Drambuie
LegendeEdit
Na de Slag bij Culloden in 1746 vluchtte prins Charles Edward Stuart naar het eiland Skye. Daar kreeg hij onderdak van kapitein John MacKinnon van de Clan MacKinnon. Volgens de legende van de familie zou de prins, nadat hij bij de kapitein had gelogeerd, hem beloond hebben met dit gewaardeerde drankrecept. Deze versie van de gebeurtenissen wordt betwist door historici die menen dat het een verhaal is dat is verzonnen om de verkoop van de drank te stimuleren.
De legende wil dat het recept, dat toen nog geen bekende naam had, door de Clan MacKinnon aan het eind van de 19e eeuw aan John Ross werd gegeven. James Ross, zijn zoon en een plaatselijke zakenman, leidde het Broadford Hotel in Broadford op Skye en hij was het die, na de dood van John in 1879, in het hotel met het recept begon te experimenteren.
Particuliere productieEdit
Drambuie is een zoete, goudkleurige likeur met een alcoholgehalte van 40%, gemaakt van Schotse whisky, honing, kruiden en specerijen.
In de jaren 1880 ontwikkelde en verbeterde Ross het recept, waarbij hij de oorspronkelijke basis van brandy veranderde in een basis van Schotse whisky, aanvankelijk voor zijn vrienden en later voor hotelgasten. Ross gaf het brouwsel de naam ‘Drambuie’ en verkocht het verder in het buitenland, uiteindelijk op markten in Frankrijk en de Verenigde Staten. Toen de drank meer bekendheid kreeg, registreerde Ross de naam als handelsmerk in 1893.
Toen Ross stierf, was zijn weduwe, Eleanor, verplicht het recept te verkopen om de opleiding van hun kinderen te kunnen betalen; toevallig aan een andere familie MacKinnon. Deze laatste familie MacKinnon produceerde de drank tot 2014, toen het bedrijf werd verkocht.
Moderne productieEdit
Drambuie werd in 1910 voor het eerst commercieel geproduceerd in Union Street in Edinburgh. Oorspronkelijk werden slechts twaalf kratten verkocht. In 1916 werd Drambuie de eerste likeur die in de kelders van het House of Lords werd toegelaten en begon Drambuie wereldwijd te verzenden naar de messes van de Britse legerofficieren.
Omstreeks 1940 verhuisde het bedrijf naar een gebonden pand in Dublin Street Lane waar de likeur werd samengesteld (het proces waarbij de whisky-eau-de-vie wordt gearomatiseerd en gezoet). De bottelarij bevond zich in dezelfde laan, terwijl het kantoor van het bedrijf zich in York Place bevond. Na een korte periode in het nabijgelegen Broughton Market werd het bedrijf in 1955 overgebracht naar een pand aan de voet van Easter Road in Leith. Verdere uitbreiding leidde in 1959 tot een verhuizing naar een speciaal gebouwde bedrijfsruimte aan de westelijke rand van Kirkliston. Deze panden werden in 2001 verlaten en daarna werd de productie uitbesteed, in eerste instantie aan de bottelarij van Glenmorangie in Broxburn en, in 2010, aan Morrison Bowmore Distillers.
Sinds 2007 is er gewerkt aan het versterken van de reputatie van het merk na een terugval in populariteit en verkoop.
In 2009 lanceerde Drambuie The Royal Legacy of 1745, een malt whisky likeur in een hogere klasse. Deze likeur met een alcoholpercentage van 40% won in oktober 2009 de Drinks International Travel Retail Award voor Best Travel Retail Drinks Launch op de TFWA in Cannes, Frankrijk.
Om te vieren dat Drambuie honderd jaar geleden in Edinburgh werd gebotteld, lanceerden de makers een nieuwe stijl fles en startten ze in 2010 met een reclamecampagne op televisie en in print. De nieuwe fles, die doorzichtig is, laat de kleur van de likeur zien. Het heeft een nieuw in elkaar grijpende ‘DD’ Drambuie icoon achter de merknaam die ook op de hals verschijnt.
In september 2014 werd Drambuie verkocht aan de makers van Glenfiddich, William Grant & Sons, voor een geschatte prijs van ongeveer £ 100 miljoen.