Assassins are Roaming Around, but Dont Panic
Insecten die behoren tot de Hemipteran familie Reduviidae staan collectief bekend als “Assassin Bugs.” De familie omvat meer dan 190 soorten in Noord-Amerika en het zijn allemaal vleeseters. De gemeenschappelijke naam van de familie geeft duidelijk aan hoe deze sluipende jagers in hun levensonderhoud voorzien.
De leden van de familie hebben een krachtige roofuitrusting, waaronder sterke roofvijandige voorpoten om een prooi te grijpen en vast te houden en krachtige, doorboorde monddelen om het leven uit hun slachtoffers te zuigen. Sluipwespen zijn zeer effectieve sluipjagers die in staat zijn om sommige van de meest krachtige en goed bewapende insecten te besluipen. Ik heb eens een sluipwants een kale horzel zien grijpen en verorberen, wat geen gemakkelijke maaltijd is.
Sommige roofwantsen, zoals die uit het geslacht Zelus, hebben extra hulp bij hun grijpkracht in de vorm van een kleverige smurrie die hun voorpoten bedekt. Het kleverige materiaal wordt geproduceerd door klieren op hun voorpoten waardoor ze functioneren als kleverig vliegenpapier. Je kunt de Bleekgroene sluipwants (Z. luridus) soms hangend aan bloemen aantreffen, wachtend om met hun kleverige poten een snelle maaltijd te bemachtigen.
Als de sluipmoordenaars hun prooi te pakken hebben, gebruiken ze hun doorborende zuigmonddelen, een “snavel” genaamd, om verlammende en pre-verterende enzymen te injecteren. In hun laatste insectendodende handeling zuigen de sluipwespen de essentie van het insect uit hun ongelukkige slachtoffer.
Assassin bugs doorlopen drie ontwikkelingsstadia: eieren, nimfen, en volwassenen. Dit staat bekend als “onvolledige metamorfose.” Maar in tegenstelling tot andere onvolledige metamorfose insecten, zoals sprinkhanen, waarvan de nimfen op volwassen miniatuurtjes lijken, lijken de nimfen van sommige roofwantsen in het geheel niet op de volwassenen.
In feite worden de nimfen van onze inheemse Wielkever (Arilus cristatus) vaak verward met spinnen. De nimfen hebben lange, spichtige spinachtige poten en ze paraderen rond met hun buik rechtop. Natuurlijk hebben insecten zes poten en spinnen acht poten.
Wielwantsen zijn een van de grootste en meest voorkomende sluipwantsen die in Ohio voorkomen. Hun naam verwijst naar een eigenaardig morfologisch kenmerk dat uit de top van het borststuk van de volwassen kever oprijst. De structuur lijkt op de helft van een tandwiel, met de tandwieltanden duidelijk zichtbaar. Wielwantsen zijn groot, bijna 1 1/2″ lang, en hun kleur varieert van lichtgrijs tot blauwgrijs tot grijsbruin.
iv rupsen en zaagwesplarven zijn de favoriete kost van deze vraatzuchtige roofdieren; ze draaien hun snavel echter niet open voor andere vleeshapjes van geleedpotigen. Ze nagelen zelfs de vingers van onwetende tuiniers af!
Hoewel het nuttige insecten zijn, moeten ze niet aangeraakt worden. Alle leden van deze familie kunnen mensen een pijnlijke beet toebrengen. De pijn van een insectenbeet wordt omschreven als even hevig of heviger dan een horzelsteek, en het kan meer dan een week duren voordat de wond genezen is. Het beste is om deze nuttige insecten van veraf te waarderen.
Een door insecten veroorzaakte paniek
Wielkevers stonden in het middelpunt van een insectenhysterie die in 2015 door Ohio en verschillende andere staten trok. De paniek werd veroorzaakt door een reeks ongelukkige gebeurtenissen, te beginnen met wielwantsen die verkeerd werden geïdentificeerd als kussende wantsen (Triatoma spp., familie Reduviidae).
De naam “kussende wantsen” klinkt misschien niet bedreigend, totdat je erachter komt waarom ze die naam hebben gekregen. Verscheidene soorten wantsen die tot het geslacht Triatoma behoren, staan gezamenlijk bekend als “kussende wantsen”, omdat ze de neiging hebben zich in de buurt van iemands mond vast te bijten. Deze “triatomine wantsen” komen weg met hun brutale gedrag door mensen te bijten terwijl ze slapen.
De beten zijn meestal pijnloos, maar kunnen leiden tot een ernstige ziekte als de wantsen de protozoön Trypanosoma cruzi in hun darmen herbergen. De kevers injecteren de protozoön niet wanneer ze bijten; ze laten hem los uit hun andere uiteinde wanneer ze poepen. Besmetting treedt op als de protozoön per ongeluk in de voedingswondjes van de kever wordt gewreven of op slijmvliezen zoals de neusholte. De daaruit voortvloeiende ziekte van Chagas is niet te versmaden; het kan dodelijk zijn.
Gelukkig komt het verband tussen de kussende kever en de ziekte van Chagas alleen voor in Midden- en Zuid-Amerika, met enkele zeldzame gevallen in Texas. De omstandigheden zijn niet gunstig voor dezelfde relatie hier in Ohio.
Zelfs al behoren wielwantsen en zoenwantsen tot dezelfde familie, hun levensstijl is totaal verschillend. Loopwantsen zuigen insectensap; zoenwantsen zuigen dierlijk bloed.
Maar met hun lange spichtige poten, grote lichamen, smalle koppen met kraalogen, delen loopwantsen wel familietrekken met hun zoenneven. Bijgevolg doken op het web foto’s op van wielwantsen die werden geïdentificeerd als zoenwantsen. Dat leidde tot een alarmsignaal dat door verschillende media werd verspreid.
De tweede panieksituatie als gevolg van de insecten ontstond in april. Deze keer was de paniek gebaseerd op het feit dat er een zoenwants, de Bloedzuigende slangenkever (Triatoma sanguisuga), voorkomt in het noorden van de VS, waaronder Ohio. Hoewel hij een angstaanjagend klinkende naam heeft, is de conenose zeer zeldzaam in Ohio en verwerft en verspreidt hij niet de protozoön die verantwoordelijk is voor de ziekte van Chagas. U kunt over deze tweede paniek lezen in een BYGL Alert dat ik op 25 april heb geplaatst met de titel, “Kissing Bug Hysteria Rises Again,” door op deze hotlink te klikken: https://bygl.osu.edu/index.php/node/1243