Sea History: What is a „Piece of Eight?”

Browed in part from „Sea History 149, Winter 2014-15”

Kolonistom w Brytyjskiej Ameryce Północnej nie wolno było bić własnych pieniędzy, mimo że często brakowało im angielskich monet, których mogliby używać w codziennych interesach. Zamiast tego, uciekali się do używania monet, które mogli dostać w swoje ręce. Najpopularniejszą monetą używaną w tym czasie był hiszpański srebrny dolar, wart osiem „Reales”, jednostka monetarna w Hiszpanii.

W tamtych czasach monety były wyceniane na podstawie ich rzeczywistej wagi w złocie lub srebrze, a nie tylko na podstawie tego, jak wyglądały. Hiszpańskie monety były preferowane w stosunku do innych walut, ponieważ miały frezowaną lub wzorzystą krawędź, która uniemożliwiała nieuczciwym handlarzom odłamywanie kawałków monet bez wykrycia.

W przeciwieństwie do dzisiejszych czasów, cięcie pieniędzy nie było nielegalne. W rzeczywistości oczekiwano, że aby wydać resztę, ludzie będą dosłownie ciąć monety na osiem kawałków, czyli „bitów”. Stąd też Brytyjczycy nazywali hiszpańskiego dolara „Piece of Eight” (moneta warta osiem kawałków, czyli bitów), a coś wycenianego na „dwa bity” kosztowało ćwierć dolara.

Amerykanie używali zagranicznych pieniędzy aż do 1857 roku, kiedy to rząd Stanów Zjednoczonych uchwalił prawo zabraniające im tego.

W 1857 roku rząd Stanów Zjednoczonych przyjął ustawę zabraniającą im tego.