SUPREME COURT OF INDIA

Historia

Sąd Najwyższy Indii powstał 26 stycznia 1950 r. i mieści się przy Tilak Marg w New Delhi. Sąd Najwyższy Indii funkcjonował w Domu Parlamentu, dopóki nie przeniósł się do obecnego budynku . Posiada kopułę o wysokości 27,6 metra i przestronną werandę z kolumnadą. Aby zajrzeć do środka, trzeba uzyskać przepustkę z biura głównego.

28 stycznia 1950 roku, dwa dni po tym, jak Indie stały się Suwerenną Republiką Demokratyczną, powstał Sąd Najwyższy. Inauguracja odbyła się w Izbie Książąt w budynku Parlamentu, w którym mieścił się również parlament Indii, składający się z Rady Stanów i Izby Ludu. To właśnie tutaj, w tej Izbie Książąt, przez 12 lat, w latach 1937-1950, obradował Federalny Sąd Indii. To miał być dom Sądu Najwyższego na lata, które miały nastąpić, aż Sąd Najwyższy nabył swoje własne obecne pomieszczenia.

Postępowanie inauguracyjne było proste, ale imponujące. Rozpoczęły się o godz. 9.45, kiedy to sędziowie Sądu Federalnego – sędzia naczelny Harilal J. Kania oraz sędziowie Saiyid Fazl Ali, M. Patanjali Sastri, Mehr Chand Mahajan, Bijan Kumar Mukherjea i S.R. Das – zajęli swoje miejsca. Obecni byli Prezesi Sądów Najwyższych Allahabadu, Bombaju, Madrasu, Orissy, Assamu, Nagpuru, Pendżabu, Saurashtra, Patiali oraz Unii Stanowej Wschodniego Pendżabu, Mysore, Hajdarabadu, Madhya Bharatu i Travancore-Cochin. Wraz z Prokuratorem Generalnym dla Indii, M.C. Setalvad byli obecni Adwokaci Generalni Bombaju, Madrasu, Uttar Pradesh, Bihar, Wschodniego Pendżabu, Orissy, Mysore, Hyderabad i Madhya Bharat. Obecni byli również Premier, inni Ministrowie, Ambasadorowie i przedstawiciele dyplomatyczni obcych państw, duża liczba Starszych i innych Adwokatów Sądu i innych znamienitych gości.

Dbając o to, aby Regulamin Sądu Najwyższego został opublikowany, a nazwiska wszystkich adwokatów i pełnomocników Sądu Federalnego znalazły się na listach Sądu Najwyższego, zakończono postępowanie inauguracyjne i wpisano je do rejestru Sądu Najwyższego.

Po inauguracji w dniu 28 stycznia 1950 r. Sąd Najwyższy rozpoczął swoje posiedzenia w części budynku Parlamentu. Do obecnego gmachu Sąd przeniósł się w 1958 roku. Budynek jest ukształtowany w taki sposób, aby rzutował na obraz wagi sprawiedliwości. Centralne skrzydło budynku jest środkową belką wagi. W 1979 roku do kompleksu zostały dobudowane dwa nowe skrzydła – Wschodnie i Zachodnie. W sumie w różnych skrzydłach budynku znajduje się 15 sal sądowych. Sąd Szefa Sądu Najwyższego jest największym z sądów i znajduje się w centrum skrzydła centralnego.

Pierwotna Konstytucja z 1950 r. przewidywała utworzenie Sądu Najwyższego z Prezesem Sądu Najwyższego i 7 sędziami puisne, pozostawiając Parlamentowi możliwość zwiększenia tej liczby. W początkowych latach wszyscy sędziowie Sądu Najwyższego zasiadali razem, aby rozpatrywać przedstawione im sprawy. W miarę wzrostu pracy Sądu i narastania zaległości w rozpatrywaniu spraw, Parlament zwiększył liczbę sędziów z 8 w 1950 r. do 11 w 1956 r., 14 w 1960 r., 18 w 1978 r. i 26 w 1986 r. Ponieważ liczba sędziów wzrosła, zasiadają oni w mniejszych ławach składających się z dwóch i trzech sędziów – spotykając się w większych ławach składających się z 5 i więcej sędziów tylko wtedy, gdy jest to konieczne lub w celu rozstrzygnięcia różnicy zdań lub kontrowersji.

Sąd Najwyższy Indii składa się z Prezesa Sądu Najwyższego i 30 innych sędziów mianowanych przez Prezydenta Indii. Sędziowie Sądu Najwyższego przechodzą w stan spoczynku po osiągnięciu wieku 65 lat. Aby zostać mianowanym sędzią Sądu Najwyższego, dana osoba musi być obywatelem Indii i musi być przez co najmniej pięć lat sędzią Sądu Najwyższego lub dwóch lub więcej takich sądów z rzędu, lub adwokatem Sądu Najwyższego lub dwóch lub więcej takich sądów z rzędu przez co najmniej 10 lat, lub musi być, w opinii Prezydenta, wybitnym prawnikiem. Istnieją przepisy pozwalające na mianowanie sędziego Sądu Najwyższego sędzią ad hoc Sądu Najwyższego, a emerytowani sędziowie Sądu Najwyższego lub Sądów Najwyższych mogą zasiadać i działać jako sędziowie tego Sądu.

Konstytucja stara się zapewnić niezawisłość sędziów Sądu Najwyższego na różne sposoby. Sędzia Sądu Najwyższego nie może zostać usunięty ze stanowiska inaczej niż na mocy zarządzenia Prezydenta wydanego po wystąpieniu w każdej Izbie Parlamentu popartym przez większość ogólnej liczby członków tej Izby oraz przez większość nie mniejszą niż dwie trzecie obecnych i głosujących członków, przedstawionego Prezydentowi na tej samej Sesji w celu usunięcia ze stanowiska ze względu na udowodnione niewłaściwe zachowanie lub niezdolność do pracy. Osoba, która była sędzią Sądu Najwyższego, jest pozbawiona prawa do wykonywania zawodu w jakimkolwiek sądzie lub przed jakimkolwiek innym organem w Indiach.

Postępowania Sądu Najwyższego prowadzone są wyłącznie w języku angielskim. Regulamin Sądu Najwyższego z 1966 r. został opracowany na mocy art. 145 Konstytucji w celu uregulowania praktyki i procedury Sądu Najwyższego.