Terapia awersyjna

Terapia awersyjna, psychoterapia mająca na celu wywołanie u pacjenta redukcji lub uniknięcia niepożądanego wzorca zachowania poprzez warunkowanie osoby do kojarzenia zachowania z niepożądanym bodźcem. Główne bodźce stosowane w terapii są elektryczne, chemiczne, lub wyobrażone awersyjne sytuacje. W terapii elektrycznej, pacjent otrzymuje lekko bolesny wstrząs za każdym razem, gdy niepożądane zachowanie jest wyświetlany. Metoda ta została wykorzystana w leczeniu dewiacji seksualnych. W terapii chemicznej pacjentowi podaje się lek, który w połączeniu z niepożądanym zachowaniem wywołuje nieprzyjemne efekty, np. mdłości; metoda ta była często stosowana w leczeniu alkoholizmu, gdzie lek leczniczy i alkohol razem powodują mdłości. W ukrytym warunkowaniu, opracowanym przez amerykańskiego psychologa Josepha Cautela, obrazy niepożądanego zachowania (np. palenia) są łączone z obrazami awersyjnych bodźców (np. nudności i wymiotów) w systematycznej sekwencji mającej na celu zmniejszenie pozytywnych bodźców, które były związane z tym zachowaniem. (Patrz: warunkowanie.)