Devon

Devon, bestuurlijk, geografisch, en historisch graafschap van Engeland. Het maakt deel uit van het zuidwestelijke (of Cornish) schiereiland van Groot-Brittannië en wordt in het westen begrensd door Cornwall en in het oosten door Dorset en Somerset. In het noorden ligt het Kanaal van Bristol en in het zuiden grenst het aan het Kanaal.

De administratieve, geografische en historische graafschappen bestrijken enigszins verschillende gebieden. Het administratieve graafschap omvat de districten East Devon, Mid Devon, North Devon, South Hams, Teignbridge en Torridge, het district West Devon en de stad Exeter, de zetel van het graafschap.

Het geografische graafschap Devon is het op twee na grootste van dat type in Engeland. Het omvat het administratieve graafschap en de unitaire autoriteiten van Plymouth en Torbay. Het historische graafschap omvat het hele geografische graafschap, alsmede een klein gebied langs de grens van het district West Dorset in het administratieve graafschap Dorset en een groter gebied dat zich uitstrekt ten westen van Werrington langs de rivier de Otter binnen het historische district North Cornwall in de Cornwall unitary authority.

Binnen de grenzen van Devon bevindt zich een grote verscheidenheid aan landschappen, waaronder het Dartmoor National Park en, in het noorden, een deel van het Exmoor National Park. Dartmoor, met ondiepe moerassige valleien, dunne onvruchtbare grond, en een vegetatie van grove grassen, heide, en varens, is een granieten plateau oplopend tot meer dan 2.000 voet (600 meter), de kammen bedekt door granieten tors (geïsoleerde verweerde rotsen); de heide wordt gebruikt voor ruige begrazing, herbebossing, reservoirs, en militaire training en is een populair gebied voor toeristen. Exmoor, met hoogten boven de 480 meter, is een ander plateau waar weidegronden en toerisme belangrijk zijn, maar het heeft meer landbouwgrond dan Dartmoor. Deze twee heidegebieden bevatten de belangrijkste bronnen van rivieren voor het graafschap. Vanaf Dartmoor stromen de rivieren in een radiaal patroon naar de noord- en zuidkust en naar de rivier de Tamar (de grens met Cornwall); vanaf Exmoor stromen ze zeewaarts via de rivier de Exe en noordwaarts naar het Kanaal van Bristol. Een groot deel van centraal en noordwestelijk Devon bestaat uit grasland. De gronden in South Hams, ten zuiden van Dartmoor, leveren vaak goede landbouwgronden op. De vruchtbaarste gronden liggen in het zuidoosten van Devon. Het over het algemeen milde klimaat van het graafschap wordt extremer naarmate het hoger ligt en verder van de zee afligt, en de regenval neemt toe van ongeveer 760 mm aan de zuidkust tot meer dan 1500 mm op Exmoor en 2000 mm op Dartmoor.

rehistorische overblijfselen in overvloed, waaronder de kalksteengrotten bij Torquay (waaronder Kent’s Cavern, een van de twee oudste menselijke woningen in Groot-Brittannië), talrijke hooggelegen overblijfselen uit de Bronstijd op Dartmoor, en heuvelforten en aardwerken uit de latere IJzertijd die de heide omzomen en rivierroutes bewaken. Het grootste, Hembury Fort, was waarschijnlijk de hoofdstad van de Dumnonii, een Britse stam, tot de stichting van Exeter als een Romeins grensstation aan het eind van de Fosse Way. De Dumnonii overleefden de 7de-eeuwse Saksische veroveringen, maar zowel de Saksen als de Britten werden onderdanen van Wessex. Devon werd aan het einde van de 8e eeuw erkend als een graafschap en had daarna te lijden onder Deense invallen (851-1003). De Saksen stichtten vier bolwerken, burhs genaamd, in Exeter, Barnstaple, Totnes en Lydford. Exeter werd in 1068 door de Normandiër Willem I de Veroveraar ingenomen, en in 1348 werd er een kasteel gebouwd. De Noormannen bouwden ook kastelen in Totnes, Okehampton en Plympton; deze fungeerden, net als de burchten, als kernen voor de groei van steden.

De tinwinning op Dartmoor was belangrijk van de 12e tot de 17e eeuw, en de mijnwerkers vormden een aparte gemeenschap met eigen rechtbanken. De havens van Exeter, Plymouth, Barnstaple en Dartmouth bloeiden vanaf de middeleeuwen op de export van tin en laken (een hoofdindustrie), totdat deze beide in de 19e eeuw afnamen, wat leidde tot ontvolking van het platteland, die alleen werd verzacht door de opkomst van het toerisme, dat in de tijd van de spoorwegen snel toenam. In de 19e eeuw werden lood, zilver, ijzererts, koper en mangaan gewonnen. In 2006 werden de mijngebieden in West Devon en het nabijgelegen Cornwall door de UNESCO aangewezen als Werelderfgoed.

De landbouw is de meest waardevolle economische activiteit van Devon; ongeveer 30 procent van de beroepsbevolking is afhankelijk van de landbouw en aanverwante industrieën. De basis wordt gevormd door de veeteelt (ondersteund door blijvend grasland en heide), granen (vooral gerst), aardappelen, tuinbouw, fruitteelt en voedergewassen. Ongeveer 25 procent van het land bestaat uit heide of veengronden, waar vooral in Exmoor en Dartmoor ruw grasland te vinden is. Melkvee is het belangrijkst in oostelijk, noordwestelijk en zuidelijk Devon en er wordt nog steeds Devonshire clotted cream geproduceerd. Rundvee wordt overal gehouden, vooral in het zuiden en westen. Schapen zijn belangrijk in het hele graafschap, ook in Dartmoor en Exmoor, met uitzondering van Oost-Devon. Tussen 1964 en 1980 is het aantal landbouwbedrijven met 25 % gedaald, maar de gemiddelde omvang is toegenomen. Zacht fruit en bloemen worden verbouwd in beschutte gebieden, maar het areaal van de traditionele ciderboomgaarden neemt af en de cider wordt nu in fabrieken geproduceerd.

Tourisme domineert de kustgebieden en is ook belangrijk in het landelijke binnenland. De belangrijkste badplaatsen, afgezien van Ilfracombe aan de noordkust, liggen aan de zuidkust en omvatten Torbay (een van de belangrijkste vakantieoorden van het land), Paignton, en Brixham. Beide kusten zijn bezaaid met schilderachtige stadjes en dorpjes, zoals Salcombe, Lynmouth en Clovelly. Tweederde van de beroepsbevolking werkt in de dienstensector, dat is meer dan het nationale gemiddelde. Dit weerspiegelt het belang van het toerisme en de grote gepensioneerde bevolking die wordt aangetrokken door het milde winterklimaat en het landschap. De kustgebieden van Oost-Devon, evenals die van het naburige Dorset, werden uitgeroepen tot Werelderfgoed (2001).

Vissen is nog steeds belangrijk, vooral in Brixham en Plymouth, dat ook een marinebasis heeft. Kaolien (porseleinaarde) uit Dartmoor en bal klei uit het Bovey bekken zijn de belangrijkste minerale exportproducten. De plaatselijke industrie omvat textiel (Tiverton), zuivelprodukten (Totnes), glas (Dartington), wol (Axminster), kant (Honiton), en de complexe industrie van de Devonport-werf. Plymouth en Exeter zijn de belangrijkste industriële centra, gevolgd door Torbay, Barnstaple, en Newton Abbot.

De belangrijkste bevolkingscentra van Devon liggen aan de kust, behalve Exeter. De drie belangrijkste stedelijke gebieden die fungeren als de belangrijkste detailhandels- en dienstencentra zijn Plymouth, Exeter, en Torbay. Exeter, een kathedraalstad en universiteitsstad, is van oudsher het centrum van het graafschapbestuur. Oppervlakte administratief district, 6.564 km2; geografisch district, 6.707 km2. Aantal inwoners. (2001) bestuurlijke agglomeratie, 704.493; geografische agglomeratie, 1.074.919; (2011) bestuurlijke agglomeratie, 746.399; geografische agglomeratie, 1.133.742.