich członków. Grupy tańca swingowego mogą również uczyć Charlestona lub Shimmy. Twoja lokalna szkoła tańca towarzyskiego prawdopodobnie nie będzie znała żadnych tańców vintage, ale nie zaszkodzi zapytać.
Filmy taneczne, które uwielbiam:
Taniec przez czas – Historia amerykańskich tańców XX wieku