Wojna z narkotykami
Wojna z narkotykami – działania podejmowane w Stanach Zjednoczonych od lat 70. w celu zwalczania nielegalnego używania narkotyków poprzez znaczne zwiększenie kar, egzekwowania prawa i więzienia dla przestępców narkotykowych.
Wojna z narkotykami rozpoczęła się w czerwcu 1971 r., kiedy prezydent USA Richard Nixon ogłosił, że narkomania jest „wrogiem publicznym numer jeden” i zwiększył federalne fundusze na agencje kontroli narkotyków i działania na rzecz leczenia narkomanii. W 1973 roku z połączenia Biura do Walki z Nadużywaniem Narkotyków, Biura do Walki z Narkotykami i Niebezpiecznymi Narkotykami oraz Biura Wywiadu Narkotykowego utworzono Administrację do Walki z Narkotykami, aby skonsolidować wysiłki federalne w celu kontrolowania nadużywania narkotyków.
Wojna z Narkotykami była stosunkowo niewielkim składnikiem federalnych wysiłków w zakresie egzekwowania prawa aż do prezydentury Ronalda Reagana, która rozpoczęła się w 1981 roku. Reagan znacznie rozszerzył zasięg wojny narkotykowej, a jego nacisk na karanie przestępców zamiast na leczenie doprowadził do ogromnego wzrostu liczby więzień za przestępstwa narkotykowe bez użycia przemocy, z 50 000 w 1980 roku do 400 000 w 1997 roku. W 1984 roku jego żona, Nancy, zainicjowała kolejny aspekt Wojny z Narkotykami poprzez kampanię „Po prostu powiedz nie”, która była prywatnie finansowanym przedsięwzięciem mającym na celu edukację młodzieży szkolnej na temat niebezpieczeństw związanych z zażywaniem narkotyków. Rozszerzenie Wojny z Narkotykami było w wielu aspektach napędzane przez zwiększone relacje w mediach i wynikające z nich zdenerwowanie opinii publicznej epidemią cracku, która pojawiła się na początku lat 80-tych. Ten wzmożony niepokój związany z nielegalnym używaniem narkotyków pomógł uzyskać polityczne poparcie dla twardego stanowiska Reagana w sprawie narkotyków. Kongres Stanów Zjednoczonych uchwalił Anti-Drug Abuse Act z 1986 roku, który przeznaczył 1,7 miliarda dolarów na wojnę z narkotykami i ustanowił serię „obowiązkowych minimalnych” wyroków więzienia za różne przestępstwa narkotykowe. Znamienną cechą obowiązkowych minimów była ogromna różnica między ilościami roztrzaskać i kokainy proszkowej, które doprowadziły do tego samego wyroku minimalnego: posiadanie pięciu gramów cracku doprowadziło do automatycznego wyroku pięciu lat, podczas gdy trzeba było posiadanie 500 gramów kokainy proszkowej, aby uruchomić ten wyrok. Ponieważ około 80% użytkowników cracku było Afroamerykanami, obowiązkowe minimum doprowadziło do nierównego wzrostu wskaźników osadzenia w więzieniach dla czarnych przestępców narkotykowych bez przemocy, a także do twierdzeń, że Wojna z Narkotykami była instytucją rasistowską.
Zaniepokojenie skutecznością Wojny z Narkotykami i zwiększona świadomość rasowej dysproporcji w karach wymierzanych przez nią doprowadziły do zmniejszenia poparcia społecznego dla najbardziej drakońskich aspektów wojny z narkotykami na początku XXI wieku. W rezultacie w tym czasie uchwalono reformy, takie jak legalizacja rekreacyjnej marihuany w coraz większej liczbie stanów i przejście Fair Sentencing Act z 2010 roku, który zmniejszył rozbieżność progów posiadania cracku do prochu dla wyroków minimalnych ze 100 do 1 do 18 do 1. Ustawodawstwo reformy więziennictwa uchwalone w 2018 r. jeszcze bardziej zmniejszyło wyroki dla niektórych skazań związanych z kokainą crack. Podczas gdy wojna z narkotykami jest nadal technicznie prowadzona, odbywa się na znacznie mniej intensywnym poziomie niż podczas jej szczytu w latach 80-tych.