Fernando Valenzuela
Vroege loopbaan in MexicoEdit
In 1977 begon Valenzuela zijn professionele honkbalcarrière toen hij tekende bij de Mayos de Navojoa. Een jaar later werd hij naar de Guanajuato Tuzos van de Mexicaanse Central League gestuurd, waar hij een 5-6 record scoorde met een 2.23 ERA. Het jaar daarop werd de Mexicaanse Central League opgenomen in de uitgebreide Liga Mexicana de Beisbol (Mexicaanse Honkbal Liga), waardoor de toen 18-jarige Valenzuela automatisch naar het Triple-A niveau promoveerde. Als werper voor de Leones de Yucatán (Yucatán Lions) ging Valenzuela dat jaar naar 10-12 met een ERA van 2.49 en 141 strikeouts.
Een aantal MLB-teams scoutten Valenzuela in deze periode. Mike Brito, scout van de Los Angeles Dodgers, was naar een wedstrijd in Mexico gegaan om een korte stop genaamd Ali Uscanga te evalueren. Valenzuela gooide drie ballen naar Uscanga om achter te komen in de telling en gooide vervolgens drie strike om de slagman uit te slaan. Brito zei later dat hij op dat moment “de korte stop helemaal vergeten was.” De Dodgers gokten uiteindelijk op de jonge lefty en kochten zijn Liga-contract op 6 juli 1979 af voor $ 120.000.
Verhuizing naar de Los Angeles Dodgers organisatieEdit
Na de aankoop van Valenzuela in de zomer van 1979, wezen de Dodgers hem toe aan de Lodi Dodgers van het High-A niveau California League, waar hij een 1-2 record en een 1,13 earned run average (ERA) noteerde in beperkte actie. De Dodgers vonden dat Valenzuela moest leren een off-speed pitch te gooien, dus lieten ze Dodgers werper Bobby Castillo hem voor het seizoen 1980 de screwball leren gooien. In 1980 werd Valenzuela gepromoveerd naar het Double-A niveau San Antonio Dodgers. Daar leidde Valenzuela de Texas League met 162 strikeouts en sloot het seizoen af met een 13-9 winst-verlies record en een 3.10 ERA.
Valenzuela werd in september 1980 opgeroepen naar de bullpen van de Los Angeles Dodgers. In de laatste maand van het seizoen hielp Valenzuela de Dodgers aan een gelijkspel met de Houston Astros voor de leiding in de National League Western Division, door 172/3 puntloze innings in relief te gooien in tien wedstrijden, waarin hij twee overwinningen en een save behaalde. De Dodgers verloren echter een één-game playoff – en dus het divisiekampioenschap – van de Astros.
“Fernandomania “Edit
Het volgende seizoen werd Valenzuela als rookie aangewezen als starter voor de openingsdag, nadat Jerry Reuss 24 uur voor zijn geplande start geblesseerd was geraakt en Burt Hooton niet klaar was om in te vallen. Valenzuela schakelde de Houston Astros met 2-0 uit. Hij begon het seizoen met 8-0 met vijf shutouts en een ERA van 0.50. Naast zijn dominantie op de heuvel, trok Valenzuela’s ongewone en flamboyante werpbeweging – inclusief een blik naar boven op het hoogtepunt van elke wind-up – de aandacht van zichzelf. Het was een gewoonte die hij naar eigen zeggen spontaan ontwikkelde, maar pas toen hij bij de Dodgers kwam.
Een onmiddellijk media-icoon, Valenzuela trok grote menigten uit de Latino-gemeenschap van Los Angeles elke keer dat hij gooide en veroorzaakte een grote vraag in het hele land naar zijn rookie 1981 Topps en Fleer baseball-kaarten. De rage rond Valenzuela kwam bekend te staan als “Fernandomania.” Tijdens zijn warming-up routine in het Dodger Stadium, speelde het PA-systeem ABBA’s 1976 hit Fernando. Hij werd de eerste speler die de Rookie of the Year Award en de Cy Young Award won in hetzelfde seizoen. Hij was ook de eerste rookie die de National League aanvoerde in strikeouts. De Dodgers wonnen de World Series dat seizoen.
Valenzuela was minder dominant nadat de spelersstaking van 1981 het middelste derde deel van het seizoen wegvaagde, maar de linkshander eindigde nog steeds met een 13-7 record en een 2.48 ERA. Hij voerde alle werpers aan in complete wedstrijden (11), shutouts (8), geplaatste innings (192.1), en strikeouts (180). In het naseizoen werd Valenzuela de jongste werper die de eerste wedstrijd van een World Series startte en gooide een complete game in Game 3 tegen de New York Yankees. In totaal werd hij 3-1 in het naseizoen en hielp hij de Dodgers aan hun eerste wereldkampioenschap sinds 1965.
Naast zijn vaardigheden op de heuvel vertoonde Valenzuela ook veel betere aanvallende vaardigheden dan de meeste werpers. Tijdens zijn rookie seizoen sloeg Valenzuela .250 en had slechts 9 strike out in 64 slagbeurten, en hij ontving de National League’s Silver Slugger Award voor werpers.
“El Toro “Edit
Na zijn uitstekende debuut werd Valenzuela, bijgenaamd “El Toro” (de Stier) door de fans, een aantal jaren een werkpaard als starter en één van de beste werpers van de competitie. Hij had één van zijn beste seizoenen in 1986, toen hij 21-11 eindigde met een ERA van 3.14 en de competitie aanvoerde in overwinningen, complete games en geplaatste innings. Hij verloor nipt de Cy Young Award van Mike Scott van de Astros.
Tijdens de All-Star Game van 1986 schreef Valenzuela geschiedenis door vijf opeenvolgende slagmensen van de American League met drie slag uit te slaan, waarmee hij een record evenaarde van linkshandige screwballer Carl Hubbell in de wedstrijd van 1934.
In 1987 gingen zijn prestaties achteruit; hij behaalde een 14-14 winst-verlies record met een 3.98 ERA. In 1988, een jaar waarin de Dodgers de World Series wonnen, won hij slechts vijf wedstrijden en miste een groot deel van het seizoen, ondanks dat hij niet op de postseason roster stond, verdiende hij toch een tweede World Series ring. Hij verbeterde zich enigszins in 1989 en werd 10-13; hij boekte een 13-13 record in 1990. Hij had nog een laatste groot moment op 29 juni 1990, toen hij een 6-0 no-hitter gooide tegen de St. Louis Cardinals, enkele uren nadat Dave Stewart van de Oakland Athletics er een had gegooid tegen de Toronto Blue Jays. Volgens teamgenoot Mike Scioscia zagen Fernando en veel Dodger-spelers hoe Stewart, die een voormalig Dodgers-speler was, de no-hitter op TV gooide. Na afloop, voor zijn wedstrijd, zei Fernando tegen zijn teamgenoten: “Jullie hebben net een no-hitter op TV gezien. Nu zullen jullie er een in levende lijve zien.”
Aan het begin van zijn major league-carrière had Valenzuela moeite met de communicatie met zijn catchers, omdat hij maar heel weinig Engels sprak. Mike Scioscia, die als rookie werd opgeroepen, deed moeite om Spaans te leren en werd uiteindelijk Valenzuela’s “personal catcher” bij de Dodgers voordat hij de full-time catcher werd.
Carrière na de Dodgers
Na in 1991 ineffectief te hebben gepitched in de voorjaarstraining, werd Valenzuela ontslagen door de Dodgers. Op het moment van Valenzuela’s vrijlating prezen verschillende Dodgers leiders, waaronder Tommy Lasorda, Fred Claire en Peter O’Malley, Valenzuela voor het creëren van opwindende herinneringen gedurende meerdere seizoenen en ze gaven aan dat het een moeilijke beslissing was om hem te ontslaan.
Een vergeefse poging tot een comeback bij de California Angels mislukte later die zomer. Valenzuela tekende bij de Detroit Tigers in de lente van 1992, maar hij speelde nooit voor de ploeg, en was uit de Majors in 1992, toen zijn contract werd gekocht door Jalisco van de Mexicaanse Liga die zomer. Hij gooide en speelde wat op het eerste honk als hij niet op de heuvel stond voordat hij in 1993 weer een korte comeback maakte bij de Baltimore Orioles.
Hij pendelde de volgende seizoenen tussen de big leagues en Mexico en maakte nog één solide big-league seizoen in 1996 voor de San Diego Padres, waarin hij 13-8 werd met een ERA van 3.62. Een jaar later ging hij met pensioen met een record van 173-153 en een ERA van 3.54 als lid van de St. Louis Cardinals.
De Los Angeles Dodgers nodigden hem uit voor de voorjaarstraining in 1999, maar hij sloeg het aanbod af.
Op 29 juni 2004 kondigde Valenzuela aan dat hij zou terugkeren op de heuvel in de Liga Mexicana del Pacífico (de Mexicaanse Pacific Coast League) om in oktober te spelen voor Los Aguilas de Mexicali; hij was toen bijna 44 jaar oud. Hij gooide opnieuw in de Mexicaanse winter league tijdens het seizoen 2005-06. Op 20 december 2006, in Mexicali, BC, Mexico, was Fernando Valenzuela de startende werper voor Los Aguilas de Mexicali in de laatste professionele wedstrijd van zijn loopbaan.
HittingEdit
Valenzuela werd beschouwd als een atypisch goede hitter voor een werper. Zijn beste jaar aan de plaat was 1990 – zijn laatste jaar bij de Dodgers – toen hij .304 sloeg met 5 doubles, 1 home run, en 11 RBI in 69 slagbeurten. Dat gaf hem een 101 OPS+, wat betekent dat Valenzuela net boven het gemiddelde zat van alle National League slagmensen dat jaar, inclusief niet-keepers. Met 187 slagen in 936 slagbeurten – ruwweg twee volledige seizoenen aan slagbeurten voor een full-time positiespeler – was zijn slaggemiddelde .200, met 10 homeruns, 26 tweehonkslagen en 84 RBI. Valenzuela werd zelfs af en toe gebruikt als pinch-hitter en sloeg .368 (7-uit-19) in zulke situaties. Twee keer bij de Dodgers werd Valenzuela opgeroepen om in het outfield en eerste honk te spelen in extra-inning wedstrijden waarin hij niet gooide. Hij won de Silver Slugger award voor werpers in 1981 en 1983.