Aguardiente Colombiano

Ik heb ooit gelezen dat Colombianen een voorliefde hebben voor Aguapanela en Aguardiente en ik ben het helemaal met ze eens, is iets wat we sinds onze kindertijd ruiken en deel uitmaakt van onze cultuur, de geur van vers geraspte panela met citroen, zo noemen we de limoen, en het mengsel van anijs en alcohol, geserveerd in kleine plastic bekertjes, een beeld uit mijn kindertijd en jeugd.

Kortom, de Aguardiente of Guaro is onze nationale drank, hoewel we onze mond niet veel opendoen om het te zeggen en we onze gewoonten en tradities niet ter harte nemen, maar er zijn altijd uitzonderingen, zoals wanneer je in het buitenland woont en tijdens een ontmoeting een gemeenschappelijke band zoekt met andere landgenoten, wanneer je iets heel Colombiaans wilt laten zien of, natuurlijk, wanneer je naar vallenatos luistert. Hoe dan ook, er is geen feest of viering in welke uithoek van Colombia dan ook, van noord tot zuid, van oost tot west waar de Aguardiente niet aanwezig is en deel van uitmaakt, aangezien het de basis is van onze eigenaardigheid en cultuur.

Karakteristieken

Aguardiente is een mengsel van geconcentreerde suikerrietalcohol van 94 of 96%, anijsessences en suikerstroop. Daarom vertonen de verschillende merken die men kan verkrijgen meestal gelijkenissen, hoewel niemand het wil zeggen, aangezien het type alcohol geen aroma’s of complexe smaken toelaat en het fundamentele verschil ligt in de hoeveelheden en kwaliteiten van de gebruikte anijs en suiker, hier spreken we van kwaliteitsvolle sterke dranken die uiteraard niet zijn versneden. Ik weet dat er enkele eervolle uitzonderingen op deze regel zijn, maar omdat ik ze nooit heb geprobeerd, houd ik mijn mening.

Het is geen gemakkelijke drank om te nemen, sterk en droog, de eerste slok brandt je op, de volgende vult je met vreugde en Colombiaanse warmte, vriendschap en de wil om te delen met een fles die van hand tot hand gaat, altijd met een glimlach. De aguardiente heeft een moeilijke tijd doorgemaakt, waarin we moeten verduidelijken dat hij niet honderd procent Colombiaans is geweest, zoals men zou verwachten. De anijs waarmee de aguardiente wordt gemaakt, is afkomstig van essentiële oliën die uit Spanje worden meegebracht, de beste kwaliteit, of door essences en aroma’s te kopen van gespecialiseerde leveranciers, de goedkoopste. Anderzijds is alcohol niet altijd Colombiaans, in de periode tussen de sluiting in 2014 van de distilleerderij Licorera de Caldas, onder verwijzing naar milieuproblemen en lagere kosten, en medio 2017 toen de Industria de Licores del Valle (ILV) weer is begonnen met de productie van alcohol in distilleerderij, is het land gestopt met het distilleren van alcohol. Er is hoop, want in september 2017 heeft de distilleerderij Licorera de Caldas haar werkzaamheden hervat, samen met andere lopende initiatieven. De rest van de alcohol, of tafia zoals het in de industrie wordt genoemd, is voornamelijk afkomstig uit Ecuador.

De geschiedenis van aguardiente in Colombia is op zijn zachtst gezegd merkwaardig, we hebben een korte samenvatting geschreven die u in de publicatie kunt lezen door de link te volgen

consumptie

Aguardiente is een product van fermentatie en distillatie van suikerriet en wordt net als veel andere witte distillaten gedronken:

Shot of kort drankje:

Het is aan te raden het te savoureren alvorens het rond te delen, ik zou het iced aanraden maar ik heb het zeker altijd op kamertemperatuur genomen. Naast anijs bieden Colombiaanse aguardientes zeer aangename citrus- en fruitsensaties.

Schenk in een kort glas: Voeg twee ijsblokjes toe en een scheutje water of soda. Garneer met een schijfje citroen.

Lange drank: Voeg veel ijs en een royale portie schnaps toe. Vul de drank aan met citrus en tropische sappen.

Huwelijk: Vruchten en kokosstukjes. Gaat bijzonder goed samen met cape kruisbessen en citroen of sinaasappel partjes. Ik vind het erg lekker met de klassieke groene mango met zout.

In de publicatie van de volgende link staan enkele recepten voor cocktails met Aguardiente die interessant kunnen zijn

Op zich weet ik niet of ik moet zeggen dat de Colombiaanse brandewijn beter of slechter is dan andere die ik heb geprobeerd, want zijn aroma en smaak doen me terugkeren naar het land waar ik geboren ben, het feest, het carnaval, de familie en dit is zijn grote waarde, doen je in de keel en in het hart de Colombiaanse warmte en liefde voor de wortels voelen. Ik neem het met trots, want zoals het liedje Rafael Godoy zegt ben ik Colombiaans:

Give me a brandy
a cane brandy
from the riet of my valleys
and the anise of my mountains.

Geef me geen buitenlands drankje
omdat het duur is en niet lekker
en omdat ik altijd eerst
dat van mijn land wil.

…ay! Hoe trots ben ik dat ik in mijn vaderland ben geboren

…ay! Hoe trots ben ik dat ik een goede Colombiaan ben

…ay!