Forest Whitaker
Forest Whitaker, voluit Forest Steven Whitaker, (geboren 15 juli 1961, Longview, Texas, V.S.), Amerikaans acteur en regisseur die bekend stond om zijn meeslepende en diep genuanceerde vertolkingen van een breed scala aan personages in films en op televisie, of hij nu een hoofdrol speelde of een bijrol.
Whitaker groeide op in Los Angeles. Hij speelde voetbal op de middelbare school en ging naar de California State Polytechnic University, Pomona, met een voetbalbeurs. Later stapte hij over naar de University of Southern California, waar hij muziek en acteren studeerde. Whitaker werd voor het eerst opgemerkt in een kleine rol in de tienerkomedie Fast Times at Ridgemont High (1982). Hij bracht de volgende jaren door met gastoptredens in tv-shows, waaronder Cagney & Lacey en Hill Street Blues, voordat hij een pool shark speelde die Fast Eddie Felson (Paul Newman) sloopt in Martin Scorsese’s film The Color of Money (1986) in wat filmcriticus Pauline Kael beschreef als een “korte, opzienbarende prestatie.” Whitaker vertolkte ook de soldaat Big Harold in Oliver Stone’s schrijnende Vietnam-oorlogsfilm Platoon (1986), en hij verscheen met Robin Williams in Good Morning, Vietnam (1987).
In 1988 won Whitaker de prijs voor beste acteur op het filmfestival van Cannes voor zijn hoofdrol als jazz grootheid Charlie Parker in Clint Eastwood’s biopic Bird. Zijn andere opmerkelijke rollen waren die van de gevangen genomen Britse soldaat die zijn gevangennemer van het Ierse Republikeinse Leger overhaalt om voor zijn raadselachtige vriendin Dil te zorgen in The Crying Game (1992), een homoseksuele mode-ontwerper in Robert Altman’s Prêt-à-Porter (Ready to Wear; 1994), de beste vriend van de hoofdrolspeler (gespeeld door John Travolta) in Phenomenon (1996), en de verontrustende huurmoordenaar in Jim Jarmusch’s Ghost Dog: The Way of the Samurai (1999).
In de 21e eeuw speelde Whitaker een politiechef in de thriller Phone Booth (2002). Hij won een Academy Award voor beste acteur in een hoofdrol voor zijn vertolking van de charismatische en wrede Oegandese dictator Idi Amin in The Last King of Scotland (2006). Whitaker werd genomineerd voor een Emmy Award voor zijn uitgebreide gastrol in 2006 als een patiënt met een beroerte in de TV medische dramaserie ER. Hij was ook een castlid (2006-07) in de show The Shield en speelde in de kortstondige serie Criminal Minds: Suspect Behavior (2011). Whitaker werd geprezen voor zijn vertolking van Witte Huis-butler Cecil Gaines in de film Lee Daniels’ The Butler (2013), en hij speelde later kolonel Weber in de sciencefictionfilm Arrival (2016), evenals de rebellenmilitant Saw Gerrera in de Star Wars-spinoff Rogue One: A Star Wars Story (2016). Later had hij een terugkerende rol (2017-18) in de tv-serie Empire, en in 2018 was hij te zien in de films Black Panther, Sorry to Bother You, en Burden. Daarna nam hij een hoofdrol op zich in de tv-serie Godfather of Harlem (2019- ), waarin hij de misdaadbaas Bumpy Johnson uit de jaren 1960 portretteerde.
Whitaker begon in de jaren negentig ook als regisseur te werken. Hij maakte onder meer de films Waiting to Exhale (1995), gebaseerd op de roman van Terry McMillan uit 1992, Hope Floats (1998) en First Daughter (2004). Daarnaast speelde hij Erie in een korte 2016 Broadway revival van het korte Eugene O’Neill toneelstuk Hughie.