Articles

3LW

R&B-groep

Voor de goede orde…

Geselecteerde discografie

Bronnen

Het tiener R&B-trio 3LW kwam in 2000 op in de populaire muziekscene, met hun titelloze debuutalbum en de bijbehorende hitsingle “No More (Baby I’ma Do Right).” Zangeressen Adrienne Bailon, Naturi Naughton, en Kiely Williams vormden de meidengroep, die een verfijnde muziekstijl creëerde die hun jeugd deed vermoeden. Met Williams rapstijl, Naughtons soulvolle stem en Bailons krachtige vocalen produceerden de drie een geluid dat ze “ghetto pop” noemden; fans hebben het trio vergeleken met Destiny’s Child, En Vogue, en TLC. Net voor de release van 3LW’s tweede album, A Girl Can Mack uit 2002, verraste Naughton de muziekwereld door ontslag te nemen na beschuldigingen van mishandeling door haar medeleden en managers. Zangeres Jessica “J” Benson verving Naughton begin 2003.

De groep werd in 1999 opgericht als het geesteskind van Williams moeder, Michelle Williams, die de popsterren Joe en Jodeci beheert. De jonge Kiely was op vijfjarige leeftijd de entertainmentbusiness ingerold, toen ze meespeelde in een televisie-pilot geregisseerd door Robert DeNiro. Toen de passie en het zangtalent van haar dochter duidelijk werden, besloot Michelle Williams een meidengroep op te richten, op zoek naar talent dat het talent van haar dochter zou aanvullen.

Voor de goede orde…

De leden zijn Adrienne Bailon (geboren in 1983), zang; Jessica “J” Benson (geboren in 1988; toegetreden tot de groep, 2003), zang; Naturi Naughton (geboren in 1983; toegetreden tot de groep, 2002), zang; Kiely Williams (geboren in 1986), zang.

Trio opgericht in New Jersey, 1999; getekend bij Epic, bracht titelloos album uit, 2000; bij Sony, bracht A Girl Can Mack uit, 2002; bracht Naughty or Nice uit, 2002; bracht Remixes uit, 2003.

Awards: Soul Train Lady of Soul Awards, Beste Nieuwe R&B of Hip-Hop Artiest, Album van het Jaar, 2001.

Adressen: Platenmaatschappij-So So Def Recordings, PO Box 467425, Atlanta, GA 31146, website: http://www.sosodef.com.

Tijdens hun audities ontdekten de Williamses Bailon, een Manhattan koormeisje van Puerto Ricaanse en Ecuadoriaanse afkomst. Bailon werd opgevoed op het ritme van Latijnse muziek, met invloeden als Celia Cruz en La Lupe, maar ook tijdgenoten Marc Anthony en La India. Haar talent werd voor het eerst herkend toen ze uit haar kerkkoor werd geplukt, dat optrad op een evenement in de New Yorkse Madison Square Garden, door Latin megaster Ricky Martin, die haar vroeg als backup te zingen tijdens zijn optreden diezelfde avond.

De Williamses ontdekten vervolgens Naughton, een geboren New Jerseyse die al vanaf haar vijfde jaar bij haar kerkkoor zong. Naughton, verbonden aan het New Jersey Performing Arts Center in Newark, ontpopte zich als een sterke vocaliste die het trio zou completeren. Michelle Williams nam de rol van manager op zich en noemde de groep 3LW, steno voor Three Little Women, met een knipoog naar de klassieke Louisa May Alcott roman Little Women.

Tekenend bij Epic Records, bracht het trio hun debuutalbum 3LW uit in de herfst van 2000. Al snel genoten de meiden van airplay op de radio met hun hits “No More (Baby I’ma Do Right)” en “Playas Gon’ Play”; beide domineerden MTV’s Total Request Live (TRL) show. In datzelfde jaar verschenen de leden van 3LW in een aflevering van de Nickelodeon serie Taina, waarin ze een meidengroep genaamd Blue Mascara speelden. Hetzelfde jaar sierde het trio’s nummer “Till I Say So” de soundtrack van de tienerfilm Bring it On, met Kirsten Dunst in de hoofdrol.

In het begin van 2001 had 3LW de Billboard Top 40 gekraakt met hun “No More” single; het album klom naar nummer 29 in Billboard’s Top 200 album chart, waardoor de tieners hun eerste voorproefje van roem kregen, hoewel ze hun muziek carrières moesten jongleren met schoolwerk. In interviews met de pers kwamen de individuele persoonlijkheden van de meisjes naar voren. “Ik ben meer wild en gek,” vertelde Williams aan Jim Farber van de New York Daily News. “Adrienne is meer een meisjesachtig meisje. En Naturi is meer cool.”

Tijdens de 2001 Soul Train Lady of Soul Awards nam 3LW de awards mee naar huis voor Album of the Year en Best New R&B or Hip-Hop Artist. Later verkocht het album meer dan een miljoen exemplaren en bereikte het de platina status. Muziekcritici vergeleken 3LW met klassieke vrouwelijke R&B groepen, sommigen noemden het trio de “Teen Supremes.”

In 2002 zong 3LW met Bone Thugs-n-Harmony, en droeg vocalen bij aan de rapgroep’s hit “Get Up and Get It.” Tegen de tijd dat de single in de zomer uitkwam, waren de meiden bezig met de opnames van hun tweede album, A Girl Can Mack. “We kozen de titel omdat we iets echt krachtigs wilden,” vertelde Bailon fans op de website van de groep. “Het zegt gewoon dat een meisje alles kan doen wat een jongen kan doen. Vrouwen in de muziek zijn het aan het verscheuren.” Het album bevatte de dance tracks “Leave” en “Meet Me at the Crib,” evenals de upbeat hitsingle “I Do (Wanna Get Close to You),” gecoproduceerd door Sean “P. Diddy” Combs en Mario Winans.

Een maand voor de herfstrelease van A Girl Can Mack, verraste Naughton fans door haar vertrek uit de groep aan te kondigen. Ze beweerde dat het management en haar mede 3LW leden haar dwongen te vertrekken na klachten over haar imago en prestaties. De 18-jarige zangeres vertelde verslaggevers ook dat het jongste lid van de groep, de 16-jarige Williams, een bord eten naar haar had gegooid tijdens een ruzie. Naughton spande later een rechtszaak aan wegens inkomstenderving tegen 3LW en hun management.

Zonder een zangeres, waren Williams en Bailon gedwongen om als duo op te treden bij optredens ter ondersteuning van hun nieuwe album. Ondertussen werd een plan uitgebroed om een vervangster te vinden voor Naughton, met audities in New York, Atlanta, Washington D.C., en Los Angeles. Duizenden meisjes kwamen opdagen om liedjes van 3LW te zingen en een dansnummer op te voeren in de hoop geselecteerd te worden.

De auditie in Washington, D.C. leidde tot de ontdekking van Jessica “J” Benson, een 15-jarige inwoonster van Maryland met grote dromen over een carrière in de muziek. Benson had gezongen in haar kerk- en middelbare schoolkoren, en droomde ervan ooit haar eigen platenmaatschappij te runnen. “Een van de dingen die we leuk aan haar vonden was dat ze met zoveel zelfvertrouwen opstond,” vertelde Bailon aan MTV.com. “Het is alsof haar hele vibe op het podium was alsof ze al een ster was, alsof ze dit vertrouwen had in wie ze was en haar bewegingen en haar hele gezichtsuitdrukkingen. Ze was een geweldige performer.”

In het najaar van 2002 bracht 3LW een vakantie-album uit, Naughty or Nice, opgenomen toen Naughton nog bij de groep zat. Met Benson als vervanger van Naughton begin 2003, ging 3LW door met het promoten van A Girl Can Mack. Ondertussen kreeg Bailon een terugkerende televisierol op Disney Channel’s That’s So Raven. In april 2003 nam het trio voor het eerst op met nieuwkomer Benson, ze zongen de titelsong van de film If You Were My Girl, een remake van de romantische komedie Can’t Buy Me Love uit 1987. Eind 2003 tekenden ze een deal met het So So Def platenlabel, en begonnen serieus te werken aan een nieuw album met de eigenaar van het label, Jermaine Dupri.

Geselecteerde discografie

3LW, Epic, 2000.

(Bijdrager) Bring It On (soundtrack), Sony, 2000.

A Girl Can Mack, Sony, 2002.

Naughty or Nice, Sony, 2002.

Remixes, Sony, 2003.

Bronnen

Periodieken

Baltimore Sun, 22 april 2003, p. 1E.

Chicago Sun-Times, 24 augustus 2002, p. 23.

Daily News (New York), 9 januari 2001, p. 34.

San Antonio Express-News, 3 augustus 2001, p. 13H.

Online

“Babyface Oversees 3LW’s First Track with New Member,” MTV.com, http://www.mtv.com/news/articles/1471322/20030416/story.jhtml (10 juni 2003).

“3LW,” All Music Guide,http://www.allmusic.com (23 mei 2003).

“3LW worden eindelijk weer een Trio,” MTV.com, http://www.mtv.com/news/articles/1470341/20030304/story.jhtml (10 juni 2003).

“3LW Sign to So So Def,” MTV.com, http://www.mtv.com/news/articles/1479771/10152003/3lw.jhtml (21 oktober 2003).

“3LW: Three Once More,” MTV.com, http://www.mtv.com/bands/123/3LW/news_feature_030313 (10 juni 2003).

-Wendy Kagan

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *