Smithsonian Ocean

Najmniejszy rekin, karłowaty latarniowiec (Etmopterus perryi) jest mniejszy niż ludzka ręka. Jest rzadko widywany i niewiele o nim wiadomo, zaobserwowano go tylko kilka razy w pobliżu północnego krańca Ameryki Południowej na głębokości pomiędzy 283-439 metrów (928-1,440 stóp). Przedstawiony na zdjęciu okaz został odkryty w Morzu Karaibskim u wybrzeży Kolumbii w 1985 roku na głębokości 290 m (950 stóp).

Jak inne rekiny latarniowe, karłowate rekiny latarniowe mają organy emitujące światło zwane fotoforami wzdłuż brzucha i płetw. Pomagają im one w kamuflażu, gdy żerują w płytszej wodzie: podświetlony brzuch wtapia się w światło słoneczne padające z góry. W ciemniejszych wodach światło przyciąga mniejsze zwierzęta, na których rekin żeruje. Ma również duże oczy (jak na rekina), które pomagają mu widzieć w przeważnie ciemnych wodach strefy zmierzchu oceanu.

Obejrzyj krótki film o rekinie latarniowym z NOAA, przeczytaj inną teorię o tym, jak „miecze świetlne” rekina latarniowego ostrzegają zbliżające się drapieżniki, aby trzymały się z daleka, i dowiedz się o jego znacznie większym krewnym, żarłaczu białym.