Bill Clinton’s Surplus Miracle, 20 Years Later

Gesteld achter een podium in de Rose Garden, deed president Bill Clinton 20 jaar geleden een gedurfde voorspelling.

“Ver voor het meest ambitieuze schema, heeft Amerika de begroting in evenwicht gebracht,” verklaarde hij. “Amerika kan nu de klok van het tekort, lang een teken van het falen van onze leiders, uitzetten en de klok van het overschot inpluggen, een symbool waar alle Amerikanen met trots naar kunnen kijken.”

Naast hem toonde een grote grafiek een verwacht overschot van 150 miljard dollar tot 2003.

In retrospect lijkt deze voorspelling lachwekkend. In 2002 hadden we weer tekorten. Twintig jaar later bedraagt de staatsschuld naar verluidt meer dan 21 biljoen dollar.

In 1998 waren er weinig aanwijzingen voor de financiële uitdagingen die zich in het volgende decennium zouden ontvouwen. Maar zelfs als we de kosten van de Amerikaanse oorlogen en belastingverlagingen buiten beschouwing laten, zien de zonnige dagen van 1998 er achteraf gezien niet zo rooskleurig uit als ze toen leken.

Zelfs toen de regering-Clinton een overwinningsrondje maakte met het verwachte overschot, herinnerde de toenmalige voorzitter van de Federal Reserve, Alan Greenspan, de mensen eraan dat de Social Security Administration met ongeveer $10 biljoen aan niet-gefinancierde beloften zat. Een studie van Howell Jackson, een professor aan Harvard, had aangetoond dat als het programma zou worden beheerd volgens dezelfde boekhoudkundige methodes die vereist zijn voor particuliere pensioenregelingen, de Sociale Zekerheid in feite elk jaar een tekort van 500 miljard dollar zou hebben.

Waarom verschilden de alarmerende verklaringen van Greenspan en Jackson zo sterk van Clintons rooskleurige beeld? Het komt er allemaal op neer welke programma’s je meetelt. De federale regering gebruikte – en gebruikt nog steeds – een zeer verfijnde methode van boekhouden die ik graag “politieke wiskunde” noem.

Door de verplichtingen uit hoofde van de Sociale Zekerheid uit te sluiten van de staatsschuld, kon het Witte Huis een overschot claimen, terwijl de financiële verplichtingen van de overheid in feite toenamen (deze praktijk bestaat nog steeds, met de officiële cijfers voor de staatsschuld waarin $83 biljoen aan toekomstige rekeningen voor de Sociale Zekerheid niet is opgenomen). Deze financiële benadering is niet anders dan de beruchte Enron-boekhoudmethoden, waarbij enorme verplichtingen niet op de balans worden vermeld.

In het geval van de federale overheid worden enorme bedragen die zijn beloofd aan en verschuldigd zijn aan toekomstige ontvangers van sociale zekerheid en Medicare, buiten de balans gehouden. De belastingbetaler denkt dat het geld dat uit zijn loonstrookje wordt gehaald, wordt vastgehouden, maar dat is niet het geval. Clinton kon overschotten claimen, omdat het ministerie van Financiën dit geld als inkomsten boekte.

Tot op de dag van vandaag worden deze misleidende boekhoudmethoden helaas nog steeds gebruikt. Het ministerie van Financiën rapporteert de huidige staatsschuld op meer dan 21 biljoen dollar, maar dit getal is alleen correct als je gelooft dat onze veteranen en senioren niet alle pensioenuitkeringen verschuldigd zijn die hen zijn beloofd. Steve Goss, hoofd actuaris van de Sociale Zekerheid, heeft verklaard: “Totdat de uitkeringen verschuldigd en betaalbaar zijn, is er geen bindende verplichting waarover een werknemer controle heeft en kan er dus geen verplichting worden erkend.” Met andere woorden, de federale overheid is officieel niemand meer uitkeringen verschuldigd dan de cheque van volgende maand.

Politieke wiskunde werkt goed voor de gekozen functionarissen die stemmen willen, maar het is een financiële ramp voor het land geweest. Als rekening wordt gehouden met de niet-gefinancierde sociale zekerheid en Medicare-verplichtingen en de beloften aan veteranen, bedraagt de “echte” staatsschuld meer dan 104 biljoen dollar. Net als in de tijd van Clinton verhult het officiële cijfer van de staatsschuld groeiende financiële problemen.

U kunt geen deel uitmaken van de oplossing voor Amerika’s financiële problemen, tenzij u eerst toegang heeft tot goede boekhoudkundige gegevens. Vraag uzelf dus af: Wat zijn de financiële gevolgen op lange termijn van een tekort van triljoenen dollars? Waarom zijn de niet-gefinancierde socialezekerheids- en Medicare-verplichtingen niet opgenomen in het schuldplafond? Wanneer houden onze gekozen functionarissen eens op met politieke wiskunde en geven ze ons de waarheid?

Ik weet dat dit allemaal klinkt als een spelletje getallen, maar het is veel meer dan dat. De financiële toekomst van de Verenigde Staten staat op het spel. Immers, een goed geïnformeerd electoraat is de basis van onze representatieve regering. Helaas zijn velen van ons nog steeds verkeerd geïnformeerd.

Sheila Weinberg, CPA, is oprichter en chief executive officer van Truth in Accounting, een non-profitorganisatie die onderzoek doet naar financiële gegevens van de overheid en transparantie bevordert voor een beter geïnformeerde burger.